อัลบั้มรูปและบันทึกของ น้ำฝน ทะกลกิจ (น้ำฟ้า)

เสวนาภาษาไทย

อัลบั้มรูปและบันทึกของ น้ำฝน ทะกลกิจ (น้ำฟ้า)

โพสต์โดย ภาษาสยาม » เสาร์ 12 ม.ค. 2013 7:35 am

N01_resize.jpg
N01_resize.jpg (17.03 KiB) เปิดดู 162568 ครั้ง


ประวัติ

ชื่อ น้ำฝน ทะกลกิจ

อาชีพ รับราชการครู - นักเขียนนวนิยาย

คำแหน่ง บรรจุเข้ารับราชการ วิชาชีพครู วันที่ ๖ สิงหาคม ๒๕๕๐

เลื่อนตำแหน่งขึ้นเป็นครู (คศ.๑) วันที่ ๖ สิงหาคม ๒๕๕๒

เลื่อนตำแหน่งขึ้นเป็นครูชำนาญการ (คศ.๒) วันที่ ๒๔ สิงหาคม ๒๕๕๘

เลื่อนตำแหน่งขึ้นเป็นครูขำนาญการพิเศษ (คศ.๓) วันที่ ๑๘ พฤษภาคม ๒๕๖๔


น้ำฟ้า เป็นนามปากกา ชื่อจริง ใช้ ชื่อน้ำฝน ทะกลกิจ มาแต่กำเนิด
ตอนเรียนประถมฯคุณครูพิกุล ปันทา บอกว่า ทั้งห้องมีคนชื่อเป็นภาษาไทยแท้คนเดียว "อย่าเปลี่ยนนะ"ก็เลยไม่เปลี่ยนมาจนบัดนี้ ตอนเด็กๆเป็นคนที่ค่อนข้างดื้อ ซน ไม่ค่อยมีความเป็นผู้หญิงเลยละ ^^ ก็ท่าทางพ่อเขาจะอยากได้ลูกผู้ชาย พอมีลูกสาวคนแรกไม่เคยซื้อกระโปรงให้ใส่เลย แถมยังสอนต่อยกระสอบทรายอีก ชีวิตวัยเด็กของน้ำฟ้าก็เลยค่อนข้างมีสีสัน ชอบแอบหนีไปจับปลาในคลองบ่อยๆ และมีเรื่องชกต่อยประจำ ตอนนี้ไม่กล้าละ ฮ่าๆ สมัยเด็กไม่ค่อยอยากเรียนหนังสือค่ะ ติดบ้าน ติดแม่ ไม่ชอบไปโรงเรียน ก็เลยแอบหนีเรียนตั้งแต่ ป.๑ จำได้ว่าครูพิกุลขู่ว่าจะมัดมือติดกับเพื่อนชายชื่อสุชาติ เพราะไม่อยากมาโรงเรียนเหมือนกัน เลยกลับมาตั้งใจหนแรก

