ช่วงเวลาที่แต่ง                ช่วงพ.ศ. ๒๓๗๒ ระหว่างที่จำพรรษาอยู่วัดราชบูรณะ

ผู้แต่ง                           สุนทรภู่

ความมุ่งหมาย                 ถวายสมเด็จเจ้าฟ้า  กรมพระบำราบปรปักษ์ และ

                                   สมเด็จพระองค์ชายปิ๋ว

ลักษณะการแต่ง             กลอนเพลงยาว

เนื้อหาสาระ        

             เป็นคำสั่งสอน  ข้อคิดควรปฏิบัติ  ที่มอบไว้แก่ศิษย์ โดยแทรกความอาลัยที่ต้องจากกัน

ตัวอย่าง

          อย่าฟังฟ้องสองโสตจงโปรดปราน   ด้วยลมพาลพานพัดอยู่อัตตา

ที่มา  วรรณกรรมกรุงรัตนโกสินทร์ สมัยรัชกาลที่ ๑  ๒ ๓ . อุทัย  ไชยานนท์