เครื่องหมายวรรคตอน พิมพ์
เขียนโดย ภาษาสยาม   
วันพฤหัสบดีที่ 11 กันยายน 2008 เวลา 13:19 น.

        เครื่องหมายวรรคตอนเป็นสัญลักษณ์ที่จะช่วยให้สื่อความหมายได้ชัดเจนยิ่งขึ้น

เครื่องหมายที่สำคัญๆ คือ

        ๑. มหัพภาค  .  เป็นเครื่องหมายรูปจุด  มีวิธีใช้ดังนี้

            -  ใช้เขียนหลังตัวอักษรเพื่อแสดงว่าเป็นคำย่อ  เช่น  พุทธศักราช  =  พ.ศ.

            -  ใช้เขียนตำแหน่งแสดงจุดทศนิยม  เช่น  ๐๙.๓๐ น.

            -  ใช้เขียนหลังตัวเลจกำกับข้อย่อย  เช่น  1.   2.  3.

       ๒. จุลภาค , มีวิธีใช้  ดังนี้

            - ใช้เขียนคั่นคำเพื่อแยกข้อความออกจากกัน  เช่น  ผลไม้หลากชนิด เช่น  มะม่วง , มังคุด , ละมุด , ลำไย

            - ใช้คั่นตัวเลข  เช่น  ๑,๒๐๐ บาท

       ๓. ปรัศนี ? คือ  เครื่องหมายคำถาม  ใช้เขียนหลังประโยคคำถาม เช่น  เธอจะไปไหน ?

       ๔. นขลิขิต (    ) คือ เครื่องหมายวงเล็บ  ใช้เขียนคร่อมข้อความเพื่ออธิบายคำที่อยู่ข้างหน้า เช่น พระเนตร (ตา )

       ๕. อัศเจรีย์  ! คือ เครื่องหมายตกใจ  มีวิธิใช้ดังนี้

                -  ใช้หลังคำอุทาน เช่น  โอ๊ย !

                -  ใช้เขียนหลังคำเลียนเสียงธรรมชาติ   เช่น ปัง!

       ๖. อัญประกาศ "     "  เครื่องหมายคำพูด  วิธีการใช้  คือ

                -  ใช้คร่อมข้อความที่ต้องการเน้น  เช่น  แม่บอกว่า " ลูกต้องเป็นเด็กดี "

                -  เพื่อเน้นข้อความให้เด่นชัดขึ้น 

       ๗. บุพสัญญา  " เป็นเครื่องหมาย  ละ  มีวิธีการใช้ดังนี้

                - ใช้แทนคำหรือข้อความบรรทัดบน  เพื่อไม่ต้องเขียนซ้ำอีก เช่น

                        มะม่วง    กิโลกรัมละ  ๒๐  บาท

                       มังคุด           "         ๒๕ บาท

                       ทุเรียน          "        ๖๐  บาท

       ๘. สัญประกาศ  ____  เครื่องหมายขีดเส้นใต้  ใช้ขีดใต้ข้อความเพื่อให้สังเกตได้ชัดเจน

                     เช่น  ฉันไม่ต้องการอะไรมากไปกว่า ปัจจัยสี่

       ๙. ไปยาลใหญ่ ฯลฯ เป็นเครื่องหมาย ละ ข้อความ  ใช้เขียนหลังข้อความที่ยังไม่จบ  แสดงว่า

            ยังมีข้อความประเภทเดียวกันอีกมาก  เช่น  บ้านฉันปลูกดอกไม้หลายชนิด เช่น มะลิ กุหลาบ ชบา ฯลฯ

       ๑๐. ไปยาลน้อย ฯ เป็นเครื่องหมายละข้อความนั้นๆให้สั้นลง   เช่น  กรุงเทพฯ

       ๑๑. ยัติภังค์  -  เป็นเครื่องหมายแยกพยางค์ เช่น สวรรคต  อ่านว่า  สะ - หวัน - คด

       ๑๒. ไม้ยมก ๆ  ใช้เขียนหลังคำเพื่อออกเสียงอ่านซ้ำ  เช่น  ขาวๆ ดำๆ

       ๑๓. เครื่องหมายตก  + เป็นเครื่องหมายตีนกาเล็กๆ เขียนระหว่างคำที่เขียนตกลงไป

       ๑๔. เว้นวรรค  เป็นเครื่องหมายช่องว่างเมื่อจบประโยค เช่น  ในน้ำมีปลาหลายชนิด เช่น ปลาหมอ ปลาช่อน

       ๑๕. ย่อหน้า  เรียกว่า  มหรรถสัญญา  ใช้เขียนเมื่อเริ่มต้นย่อหน้าใหม่  โดยย่อจากริมกระดาษ ๗ - ๑ ตัวอักษร 

 

ที่มา  เอกสารประกอบการอบรมการเขียน  ผศ.ประเทือง  คล้ายสุบรรณ

แก้ไขล่าสุด ใน วันพฤหัสบดีที่ 11 กันยายน 2008 เวลา 13:31 น.