ท่านผู้นี้เป็นกวีเอกตั้งแต่สมัยกรุงธนบุรีจนถึงต้นรัตนโกสินทร์  เดิมชื่อ  หน 

เป็นบุตรของเจ้าพระยาบดินทร์สุรินทร์ฦาชัย ( บุญมี )  และท่านผู้หญิงเจริญ

เริ่มรับราชการตั้งแต่สมัยกรุงธนบุรี  ได้รับบรรดาศักดิ์เป็นหลวงสรวิชิต  มีหน้าที่

เป็นนายด่านแห่งเมืองอุทัยธานี  ครั้นสิ้นกรุงธนบุรี  เปลี่ยนราชวงศ์ใหม่เป็น

ราชวงศ์จักรี  หลวงสรวิชิตก็ได้รับราชการเรื่อยมา  จนได้เป็นเจ้าพระยาพระคลัง

มีตำแหน่งเป็นเสนาบดีจตุสดมภ์กรมท่า  มีหน้าที่ควบคุมบังคับบัญชากิจการ

ทางด้านหัวเมืองชายทะเล  ความสามารถทางด้านการประพันธ์ของท่านนับว่าเลอเลิศ

เป็นที่เลื่องลือระบือไกล  ท่านแต่งได้ทั้งกาพย์ กลอน  โคลง ฉันท์  ร่าย  และร้อยแก้ว

ท่านถึงอสัญกรรมเมื่อ พ.ศ. ๒๓๔๘

ผลงาน

    - สามก๊ก

    - ราชาธิราช

    - ลิลิตพยุหยาตราเพชรพวง

    - ลิลิตศรีวิชัยชาดก

    - สมบัติอมรินทร์คำกลอน

    - กากีคำกลอน

   - กลอนจารึกเรื่องสร้างภูเขาทองที่วัดราชคฤห์

   - ร่ายยาวมหาเวสสันดรชาดกกัณฑ์กุมารและกัณฑ์มัทรี

ที่มา วรรณกรรมรัตนโหสินทร์ สมัยรัชกาลที่ ๑ ๒ ๓ .อุทัย  ไชยานนท์