สมัยเด็กๆเค้าจะแบ่งภาคเรียนเป็น ๓ ภาคเรียน ป.๑เทอม ๑ สอบได้ที่ ๑๒ เทอม ๒ ได้ที่ ๘ เทอม๓ ได้ที่ ๓ แล้วพอป.๒ เทอม ๑ ก็สอบได้ที่ ๑ ดีใจมากๆ แต่ไม่ได้รางวัลหรอกนะ แค่ทำให้พ่อแม่ดีใจก็พอใจแล้ว หลังจากนั้นจำไม่ได้ละ แต่จำได้ว่าขึ้นๆลงๆตอนเรียนจบป.๖ สอบได้ที่ ๓ มั้งถ้าจำไม่ผิดนะคะ ตอนนี้โรงเรียนที่เคยเรียนปิดไปละ เพราะคนแถวบ้านไปเรียนในโรงเรียนประจำอำเภอกันหมด มันคงเป็นค่านิยมมั้ง จริงๆเราอยากบอกว่า เรียนโรงเรียนเล็กๆ ครูไม่เด่นไม่ดังก็ประสบความสำเร็จในชีวิตได้ ถ้าเรามีความรักดีมากพอ ภูมิใจที่ได้เรียนโรงเรียนแห่งนั้น ครูคนแรกที่ไม่ใช่พ่อแม่ ชื่อพิกุล ปันทา เป็นครูประจำชั้นป.๑ ,๓,๖ ครูใหญ่คนแรกชื่อ สุเธียร ปัญญาโจง ครูของเรามีเยอะที่เคยสอนก็ ครูนงเยาว์ แก้วเจ๊ก ครูประจำชั้น ป.๒ ครูสมศักดิ์ เวียงเงิน ครูประจำชั้นป.๔ ครูสุวิทย์ใจแปง ครูประจำชั้นป.๕ นอกจากนี้ก็ยังมีครูประจำวิชาที่ไม่ได้ประจำชั้น คือ ครูสมพร สวนต๊ะ,ครูผ่องใส(ตอนนี้ไม่ทราบครูใช้นามสกุลอะไร เพราะจำแต่นามสกุลเดิม),ครูบุญช่วย วิชัยรัตน์ ครูสอนเต็มที่ ไม่ตั้งใจก็ตี ถึงได้ดีมาจนทุกวันนี้ไงคะ กราบขอบกระคุณครูทุกท่านจากใจค่ะ ศิษย์คนนี้ได้ดีเพราะไม้เรียว แหะๆแต่ไม่ค่อยโดนหรอก ถึงจะดื้อแต่เราก็เอาถ่าน

ตอนเด็กเป็นคนชอบวาดรูปมากๆ แต่ไม่วาดในสมุดที่ใช้เรียนนะ ซื้อสมุดวาดเอา พื้นฐานการเขียนนี่มาจากไหนไม่รู้ แต่จำได้ว่าตอนป.๓ หรือป.๔ นี่ละ เคยประกวดเรียงความวันแม่ได้ที่ ๑ ของโรงเรียน ที่โรงเรียนเขาจะจัดงานกลางคืนค่ะ ให้ลูกได้กราบแม่ทีละชั้นๆ เขาเอางานของเราไปอ่านในงานด้วย พอกลับบ้านแม่บอกว่า มีคนพูดลอยมาว่า "ไม่ได้แต่งเองหรอก ผู้ใหญ่แต่งให้แน่ๆ" เรารู้ว่าแม่ไม่โกรธเขา คำพูดนั้นทำให้แม่ภูมิใจว่า ลูกสาวตัวเล็กๆเขียนแล้วคนคิดว่าผู้ใหญ่เขียนได้ จนบัดนี้ป้าคนนั้นคงจะรู้แล้วนะ ว่าเราเขียนเอง ชีวิตก็เป็นแบบนี้ละ ไม่โกรธหรอก..ทุกคนย่อมต้องผ่านจุดที่ต่ำก่อน ถึงจะมายืนที่สูงได้


เขียนถึงครู....


ในชีวิตการเป็นนักเรียน..

ตอนประถมไม่เคยถูกครูตี เพราะเป็นเด็กเรียนดี มาโดนตีเอาตอนเรียน ม.๑ เรียนอยู่ห้อง ม.๑/๑ โรงเรียนพร้าววิทยาคม ถูกครูวิโรจน์ เวชกิจ ตีเพราะไม่ได้ทำการบ้าน ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกเลยค่ะที่ไม่ได้ทำการบ้านมาส่ง ไม่ได้ขี้เกียจ ไม่ได้ไม่อยากทำ แต่ไม่รู้ว่าครูให้การบ้าน (สงสัยมัวแต่คุย หรือไม่ฟัง) ครูตีน่อง ๓ ที จนขึ้นแนวเลยค่ะ แต่ก็ทำให้เข็ด นั่นเป็นครั้งเดียวที่ไม่ได้ทำการบ้านมาส่ง ไม่เคยโกรธครูเลย แต่อายที่ถูกตี ละอายใจที่กลายเป็นคนไม่รับผิดชอบงาน หลังจากนั้นจึงพยายามไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก

