เป็นงานรวบรวมกวรประเภทโคลงที่กวีท่านอื่นๆได้แต่งเอาไว้  และที่พระยาตรังฯแต่งไว้ตามที่ต่างๆ

เอาไว้ในเล่มเดียวกัน

ผู่แต่ง                       พระยาตรังภูมิบาลรวบรวม  และแต่งในบางตอน

ความมุ่งหมาย            เพื่อรวบรวมโคลงกวีที่กระจัดกระจายให้อยู่ในที่เดยวกัน

ลักษณะการแต่ง         โคลง  กาพย์  และฉันท์

เนื้อหาสาระ                เป็นโคลงเบ็ดเตล็ดของกวีโบราณ  เป็นต้นว่า  โคลงของศรีปราชญ์

                               พระศรีมโหสถ  พระเยาวราช  พระเจ้าล้านช้าง  โคลงนิราศเจ้าฟ้าอภัย

                                และโคลงเบ็ดเตล็ดของพระยาตรังฯรวม ๑๒๗ บท

ตัวอย่าง

             ครืนครืนสนั่นพื้น                    ปัถพี

เสียงตะขบขับต                                เร่งร้น

ภูธรธเรศตรี                                     สุรสั่ง    เองแฮ

ร้องสำทับช้างต้น                             เทิดแก้วมาเมือง

                                                  ศรีปราชญ์

ที่มา  วรรณกรรมกรุงรัตนโกสินทร์ สมัยรัชกาลที่ ๑  ๒ ๓ . อุทัย  ไชยานนท์