ทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด

          เหตุการณ์ที่ทำให้ฉันภูมิใจตนเองมากที่สุดนั้น เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน ตั้งแต่ฉันเรียนจบใหม่ๆ และได้เป็นครูอยู่ในโรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่  โรงเรียนของเราตั้งอยู่บริเวณเชิงเขา เวลามองลงไปจากอาคารเรียน  จะเห็นทุ่งนาเขียวขจีสุดลูกหูลูกตา  นักเรียนที่มาเรียนในโรงเรียนแห่งนี้ส่วนใหญ่มีฐานะยากจน  ฉันเป็นครูประจำชั้นประถมศึกษาปีที่๒ ที่ต้องสอนทุกวิชา เพราะโรงเรียนของเรามีครูแค่สิบกว่าคน  ทั้งที่เปิดสอนจนถึงชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓  เพื่อนครูที่ฉันสนิทที่สุดนั้นเป็นครูประจำชั้นประถมศึกษาปีที่๑  ซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่เพิ่งย้ายมาจากจังหวัดสุรินทร์  และยังไม่คุ้นเคยกับวิถีชีวิตทางภาคเหนือเท่าใดนัก

          วันหนึ่งทางโรงเรียนได้แจ้งให้ครูประจำชั้นขอทุนการศึกษาให้นักเรียนผู้ยากจน ในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่๒  ฉันได้ทำเรื่องขอทุนให้แก่นักเรียนหญิงผู้หนึ่ง ซึ่งบิดาและมารดาเสียชีวิตจากโรคร้าย  ทิ้งให้เด็กน้อยต้องเผชิญชะตากรรมอยู่กับยายซึ่งอายุมากแล้ว  ทุนการศึกษาจะช่วยให้เธอได้มีโอกาสเรียนเหมือนเพื่อนๆ  หากเธอมีความตั้งใจจริง สำหรับในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ ๑ นั้นเกิดปัญหา  เพราะครูประจำชั้นยังไม่คุ้นเคยกับท้องถิ่น ฉันจึงอาสาที่จะอำนวยความสะดวก  เพราะรู้ดีว่ายังมีเด็กชายผู้หนึ่ง  ซึ่งสมควรอย่างยิ่งที่จะได้รับความช่วยเหลือ  เขาเป็นเด็กชายตัวเล็กๆที่มีผิวเหลืองซีด  คล้ายกับคนที่เป็นโรคโลหิตจางเขามีน้องชายคนหนึ่งซึ่งกำลังเรียนอยู่ในชั้นอนุบาล  สองพี่น้องกำพร้าบิดามารดา  และได้อาศัยอยู่กับตายายอายุเกือบเจ็ดสิบปีแล้ว  ถึงแม้จะเป็นเพียงญาติห่างๆ  แต่สองตายายก็รักและห่วงใยเด็กชายทั้งคู่มาก สี่ชีวิตอาศัยอยู่ในกระท่อมเก่าๆหลังคามุงจากบริเวณท้ายหมู่บ้าน  ฉันศรัทธาสองตายายยิ่งนัก  แม้ท่านจะมีฐานะยากจน  แต่กลับมีน้ำใจแสนประเสริฐ  ที่รับอุปการะเด็กน้อยผู้น่าสงสารเอาไว้ ทั้งที่รู้ดีว่าชีวิตจะต้องลำบากมากยิ่งขึ้น  

          ฉันจำได้ดีว่า..วันสุดท้ายที่ต้องส่งแบบฟอร์มขอทุนการศึกษานั้น  เด็กชายผู้นี้ไม่สามารถนำแบบฟอร์มดังกล่าวมาคืนครูประจำชั้นได้  เพราะยังกรอกข้อมูลไม่ครบ  ครูประจำชั้นของเขาจึงมาปรึกษากับฉันว่าจะช่วยนักเรียนได้อย่างไร  ฉันจึงรับอาสาที่จะจัดการเรื่องนี้ให้  จากนั้นจึงเดินทางไปยังหมู่บ้านที่ตาและยายของเด็กชายอาศัยอยู่  เมื่อไปถึงพบว่าข้อมูลที่ไม่ครบนั้น  คือลายเซ็นของผู้ใหญ่บ้าน หรือกำนันของตำบลนั้นนั่นเอง  ตาเล่าให้ฟังว่า  ได้ไปขอให้กำนันเซ็นแล้ว  แต่ท่านยังไม่เซ็นให้ เพราะรีบไปช่วยงานวัด  ฉันจึงขอแบบฟอร์มคืนจากตา  แล้วเดินทางต่อไปยังบ้านของกำนัน แต่กำนันก็ไม่อยู่บ้าน  ภรรยาของเขาจึงแนะนำให้ไปที่วัด  เมื่อทำตามพบว่ากำนันกำลังนั่งฟังพระเทศน์อยู่ในโบสถ์  ฉันจึงเข้าไปหา  และบอกกับท่านว่าเป็นครูของเด็กชายผู้อาภัพ ต้องการให้ท่านเซ็นชื่อกำกับลงในแบบฟอร์มขอทุนการศึกษา  กำนันจึงเซ็นให้โดยง่าย  ฉันจึงสามารถนำแบบฟอร์มไปส่งได้ทันตามกำหนด  นักเรียนผู้นั้นจึงได้รับทุนการศึกษาสมดังที่ฉันตั้งใจไว้

          ในสังคมอันเหลื่อมล้ำนี้  ยังมีเพื่อนมนุษย์อีกมากมายที่ยังรอความหวัง  สิ่งเล็กน้อยที่เราเห็นว่าด้อยค่า  แต่อาจเป็นสิ่งที่มีประโยชน์ล้ำค่า  ในสายตาของใครอีกหลายคน  น้ำใจคนละเล็กละน้อยจะช่วยเติมเต็มให้สังคมไทยเป็นสังคมที่อบอุ่น  สิ่งดีๆเหล่านี้จะช่วยหล่อหลอม  และขจัดสิ่งเลวร้ายให้หมดไป

      อันแก้วแหวนเงินทองทรัพย์สมบัติ

นำมาวัดค่าคนได้ที่ไหน

ค่าของคนวัดกันที่จิตใจ

ยิ่งจิตสูงเพียงใดควรเชิดชู

    คุณความดีที่ทำนั้นมีค่า

มากยิ่งกว่าเพชรพลอยอันเลิศหรู

แบบอย่างคนทำดีเสมือนครู

สอนให้รู้เชี่ยวชาญการเป็นคน

ที่มา  จากหนังสือเขียนความดีที่หัวใจ   เครือข่ายนักเขียนแห่งประเทศไทย  ร่วมกับ สสส.