ครูวิโรจน์เป็นหัวหน้าฝ่ายปกครอง สอนวิชาคณิตศาสตร์ ท่านดุมาก ตีเจ็บ แต่ไม่เคยรู้สึกเกลียด ตอนนั้นนึกชมนะ ว่าท่านเป็นครูใกล้เกษียณที่เข้มแข็งและรับผิดชอบหน้าที่มาก (ท่านสอนเราแค่เทอม ๑ เพราะเราเข้าไปปีที่ท่านเกษียณพอดี)

ในชีวิตรู้สึกดีกับครูหลายท่านมาก ในตอนประถมก็ศรัทธาครูทุกท่าน เราเรียนอยู่โรงเรียนบ้านสันทราย ซึ่งมีครูอยู่ ๗ ท่าน

ครูสุเธียร ปัญญาโจง เป็นครูใหญ่ใจดี ท่านหวีผมเรียบแปล้ทุกวัน

ครูพิกุล ปันทา ใจดีพอๆกับดุ ท่านนี้มักจะสอนวิชาภาษาไทย เป็นครูประจำชั้นเราอยู่ ๓ ปี(ป.๑ ,๓ , ๖) จึงผูกพันมากกว่าท่านอื่นๆ แนวทางการสอนของเราจะคล้ายๆครูพิกุล คือ ชอบสอนแบบเฮฮา ไม่เคร่งเครียด จะดุก็ต่อเมื่อเด็กไม่ตั้งใจจริงๆเท่านั้น ตอนอยู่ป.๖ ทุกๆศุกร์ ครูพิกุลจะสละ ๑ คาบให้พวกเราได้แสดงออกหน้าห้อง ไม่ว่าจะเป็นแสดงบทบาทสมมติ เต้นประกอบเพลง และร้องเพลง ทำให้เด็กขี้อายอย่างเรากล้าแสดงออกมากขึ้น

ครูสุวิทย์ ใจแปง เป็นครูประจำชั้นตอนป.๕ เป็นครูอารณ์ดี ตลก ชอบเรียกเราว่า "เหมย" แปลว่า น้ำค้าง ป.๕. เป็นป.ที่อิฉันได้เรียนภาษาอังกฤษครั้งแรก โรงเรียนบ้านสันทรายสอนอังกฤษในขณะที่บางโรงเรียในตำบลไม่สอน โดยให้เหตุผลว่า ไม่เคยมีฝรั่งมา พอไปเรียนมัธยมอิฉันจึงพอมีพื้นฐานอยู่บ้าง และสอบเข้าพร้าววิทยาคมได้เรียนห้อง ๑

ครูนงเยาว์ แก้วเจ๊ก เป็นครูประจำชั้น ป.๒ เป็นครูที่ใจดีที่สุดในโรงเรียน ครูเรียบร้อยอ่อนหวานมาก เราเคยได้ที่ ๑ ตอนครูเป็นครูประจำชั้นในเทอมแรกด้วย (เป็นคนที่ไม่เคยเรียนอนุบาล พอหกขวบก็เข้าป.๑ เลย ในขณะที่เพื่อนๆ ๗ ขวบกันแทบทุกคน ห้องเรามีสามสิบกว่าคน ป.๑ เทอม๑ สอบได้ที่ ๑๒ เทอม ๒ สอบได้ที่ ๘ เทอม๓ สอบได้ที่ ๓ พอขึ้นป.๒ เทอม ๑ ได้ที่ ๑ หลังจากนั้นก็จำไม่ได้ละ ไม่เข้าใจว่าทำไมจำได้แค่นี้ อ้อ มาจำอีกทีตอนจบ ป.๖ เราสอบได้ที่ ๓ )

