| เพราะผูกพัน |
 |
 |
 |
| เขียนโดย ภาษาสยาม |
| วันอังคารที่ 12 พฤษภาคม 2009 เวลา 17:25 น. |
|
" จุดจบของการเดินทางอันแสนโดดเดี่ยว คือ การมีใครสักคนมาเดินเคียงข้างคอยจูงมือ ประคับประคองกันไป แม้จะผ่านอุปสรรคนานัปการที่ถาโถมเข้ามาใส่ชีวิต' ความรัก ' ก็สามารถนำพาคนสองคนให้ข้ามผ่านไปได้ "มันคือความจริงที่เกิดขึ้นระหว่างคนสองคน หากแต่ความจริงนี้จะดำเนินไปได้ยาวนานแค่ไหน เดือน ปี หรือนานเนิ่นเกินทศวรรษ หากว่าเป็นอย่างหลังแล้วนั่นคือความโชคดีที่สุดในชีวิตรักเลยทีเดียวหลายครั้งที่ได้ยินใครคนพร่ำบ่นว่า " ถูกความรักทำร้าย" ความรักคือสิ่งดีงามคอยชะโลมจิตใจเปลี่ยวเหงาให้หายอ้างว้างต่างหาก มันไม่เคยคิดทำร้ายผู้ใดมนุษย์ต่างหากเล่าที่ประหัตประหารกันเอง โดยใช้ความรักเป็นเครื่องมือ เพราะวันเวลาอันเนิ่นนานในการคบกันทำให้เกิดความเบื่อหน่าย รวมไปถึงความเห็นแก่ตัวในใจทำให้กล้าทำร้ายคนที่ตนเคยเอ่ยคำว่า " รัก "คุณลืมไปแล้วหรือ ...ว่าครั้งหนึ่งเคยปรารถนาที่จะได้รับความสักเพียงใดเชื่อแน่ว่าเมื่อความรักบังเกิด หลายๆคนเกิดอาการผิดปกติขึ้นหลายๆอย่างอาทิ เป็นโรคจิตติดโทรศัพท์จนลืมความหิว เหม่อลอย..คิดถึงเขาอยู่คนเดียวชอบฟังเพลงซึ้งๆแล้วแอบจินตนาการว่าตนเองเป็นตัวเอกในเอ็มวี รวมไปถึงอีกหลายๆอาการที่บ่งบอกว่า ถูกความรักครอบงำอย่างสิ้นเชิงกาลเวลาย่อมสามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้หลายๆอย่าง รวมไปถึงเปลี่ยนความรู้สึกในใจมนุษย์ เปลี่ยนคนที่หนักแน่นมั่นคง กลายเป็นคนหวั่นไหวโลเลเปลี่ยนคนเคยรักให้กลายเป็นความเคยชิน และแหนงหน่ายไปในที่สุด หากต่างฝ่ายต่างเกิดความรู้สึกเฉกเช่นเดียวกันก็คงไม่มีใครเจ็บปวด แต่ร้อยละเก้าสิบเก้าจะต้องมีฝ่ายหนึ่งที่ยังรัก และแน่นอนต้องเป็นฝ่ายเจ็บ เพราะความทรงจำมันคอยหลอกหลอนให้ทุกข์ทรมานอย่าว่าลืม....ในยามทุกข์ใครเคยซับน้ำตาอย่าลืมว่า.....ใครดูแลยามป่วยไข้อย่าลืมว่า.....ใครเคยเป็นกำลังใจในยามท้ออย่าปล่อยให้.....ชนวนเหตุเล็กๆน้อยๆมาทำลายคนที่รักคุณมาก เพราะในวันที่คุณหันกลับไปมองอดีต คุณอาจจะได้พบเพียงคำว่า " สายเกินไป "
by น้ำฟ้า
|
| แก้ไขล่าสุด ใน วันอาทิตย์ที่ 15 มกราคม 2012 เวลา 18:39 น. |
