ถอดความศิลาจารึกด้านที่๔ พิมพ์
เขียนโดย ภาษาสยาม   
วันพฤหัสบดีที่ 06 สิงหาคม 2009 เวลา 12:52 น.

 

ด้านที่๔

 

 

 

พ่อขุนรามคำแหง ลูกพ่อขุนศรีอินทราทิตย์เป็นขุนในเมืองศรีสัชนาลัยสุโขทัย

 

 ทั้งมากกาวลาวแลไทยเมืองใต้หล้าฟ้าฎ...  ไทยชาวอูชาวของมาออก 

 

 

 ๑๒๐๗  ศกปีกุน  ให้ขุดเอาพระธาตุออกทั้งหลายเห็น กระทำบูชา

 

บำเรอแก่พระธาตุได้เดือนหกวัน  จึ่งเอาลงฝังในกลางเมืองศรีสัชชนาลัย

 

ก่อพระเจดีย์เหนือหกเข้าจึ่งแล้ว ตั้งเวียงผาล้อมพระมหาธาตุ

 

สามเข้าจึ่งแล้ว  เมื่อก่อนลายสือไทยนี้บ่มี ๑๒๐๕ ศกปีมะแม

 

พ่อขุนรามคำแหงหาใคร่ใจ ในใจ แลใส่ลายสือไทยนี้ ลายสือไทยนี้

 

จึ่งมีเพื่อขุนผู้นั้นใส่ไว้ พ่อขุนรามคำแหงนั้นหา เป็นท้าวเป็นพระยา

 

แก่ไทยทั้งหลาย หาเป็นครูอาจารย์สั่งสอนไทยทั้งหลายให้

 

รู้บุญรู้ธรรมแท้  แต่คนอันมีในเมืองไทยด้วย  รู้ด้วยหลวก  ด้วยแกล้วด้วยหาญ

 

ด้วยแคะ ด้วยแรง  หาคนจักเสมอมิได้  อาจปราบฝูงข้าเสีก

 

 มีเมืองกว้างช้างหลายปราบเบื้องตะวันออก รอด สรลวง  สองแคว 

 

 

ลุมบาจาย  สคา  เท้าฝั่งของเถีงเวียงจันทน์

 

        เวียงคำเป็นที่แล้วเบื้องหัวนอนรอดคนทีพระบาง แพรก สุพรรณภูมิ

 

 ราชบุรี  เพรชบุรี  ศรีธรรมราช ฝั่งทะเลสมุทร  เป็นที่แล้ว เบื้องตะวันตก

 

 รอดเมืองฉอด  เมือง...น  หงสาวดี สมุทรหาเป็นแดน  เบื้องตีนอน

 

  รอด เมืองแพร่ เมืองม่าน  เมืองน...เมืองพลัว  พ้นฝั่งของ    
แก้ไขล่าสุด ใน วันพฤหัสบดีที่ 06 สิงหาคม 2009 เวลา 13:00 น.