ครูสมศักดิ์ เวียงเงิน เป็นครูประจำชั้น ป.๔ ครูชอบถามคำถามความรู้รอบตัว ถ้าใครได้คะแนนมากที่สุด ครูจะมีรางวัลให้ เราได้บ่อย เป็นสมุดที่มีปกเป็นรูปในหลวง ไม่ก็ดินสอ อุปกรณ์การเรียนต่างๆ

ครูสมพร สวนต๊ะ ครูสอน ก.พ.อ. ครูจะเป็นแม่ครัวใหญ่ ทุกวันเราจะห่อข้าวไปโรงเรียน ทางโรงเรียนจะทำอาหารเลี้ยง จ่ายค่าอาหารวันละ ๒ บาท โดยนักเรียนจะเปลี่ยนเวรกันไปช่วยครูสมพรทำ กินข้าวเสร็จก็จะมีเวรล้างจาน สนุกจะตาย

ครูผ่องใส ปัญญาเพ็ญ (นามสกุลท่านขณะนั้น) ดุมาก (มั้ง) แต่เราไม่เคยโดนดุ หรือถูกทำโทษเลย ครูผ่องใสสอน ส.ล.น. ไม่เคยเป็นครูประจำชั้นเรา แต่เราเป็นคนชอบวาดรูป จึงชอบวิชาที่ท่านสอน อ้อ แล้วท่านก็เป็นครูที่ฝึกเราร้องเพลงไทยเดิมไปประกวดวันประถมศึกษาด้วย เพลงแรกของเรา คือ ตอนเรียนอยู่ ป.๑ ร้องเพลงโยสลัม ครูสอนที่โรงเรียนแล้วก็อัดเทปให้ไปฟังที่บ้านอีก ตอนนั้นเราแข่งได้ที่ ๓ ได้ลูกอมมาถุงนึง ๕๕๕ ไม่รู้ครูคิดอะไร เอาเด็กป.๑ ไปแข่งกับเขา พอตอนป.๖ ครูผ่องใสเอาเราเป็นตัวแทน ส.ล.น.ไปแข่งระดับตำบลอีก จริงๆหลังๆครูพอจะมองออกละว่าเราถนัดภาษาไทย ครั้งก่อนๆไปภาษาไทยเรามักจะชนะเลิศกลับมา แต่ครูผ่องใสท่านบอกว่า เราไปภาษาไทยบ่อยแล้ว ควรไปให้ท่านบ้าง "น้ำฝนเนี่ยวาดรูปเก่ง แล้วก็ร้องเพลงเพราะ " กรี๊ด ครูคงลืมไปว่า ส.ล.น. มันมีวิชาพละด้วย อิฉันตกม้าตาย เพราะเขาให้ม้วนหน้าม้วนหลัง อิฉันไม่เคยเรียน

เคยพูดไปแล้วครั้งหนึ่งว่า "ที่มาเรียนครู ไม่ใช่เพราะสอบคณะอื่นไม่ได้ แต่ตั้งใจมาตั้งแต่เด็ก" ครอบครัวไม่ใช่คนมั่งมี ไม่คิดว่าชีวิตจะมาถึงขั้นนี้ด้วยซ้ำ พอเติบโตมาจึงค่อนข้างศรัทธาครู เคารพและรำลึกพระคุณทุกท่านเสมอ ตั้งแต่ครูประถม -มหาวิทยาลัย ไม่มีท่านก็ไม่มีเราในวันนี้ อีกสิ่งหนึ่งที่เราคิดว่าเป็นพลังลึกลับที่มาช่วยผลักดันเราก็คือ "อานุภาพของความกตัญญู" ด้วยคิดดีทำดี และมีจิตใจใฝ่ดีมาตลอด จึงทำให้ทำทุกอย่างประสบความสำเร็จ เราเหมือนปีศาจพอตั้งใจอะไรไว้ก็จะเป็นไปตามนั้นเสมอมา

