ถ้ำดอกคำ

      ปากทางขึ้นไปชมถ้ำ                                                                      ภายในถ้ำ

ตั้งอยู่หมู่7 บ้านสหกรณ์ดำริ ตำบลน้ำแพร่ อำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่

 ลักษณะเป็นถ้ำขนาดกลาง  มีเส้นทางเข้าออกถึงกัน มีประวัติที่น่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง

ซึ่งข้างในถ้ำมีพระพทุธรูปไว้สำหรับผู้แสวงบุญได้กราบไว้เพื่อเป็นศิริมงคล

วัดแห่งนี้เป็นวัดที่ พระอาจารย์มั่น ( ภูริทัตโต )ได้มาพักบำเพ็ญเพียร

ต่อมาหลวงปู่แหวน หลวงปู่สาร  หลวงปู่เทสก์ หลวงปู่อ่อนสี ได้มาร่วมบำเพ็ญเพียรด้วย

เป็นการชั่วคราว ต่อมาในปี พ.ศ.๒๔๗๘ ท่านพระอาจารย์มั่นได้บรรลุธรรมชั้นสูงสุด

ณ วัดแห่งนี้ ก่อนที่ท่านจะเดินทางธุดงค์ไปดอยมะโน นับเป็นสถานที่สำคัญแห่งหนึ่ง

ที่ควรคู่แก่การรักษาไว้คงคงอยู่คู่เมืองพร้าวตลอดไป

ตำนานวัดถ้ำดอกคำ

เรื่องราวของถ้ำดอกคำนี้ปรากฎอยู่ในตำนานพระพุทธเจ้าเลียบโลกหรือ

ตำนานพระบาทพระธาตุฉบับพิสดารด้วยตัวอักษรไทยยวนภาษาบาลี

มีข้อความพอจะนำมาเป็นข้อพิจารณาหาข้อมูลอยู่บ้างซึ่งมีข้อความว่า

"พระพุทธเจ้าของเราพร้อมด้วยพระยาอินทร์พระยาอโศก พระอานนท์

พระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะได้เดินเทสสันถีคือการเสด็จไปเทศนา

โปรดสัตว์ในนิยมราชธานีน้อยใหญ่ในที่ต่างๆ เข้ามาในเขตเมืองหริภุญชัย

เมืองลี้ เมืองท่าหัวเตียน เมืองอู่คำ

    "ยังมีวันหนึ่งพระพุทธเจ้าของเราก็เสด็จไปด้วยพระองค์เพียงองค์เดียว

ก็มานั่งในถ้ำนี้ ขณะนั้นยังมียักษ์ 2 ตนผัวเมียอาศัยอยู่ในถ้ำหลวงเชียงดาว

มาเป็นเวลานาน วันหนึ่งมันก็ออกหาอาหารในบริเวณแถวถ้ำดอกคำนี้

 (ความจริงพระองค์ทรงรู้ไว้ก่อนแล้วว่ายักษ์จะมาทางนี้และทรงคิดว่าจะทรมาน

ยักษ์ผู้หยาบช้าตนนี้ให้ตั้งมั่นดำรงอยู่ในศีลในธรรมพระองค์จึงเสด็จมาทรมาน)

ยักษ์ผู้สามีก็เล็งเห็นชายผู้หนึ่งมีรูปร่างงามมักนั่งอยู่ในถ้ำ มันก็เข้าไปหาเพื่อ

จะจับกินเป็นอาหารพอเข้าปใกล้พระพุทธเจ้าเหาะหนี มันจึงหยิบเอาก้อนผา (ก้อนหิน)

ขว้างตามหลังไปหลายก้อน โดยไปตกที่ริมปากถ้ำ 2 ก้อนแต่ไม่ถูกพระพุทธเจ้า

ยักษ์ตนนั้นจึงมีความเจ็บใจมาก จึงคิดหาอุบายโดยการแปลงร่างเป็นอีกาบิน

ไล่กวดพระพุทธองค์ไปพระพุทธองค์ก็แปลงร่างเป็นตัวหมัดจับอยู่ที่หัวของอีกา

อีกาไม่รู้ว่าพระพุทธเจ้าไปอยู่ที่ไหนบินวนเวียนหาอยู่ตั้งนานจนหลงเข้าไปใน

ป่าทึบแห่งหนึ่งต่อมาที่แห่งนี้จึงได้ชื่อว่า"บ้านดงกาหลง"จนทุกวันนี้   ในที่สุด

มันก็ลดทิฐิมานะยอมแพ้ยกมือไหว้พระพุทธเจ้าแล้วเหาะกลับไปที่ถ้ำเชียงดาว

บอกเรื่องที่เกิดขึ้นแก่ภรรยาตนยักษ์ผู้เป็นภรรยาจึงได้ชวนผู้เป็นสามีแต่งดา

ขันข้าวตอกดอกไม้ซึ่งเป็นดอกบัวคำมาสักการะพรพุทธองค์ถ้ำนี้จึงได้ชื่อว่า

ถ้ำดอกคำตั้งแต่นั้นมาส่วนยักษ์สองผัวเมียตั้งแต่นั้นก็ตั้งอยู่ในศีลในธรรม

เรื่อยมาหากินแต่ผลไม้ไม่กินเนื้อกินปลาอีกอยู่มาวันหนึ่งได้เดินพลาดที่หน้าผา

แห่งหนึ่งด้วยความชรา ต่อมาที่นั่นจึงได้ชื่อว่า "ห้วยผาลาด"มาจนถึงทุกวันนี้

ต่อจากนั้นก็เดินทางต่อไปด้วยอาการเจ็บป่วยได้ไปพักนอนตะแคงงอหล้องหง้อง

อยู่ที่บ้านแห่งหนึ่ง ต่อมาได้ชื่อว่าบ้านแม่ละงองมาจนถึงทุกวันนี้ประเพณีทำบุญ

ถ้ำดอกคำมีทุกๆ เดือน ๘ เหนือขึ้น ๑๕ ค่ำด้วยการทำบุญตักบาตรจุดบ้องไฟ

และอื่นๆการสร้างตำนานขึ้นมานี้เป็นกุสโลบายอันแยบยลของคนในอดีต

เพื่อเสริมสร้างศรัทธาของสาธุชนเพื่อโน้มน้าวจิตใจในการกระทำคุณงามความดี

ขอขอบคุณ ตำนานวัดถ้ำดอกคำจาก เว็บไซต์พลังจิตด้วยค่ะ