รสวรรณคดี

๑.เสาวรจนี คือ บทชมความงาม     

         ถึงโฉมองค์อัครลักษมี      พระสุรัสวดีเสน่หา   

 สิ้นทั้งไตรภพจบโลกา              จะเอามาเปรียบไม่เทียบทัน

๒.นารีปราโมทย์ คือ รสแห่งรัก     

        ตัวพี่มิได้ลวนลาม             จะถือเอาความสิ่งนี้นี่ไม่ได้  

  สาวสวรรค์ขวัญฟ้ายาใจ         พี่ไร้คู่จะพึ่งแต่ไมตรี

๓.พิโรธวาทัง คืิอ บทโกรธ    

       บัดนั้น                               นนทกน้ำใจแกล้วกล้า   

 กริ้วโกรธร้องประกาศตวาดมา    อนิจจาข่มเหงเล่นทุกวัน

๔.สัลลาปังคพิสัย คือ รสแห่งความเศร้าโศก  

       พระองค์ผู้ทรงศักดาเดช    ไม่โปรดเกศแก่ข้าบทศรี  

  กรรมเวรสิ่งใดดั่งนี้                  ทูลพลางโศกีรำพัน