อีกไม่นานทุกโรงเรียนก็จะมีการไหว้ครู เราจำได้ว่าตอนเด็กๆจะหาดอกมะเขือ หญ้าแพรก และดอกเข็มใส่สรวยไปไหว้ครู สองมือนี้ไม่ไหว้ใครง่ายๆ เพราะเป็นคนหัวแข็ง แต่สำหรับครูทุกท่านในชีวิต ทั้งที่เป็นครูที่สอนมา หรือเป็นครูที่สอนโดยทางอ้อม ยินดีที่จะน้อมไหว้ด้วยหัวใจ

#มีวันนี้เพราะมีครูขัดเกลาจริงๆค่ะ
บาดแผลเป็นสัญลักษณ์ของนักสู้
ภาพประจำตัวสมาชิก
ภาษาสยาม
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 1144
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:43 pm

Re: อัลบั้มรูปและบันทึกของ"น้ำฟ้า"น้ำฝน ทะกลกิจ

โพสต์โดย ภาษาสยาม » เสาร์ 12 ม.ค. 2013 7:47 am

N.03_resize.jpg
N.03_resize.jpg (35.29 KiB) เปิดดู 162568 ครั้ง


รูปตอนพ่อเป็นหนุ่ม ^^ พ่อเราชื่อนายแดง ทะกลกิจ มีคนเล่าว่า จริงๆพ่อชื่อสมฤทธิ์ (ตอนนี้ก็ชื่อเล่นชื่อสม) แต่เพราะเอกสารทางราชการผิดอะไรสักอย่างเนี่ยละ ก็เลยกลายเป็นชื่อแดงไป แต่ก็ดีนะ ปู่เราชื่อนายดี ทะกลกิจ จะได้พ้องกัน

คนมักจะพูดว่าน้ำฟ้าหน้าเหมือนแม่ แต่อาจไม่มีใครรู้เราถอดนิสัยพ่อออกมาเป๊ะมาก พ่อนิสัยนักเลง ไม่ค่อยพูด แต่ทำจริง พ่อเป็นคนอดทนแล้วมีน้ำใจ รักพี่รักน้องมาก มากจนบางทีเราก็หงุดหงิดนะเนี่ย ที่ประทับใจที่สุดพ่อจะห่วงลูกห่วงหลาน โทร.มาเช็คยิ่งกว่าแม่อีกนะ ชีวิตของเราที่มีวันนี้ได้เพราะพ่อ แรกที่ประกวดเรียงความของม.มหิดลได้ที่๑ เราเฉยๆนะ ไม่กระตือรือร้นเท่าไหร่ ตอนหลังพอประกวดแล้วไปรับรางวัลที่โน่นที่นี่เห็นพ่อโทรมาถาม ถึงหรือยัง เป็นไง เรารู้ว่าพ่อชอบให้ลูกทำอะไรแบบนี้เราก็ทำ ตลอดจนการเป็นนักเขียนนี่พ่อก็สนันสนุน ตอนเล็กๆพ่อจะไปบอกครูให้เราแสดงออกเยอะๆนะ เพราะเราขี้อาย เราถึงโดนลากไปทำโน่นทำนี่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะประกวดร้องเพลง ประกวดวิชาการ ถูกลากขึ้นเวทีทั้งที่ไม่เตรียมตัวก็มี ขำๆนะแต่ได้ผลตอนนี้ไม่ค่อยอายละ ฮ่าๆ
บาดแผลเป็นสัญลักษณ์ของนักสู้
ภาพประจำตัวสมาชิก
ภาษาสยาม
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 1144
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:43 pm

