~ตราบสิ้นอสงไขย~{บทกวี} |
![]() |
เขียนโดย ภาษาสยาม |
วันเสาร์ที่ 15 กันยายน 2012 เวลา 08:54 น. |
~ตราบสิ้นอสงไขย~
๏ หมื่นแสนสรวงลวงตาว่าแสนสุข พันหมื่นยุคเย้ายวนชวนหลงใหล ร้อยพันชื่นดื่นหล้าลืมอาลัย หวังหนึ่งในแดนฝันอนันตกาล
๏ มีหนึ่งน้องนางเดียวร่วมเกี่ยวข้อง เคียงหอห้องเสน่หานิทราศานต์ เสวยรมย์สมรักร่วมจักรวาล ผูกวิมานพิศวาสทุกชาติภพ
๏ ขอบุพเพสันนิวาสไม่คลาดเคลื่อน ฤๅลอยเลื่อนแรมสวรรค์ยากบรรจบ สุดโลกทิพย์ลิบหล้าอย่าเลือนลบ จะทอนทบหาทางทวงนางคืน
๏ ถึงเคราะห์กรรมจำพรากจากสายจิต ด้วยชีวิตปุถุชนยากทนฝืน แต่รักนี้จีรังแสนยั่งยืน ตายอีกหมื่นโลกธาตุไม่คลาดคลา
๏ อยู่สวรรค์ชั้นไหนจะไปห่วง อยู่ดาวดวงใกล้ไกลจะไปหา อยู่พรหมโลกก็จะรับเธอกลับมา อยู่คู่อาณาจักรรักจริงใจ
๏ ตราบโลก...แยกสลายกลายเป็นผง ตราบฟ้า..ถล่มลงอย่าสงสัย ตราบอาทิตย์...ดับดวงยังห่วงใย ตราบสิ้นอสงไขย...ยังใจเดียว ๚ะ๛
๑๔ กันยายน ๒๕๕๕ (๑๘.๒๐ - ๑๘.๔๕ น.) อภินันทนาการ จาก อาชมพร เพชรอนันต์กุล
|
แก้ไขล่าสุด ใน วันจันทร์ที่ 07 ธันวาคม 2015 เวลา 15:45 น. |