ช่วงเวลาพระอาทิตย์ตกดิน  นับเป็นช่วงเวลาที่รู้สึกเหงาที่สุด  อาจจะเป็นเพราะเป็นจุดเปลี่ยน

ระหว่างกลางวันและกลางคืน  เฉกเช่นเดียวกับความรู้สึกเจ็บปวดที่เกิดจากจุดเปลี่ยนระหว่างความรัก

กับความเฉยชา 

          ความเจ็บปวดมักเข้ามาโดยที่หลายคนไม่ทันตั้งตัว  ดังนั้นการทำใจที่จะรับมือกับคำว่าอกหักจึง

ไม่สามารถทำได้ง่ายดายนัก  เพราะในยามที่รู้สึกผิดหวัง  สิ่งหนึ่งที่ขาดหายไป คือ คำว่า " สติ "

หลายๆคนจึงตัดสินใจทำร้ายตนเองให้เจ็บปวด  แล้วเขาหันกลับมามองหรือ  ไม่เลย คนที่หมดรัก

หมดใจ  ไม่มีวันหันมามองด้วยความสงสาร  เพราะความรู้สึกอ่อนโยนที่เขามีมันหายไปหมดแล้ว

ต่อให้มาตายอยู่ต่อหน้า  ก็คงไม่กระเทือนความรู้สึกของเขาเท่าใดนัก 

        หากใครสักคนที่เคยรักกันอย่างสุดซึ้ง...ในวันหนึ่งเขากลับไม่เห็นคุณค่าเหมือนวันเก่า

ก็จงอย่าไปยึดติด  อย่าจมอยู่กับอดีต  และภาพของวันวาน  ทำใจให้ยอมรับความจริง  ว่าเขา

จะไม่กลับมาแล้ว  อย่าหลอกตัวเองอีกเลย  แล้วกาลเวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น  แต่หากมานั่งจม

อยู่กับห้องเดิมๆ สถานที่เดิมๆ  เสียงเพลงเศร้าๆ  สิ่งเหล่านี้จะย้อนกลับมาทำร้ายเราให้เจ็บปวด

อย่างแสนสาหัส  เปิดเปลือกตามองสิ่งใหม่ๆ ธรรมชาติอันสวยงามจะคอยเยียวยาหัวใจ

ให้กลับคืนดีดังเดิม

      จงคิดถึงคนที่รักเรามากที่สุด  เพราะเปล่าประโยชน์ที่จะมานั่งพร่ำถึงคนที่หมดรักเราแล้ว

ก่อนที่คมมีดจะกรีดลงแขน  จงย้อนไปมองเถิดว่า  เมื่อครั้งยังเด็ก..แม้จะเพียงแค่หกล้มเกิด

รอยแผลน้อยนิด  พ่อแม่ห่วงเราสักเพียงใด  แล้วเหตุใดกันเล่าจึงปล่อยให้คนไร้หัวใจคนหนึ่ง

มาทำร้าย ทำลายความรักและห่วงใยของพ่อแม่ได้ถึงเพียงนี้  หากใครไม่เห็นคุณค่าของเรา

แล้วจะมานั่งนึกความดีของเขาทำไม  จงตรองดูความเลวร้ายที่เขาทำเอาไว้  คุ้มค่าหรือไม่

ที่เราจะทนทรมาน

     อย่าคว้าใครบางคนที่อยู่ใกล้ตัวเพียงเพื่อให้เขามาเยียวยาแผลใจ  เพราะการที่รักทั้งๆที่

ยังไม่หายเจ็บ จะทำให้เราทุ่มเทกับใครคนใหม่อย่างเอาเป็นเอาตาย  และเมื่อต้องเจ็บอีกครั้ง 

ความเจ็บก็จะทบทวีคูณจนไม่สามารถต้านทานได้  จงมีรักใหม่...เมื่อหัวใจเข้มแข็ง  และเมื่อนั้น

คุณจะรักเขาได้อย่างภาคภูมิใจ  ว่าเขาคือที่หนึ่งในใจ  ไม่ใช่แค่เพียงตัวสำรอง

      ธรรมชาติอันแจ่มใสจะช่วยล้างใจอันแห้งโหย  จงเดินออกจากกรอบแห่งความเจ็บ

แล้วออกไปชมความงดงามที่อยู่รอบตัว  และหากมีโอกาสได้ขึ้นไปอยู่บนเขาสูง  จงมองลงมา

เบื้องล่างและจะพบว่า  ในโลกนี้มีผู้คนมากมายที่รายล้อมตัวเรา  สักวันหนึ่ง...คนที่รักเรา

จะเดินออกมาจากผู้คนเหล่านั้น  มอบความรักและความจริงใจให้แก่เราอย่างมั่นคง

เพราะคนที่แคล้วคลาดจากกันไป  นั่นเป็นเพราะชะตาลิขิต  เขาไม่ได้เกิดมาเพื่อเรา

แล้วจะมานั่งรอเขาเพื่ออะไร

      อย่าลืมว่าความเข้มแข็งที่แท้จริงเกิดขึ้นจากจิตใจเราเอง  คนอื่นร้อยพันมาคอยปลอบใจ

แต่ไม่สามารถทำให้เราลุกขึ้นได้  หากเนื้อแท้ภายในใจยังอ่อนแออยู่  อย่าเอาชีวิตไปแขวนไว้

กับชีวิตของผู้อื่นจนขาดความเป็นตนเอง  เพราะเมื่อวันหนึ่งหากเขาเดินจากไป  เราจะรู้สึก

คล้ายกับว่าเขาได้เอาชีวิตทั้งชีวิตของเราไปด้วย  บนโลกอันกว้างใหญ่นี้มีปัญหามากมาย

รอเราอยู่  หากแค่ความรู้สึกของตนยังสั่งมันไม่ได้  แล้วคุณจะเผชิญหน้ากับอนาคตได้อย่างไร

                                                                  น้ำฟ้า