Re: อัลบั้มรูปและบันทึกของ"น้ำฟ้า"น้ำฝน ทะกลกิจ

โพสต์โดย ภาษาสยาม » เสาร์ 12 ม.ค. 2013 7:55 am

N.02_resize.jpg
N.02_resize.jpg (30.83 KiB) เปิดดู 162568 ครั้ง


รูปแม่ตอนสาวๆ แม่ชื่อคำซอน ทะกลกิจ (นามสกุลเดิม พรมปัญญา) ชื่อแบบคนเหนือมากๆเลย ^^แม่เป็นคนใจดีนะ ตอนเด็กๆเค้าจะเกลียดการสระผมที่สุด (เพราะผมเค้ายาวม้ากกกกกก แม่อยากให้ลูกสาวเรียบร้อย แต่พ่อเซ้ไม่ให้เราใส่กระโปรง ๕๕๕ )แม่จะให้นอนตักแล้วสระให้ เวลาไม่สบายแม่ก็จะทำให้ข้าวต้มให้กิน แม่เค้าทำกับข้าวอร่อยนะ แม่เป็นผู้หญิงที่อดทน เป็นหญิงเหล็ก เป็นสุดยอดของนักสู้ อยากใจเย็นเหมือนแม่ แต่ทำไม่ค่อยได้เลยเนี่ย :lol: ^^
บาดแผลเป็นสัญลักษณ์ของนักสู้
ภาพประจำตัวสมาชิก
ภาษาสยาม
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 1144
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:43 pm

Re: อัลบั้มรูปและบันทึกของ"น้ำฟ้า"น้ำฝน ทะกลกิจ

โพสต์โดย ภาษาสยาม » เสาร์ 12 ม.ค. 2013 8:02 am

แม่ใหญ่ แม่ตอง บัวตอง ทะกลกิจ ป้าที่ดูแลเราอย่างลูกมาตลอด

31064284_1630795676998262_3709771244930547215_n_resize.jpg
31064284_1630795676998262_3709771244930547215_n_resize.jpg (124.52 KiB) เปิดดู 143944 ครั้ง
บาดแผลเป็นสัญลักษณ์ของนักสู้
ภาพประจำตัวสมาชิก
ภาษาสยาม
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 1144
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:43 pm

Re: อัลบั้มรูปและบันทึกของ"น้ำฟ้า"น้ำฝน ทะกลกิจ

โพสต์โดย ภาษาสยาม » เสาร์ 12 ม.ค. 2013 8:08 am

N.04_resize.jpg
N.04_resize.jpg (48.94 KiB) เปิดดู 162568 ครั้ง


ผู้ชายที่ถ่ายรูปด้วยกันคือน้องชาย ชื่อพงษ์ศักดิ์ ทะกลกิจ คนนี้ไม่รู้จะบรรยายอะไรดี พูดไม่ออก
บาดแผลเป็นสัญลักษณ์ของนักสู้
ภาพประจำตัวสมาชิก
ภาษาสยาม
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 1144
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:43 pm

Re: อัลบั้มรูปและบันทึกของ"น้ำฟ้า"น้ำฝน ทะกลกิจ

โพสต์โดย ภาษาสยาม » เสาร์ 12 ม.ค. 2013 8:15 am

N.05.jpg
N.05.jpg (14.88 KiB) เปิดดู 162568 ครั้ง

รูปนี้ถ่ายเมื่อปี ๒๕๕๕ ที่โรงเรียนสุเหร่าคลองหนึ่ง เขตคลองสามวา กรุงเทพฯ เป็นโรงเรียนแรกที่บรรจุค่ะ
น้ำฟ้า บรรจุเข้ารับราชการครั้งแรก ๖ สิงหาคม ๒๕๕๐ ที่โรงเรียนแห่งนี้ ที่นี่เป็นโรงเรียนระดับประถมศึกษา นักเรียนส่วนใหญ่เป็นอิสลาม รองลงมาเป็นพุทธ และคริสต์ตามลำดับ

