~ตราบสิ้นอสงไขย~{บทกวี} พิมพ์
เขียนโดย ภาษาสยาม   
วันเสาร์ที่ 15 กันยายน 2012 เวลา 08:54 น.

    ~ตราบสิ้นอสงไขย~

 

 

 

๏ หมื่นแสนสรวงลวงตาว่าแสนสุข

 พันหมื่นยุคเย้ายวนชวนหลงใหล

 ร้อยพันชื่นดื่นหล้าลืมอาลัย

 หวังหนึ่งในแดนฝันอนันตกาล

 

 ๏ มีหนึ่งน้องนางเดียวร่วมเกี่ยวข้อง

 เคียงหอห้องเสน่หานิทราศานต์

 เสวยรมย์สมรักร่วมจักรวาล

 ผูกวิมานพิศวาสทุกชาติภพ

 

 ๏ ขอบุพเพสันนิวาสไม่คลาดเคลื่อน

 ฤๅลอยเลื่อนแรมสวรรค์ยากบรรจบ

 สุดโลกทิพย์ลิบหล้าอย่าเลือนลบ

 จะทอนทบหาทางทวงนางคืน

 

 ๏ ถึงเคราะห์กรรมจำพรากจากสายจิต

 ด้วยชีวิตปุถุชนยากทนฝืน

 แต่รักนี้จีรังแสนยั่งยืน

 ตายอีกหมื่นโลกธาตุไม่คลาดคลา

 

 ๏ อยู่สวรรค์ชั้นไหนจะไปห่วง

 อยู่ดาวดวงใกล้ไกลจะไปหา

 อยู่พรหมโลกก็จะรับเธอกลับมา

 อยู่คู่อาณาจักรรักจริงใจ

 

 ๏ ตราบโลก...แยกสลายกลายเป็นผง

 ตราบฟ้า..ถล่มลงอย่าสงสัย

 ตราบอาทิตย์...ดับดวงยังห่วงใย

 ตราบสิ้นอสงไขย...ยังใจเดียว ๚ะ๛

                          

 ๑๔  กันยายน  ๒๕๕๕

 (๑๘.๒๐ - ๑๘.๔๕ น.)

 อภินันทนาการ จาก อาชมพร เพชรอนันต์กุล

 

 

แก้ไขล่าสุด ใน วันจันทร์ที่ 07 ธันวาคม 2015 เวลา 15:45 น.