ลมหายใจแห่งชีวิตยังคงดำเนินอย่างเชื่องช้า  จากวัน..เป็นเดือน..จากเดือน..เป็นปี

ไม่มีที่สิ้นสุด      ชีวิตจึงต้องก้าวย่างผ่านคืนวันอันหลากหลาย  เพื่อหลอมรวมเป็นประสบการณ์

อันหยาบกร้านและอ่อนหวานตามจังหวะของชีวิต

           แม้โลกนี้จะมีกล้องถ่ายรูปชั้นดีที่สามารถเก็บเกี่ยวรายละเอียดของภาพได้สมบูรณ์ที่สุด

แต่หากจะนำมาเทียบกับความทรงจำของหัวใจแล้ว  เชื่อแน่ว่า...เทียบกันไม่ได้เลย  เพราะรูปถ่าย

ที่ได้จากกล้องถ่ายรูปนั้น  คงไม่สามารถถ่ายทอดความสุข  เสียงหัวเราะ และรอยยิ้มได้ดีเท่ากับ

ความทรงจำอันงดงามได้อย่างแน่นอน 

          ผู้คนมากมายที่พยายามค้นหา  ไขว่คว้าความรักแท้เพื่อเยียวยาหัวใจอันแห้งโหย

บางคนโชคดีที่ประสบและเคียงข้างกับมัน  แต่ผู้ที่รักษามันได้ตราบเท่าลมหายใจต่างหากเล่า

ที่โชคดีที่สุด  แม้ไม่อาจตอบตนเองได้ว่าสายใยแห่งความรักจะโยงใยเราไว้ได้นานแค่ไหน

เพราะทุกๆวินาทีที่ผ่านไป " อุปสรรค " มักจะวิ่งเข้ามาชนเราอยู่เสมอ  สำหรับฉันแล้วทุกๆวินาที

จึงมีค่าคู่ควรจะเก็บไว้ในความทรงจำ

         ในโลกอันโหดร้ายนี้มักจะมีสิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา  แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันรับรู้ได้ด้วยหัวใจ

คือ หลังม่านหมอกแห่งมรสุมจะมีเธอยืนเป็นปราการอยู่ตรงนั้นเสมอ  ดังนั้นแม้ฝนจะตก สายลมจะแรง

ฉันจึงไม่เคยที่จะหวาดกลัว  เพราะรู้ดีว่ามือของเธอนั้นช่างแสนอบอุ่น..แม้ในค่ำคืนอันเหน็บหนาว

         ท้องทะเลอันมืดมิดคงเปรียบเสมือนอนาคตอันมืดดำ  ที่เราไม่สามารถมองเห็นมัน ฉันไม่เคยคิด

จะขอคำสัญญาว่าเธอจะอยู่ตรงนี้ตลอดไป  แต่สิ่งที่รู้ดีคือทุกวินาทีเป็นสิ่งที่ทรงค่า  และจะรักษาเอาไว้

ตราบนานเท่านาน  ให้คุ้มกับที่ชีวิตได้เกิดมาพบกัน  ฉะนั้นเธอจึงไม่ควรหวาดกลัวกับสิ่งที่มันยัง

มาไม่ถึง  เพราะอย่างน้อยๆความทรงจำอันยิ่งใหญ่ก็จะอยู่คู่กับเราตราบจนชีวิตจะหาไม่  ฉันจะจำแววตา

ของเธอ  รอยยิ้มของเธอ  ไปจนตราบลมหายใจสุดท้ายจะคงอยู่

        หากชีวิตนี้เลือกได้....ตราบลมหายใจสุดท้ายขออยู่เคียงข้างเธอ

                                                                    by  น้ำฟ้า