๑๖ ตุลาคม ๒๕๕๕ โอนสังกัดจากกรุงเทพมหานคร มาอยู่สพฐ. คือ โรงเรียนปากเกร็ด จ.นนทบุรี

18274758_1389211534479780_6227831944456385774_n_resize.jpg
18274758_1389211534479780_6227831944456385774_n_resize.jpg (138.45 KiB) เปิดดู 150125 ครั้ง


เป็นคนที่จำอดีตได้ดี

ที่นี่คือโรงเรียนแห่งแรกที่สร้างฉัน ที่นี่คือจุดเริ่มต้นของเป้าหมายว่า 'อยากเป็นครู' จำได้ว่า ตอนเรียน ป.๑ รุ่นเรามีกัน ๓๓ คน ต่อมาก็ย้ายไปบ้าง ซ้ำชั้นบ้าง จนเหลือแค่ ๒๖ เมื่อจบ ป.๖

โรงเรียนของเราเป็นโรงเรียนเล็กๆที่อบอุ่น เราเริ่มเรียนบนอาคารไม้รูปแบบโบราณ ด้านหน้าเป็นเสาธงและสนาม ด้านหลังเป็นแปลงเกษตร เรือนเพาะชำ และห้องน้ำ รอบๆตัวอาคารมีต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงาเย็นสบาย

ทุกเช้าเราจะเดินไปโรงเรียน พอไปถึงก็ทำเวร มีทั้งเวรห้อง และเวรโรงเรียน เราเคยเป็นคนตรวจเวรด้วย ต้องเดินตรวจแล้วไปรายงานหน้าแถว นอกจากนี้ยังมีเวรสหกรณ์ เวรบรรณารักษ์ห้องสมุด อ้อ เวรทำอาหารอีก เราจ่ายค่าอาหารวันละ ๒ บาท แล้วเปลี่ยนเวรกันไปทำ และล้างจานซึ่งจริงๆมันคือถาดหลุม ตอนเย็นเราก็เดินแถวกันกลับ ทุกคนห้ามแตกแถวนะ เรามีระเบียบกันมาก เราเชื่อฟังคำสั่งครูกันมาก เราเป็นเด็กดี

โรงเรียนแห่งนี้ให้เรามากกว่าที่อื่น การเริ่มต้นเรียนรู้สำคัญมาก ถ้ารู้สึกดีก็จะชอบการเรียน ถ้ารู้สึกแย่ก็จะเป็นคนไม่ชอบเรียนไปตลอด ตอนเช้าๆเราจะเรียนจากวิทยุโรงเรียน มีแบบฝึกหัดเล่มนึง แล้วทำตามในวิทยุสอน เรียนชั่วโมงนึงครูถึงสอนเอง เที่ยงพักกินข้าว เราจะเข้าแถวไปนั่งกินบนโรงอาหารเป็นกลุ่มๆ จากนั้นจึงพักกลางวัน เราเล่นกันในสนาม ใต้ต้นไม้ สนุกมาก ต้นไม้มีโพรงด้วยนะ แต่น่ากลัว กลัวงู พอบ่ายโมงก็ขึ้นไปเรียนต่อ บ่ายสามพัก เล่นกันอีกรอบ บางทีก็ขอให้ครูเล่านิทานให้ฟังใต้ต้นไม้ เราชอบตอนลมมา ดอกฉำฉาสีแดงเล็กๆดูบอบบางร่วงหล่นเหมือนในฝันเลยนะ

