วางไม่ลง...สัตยาภพ – น้ำฟ้า

       "สัตยาภพ" เขียนขึ้นเพื่อเล่าขานถึงตำนานบ้านเกิดเมืองนอนซึ่ง "น้ำฟ้า" ภาคภูมิยิ่งนัก ในฐานะลูกแม่ระมิงค์คนหนึ่ง

หากที่มากกว่านั้นคือความรู้สึกผูกพันอย่างลึกซึ้งต่อถิ่นเกิด จน "สัตยาภพ" ได้ปรากฏขึ้นอวดสายตานักอ่านในบรรณพิภพ
ความรักของตัวละครในเรื่องอย่าง "ระมิงค์ - แสนเสมา" และ "เจ้าจันทร์แว่นฟ้า - เจ้าศรีธรรมา" อาจถูกลบเลือนไปด้วยวันเวลากว่า
๔๐๐ ปี และไร้ร่องรอยแม้แต่การจารึกเป็นตัวอักษร ด้วยเมืองทั้งเมืองกลับกลายเป็นพิภพใต้ดินที่สุดปัญญาจะค้นหาหลักฐานทางประวัติศาสตร์ คงเหลือเพียงรอยจำในตำนาน

      หากกาลเวลาอาจหาญพร่าผลาญวิญญาณรักอันมั่นคง..ฤๅแม้กระทั่งสัตยาธิษฐาน...ได้กระนั้นหรือ ??
ระมิงค์ สาวงามผู้หลุดเข้าไปสู่ประตูกาลเวลาสู่เวียงกุมกามเมื่อปี ๒๑๐๑ ได้พบรักกับแม่ทัพใหญ่ แสนเสมา ผู้หาญกล้าสละชีพเพื่อ
พ่อเมืองเช่น เจ้าศรีธรรมา หากความรักมิได้ตายไปในสมรภูมิรบ ด้วยดวงวิญญาณที่มั่นคงของคนทั้งคู่พร้อมสัตยาสาบานที่มีต่อกัน
 

      เจ้าจันทร์แว่นฟ้า แม่เมืองผู้งามยิ่งกว่าใครในแผ่นดิน ตัดรักเจ้าศรีธรรมาด้วยน้ำมือองค์เอง เพราะความสูญเสียจากภัยริษยาของเจ้าม่านเหมย รักสามเส้าที่ไม่ว่าจะภพใดชาติใดก็ยังมีให้เห็นมิได้ขาด ด้วยมนุษย์นั้นหลงมัวเมาอยู่แต่กิเลสไม่รู้จบรู้สิ้น
คำตัดรักจากใจที่คับแค้น...และคำรักจริงจากใจอันคงมั่น อย่างใดเล่าจะอยู่เหนือกาลเวลาและชนะทุกสิ่ง ?
หากที่ยิ่งใหญ่กว่าความรักของหญิง-ชายนั้น คือความรักในแผ่นดิน ยอมตายแต่อย่าหมายแผ่นดิน!!
 

      สัตยาภพได้ฉายภาพประวัติศาสตร์ครั้งเวียงกุมกามเคยรุ่งโรจน์ด้วยความรุ่งเรืองทางวัฒนธรรมของบ้านเมือง
จนถึงวันที่ต้องพ่ายแพ้ต่อกองทัพอันเกรียงไกรของพระเจ้าบุเรงนอง จนแม้กระทั่งความล่มสลายของเวียงซึ่งเคยยิ่งใหญ่
วังเจ้าวังนาย บ้านเรือน ผู้คน หายวับ !!

 
      ชีวิตที่ยอมพลีเพื่อบ้านเมือง เลือดที่หลั่งรินลงทาแผ่นดินนั้น เพียงเพื่อรักษาเอกราชไว้เพื่อชนรุ่นหลัง...มิใช่หรือ ?
บุญ กรรม ชะตาบันดาลได้ทุกสิ่ง หากยิ่งไปกว่านั้นมนุษย์นี่เองที่กำหนดชะตาอันเหนือกาลเวลาหลายครั้งที่จิตใจมนุษย์นั้นมีอำนาจเสียยิ่งกว่าอำนาจใดในโลกหล้า !!
 

       นอกเหนือจากความเป็นล้านนาที่ปรากฏในเนื้อเรื่องอย่างชัดเจนแล้ว ตำนาน ประวัติศาสตร์ อีกทั้งความรัก
"น้ำฟ้า" ก็นำมาเล่าให้เราฟังอย่างค่อยเป็นค่อยไป หากแต่แจ่มชัด ชวนให้ค่อยเดินตามไปแม้ในความมืด ด้วยไม่รู้หนทางข้างหน้า แต่กระนั้น...ก็ยังมีแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์เจ้าศรีธรรมา เจ้าจันทร์แว่นฟ้า เจ้าม่านเหมย แสนเสมา ระมิงค์พร้อมที่จะบอกเล่าเรื่องราวเหล่านั้นให้ท่านฟังใน...สัตยาภพ

โดยสร้อยสยาม สร้อยบุหลัน สร้อยมันตราเมื่อ 28 สิงหาคม 2011 เวลา 11:28 น.