เรียนที่นี่เราได้ทำแปลงเกษตรเอง ทำเป็นกลุ่ม ทั้งขึ้นแปลง ปลูก แล้วก็คอยรดน้ำ สัปดาห์นึงครูจะพาสวดมนต์รวม ถ้าวันพระใหญ่ก็ไปฟังตุ๊ลุงเทศน์ที่วัด ถ้ามีงานสลากภัต ปอยหลวง เราจะมีต้นโรงเรียน แห่ต้นกันไป เราเป็นช่างฟ้อน ห่มสไบสีแดง ผ้าถุงสีดำ ฟ้อนเล็บนำหน้าขบวนแห่ต้นไปถวายวัด เดือนนึงเราจะถูพื้นอาคารกันหนนึง เอาผ้าขี้ริ้ว หรือกะลามะพร้าวที่มีเปลือกติดอยู่มาผ่าครึ่งแล้วถูทั้งในห้อง หน้าห้อง โอ๊ย มันเป็นวันอันวุ่นวายแต่สนุกมาก ตอนอยู่ป.๖ คาบภาษาไทยจะเป็นคาบที่ครูให้ทำกิจกรรม ตัวแทนแต่ละกลุ่มต้องมาแสดงออกหน้าชั้นเรียน บางวันร้องเพลง แสดงบทบาทสมมติ เต้นประกอบเพลง เราจริงจังกันมาก ซ้อมเอาเป็นเอาตาย จำได้ว่าวันที่แสดงบทบาทสมมติอิฉันซึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่ม ๓ เป็นคนเขียนบทเอง แล้วเล่นเป็นอะไรน่ะหรือ ต้องถามมั้ย ก็ตัวโกงสิคะ ฮ่าๆๆ

ครูคือผู้สร้าง ตอนเด็กๆเป็นคนขี้อาย พ่อจะบอกครูให้แสดงออกบ่อยๆ ครูก็ทำตามจริงๆนะ ๕๕๕ โดนตลอด ตอนป.๑ เข้าไปปีแรก อ่านหนังสือยังไม่ออกเพราะไม่เคยเข้าอนุบาล ไม่ยอมไปจนทุกคนยอม ก็เล่นร้องไห้ตลอดวันทุกๆวัน พอป.๑ ยังอ่านไม่ออก แต่ไม่รู้ครูคิดอะไร จับอิฉันไปเป็นตัวแทนโรงเรียนประกวดร้องเพลงไทยเดิมในวันประถมศึกษา โดยครูอัดเสียงใส่เทปให้มาฝึกร้องที่บ้าน โห ป.๑ เนี่ยนะ ที่อื่นเขาเอาคนโตๆไปแข่งทั้งนั้น แต่อิฉันก็ได้ที่ ๓ กลับมา รางวัลคือลูกอมถุงเบ้อเริ่ม แต่พอโตขึ้นมาหน่อยก็ถูกจับไปแข่งภาษาไทยมาตลอด ทุกครั้งมักจะได้รางวัลกลับมา อ่านทำนองเสนาะก็ได้ที่ ๑ นะ อีกอย่างที่ถนัดคือวาดรูป เป็นคนที่วาดรูปได้มาตั้งแต่เด็ก รุ่นพี่รุ่นน้องจะขอให้วาดรูปให้เสมอ ชอบวาดรูปตัวการ์ตูน ใช้ปากการ่างแกรกๆก็สำเร็จละ ชอบมากที่ได้เป็นตัวของตัวเอง

พอเรียนจบเราก็ยังไปเยี่ยมโรงเรียนกันเสมอ ไปช่วยดูน้อง ไปช่วยตกแต่งห้องให้ครู เพราะโรงเรียนมัธยมปิดเทอมก่อนประถม ตอนนี้โรงเรียนไม่มีแล้วเพราะคนพาลูกไปเรียนโรงเรียนประจำอำเภอกันหมด โรงเรียนจึงถูกยุบ แต่ในฐานะคนเป็นครูเรารู้ดีว่า การแห่กันไปเรียนโรงเรียนใหญ่จนเด็กล้นห้อง การเรียนการสอนจะประสบความสำเร็จน้อยกว่าโรงเรียนเล็กๆที่ครูสามารถจิกรายตัวได้ โรงเรียนใหญ่ เด็กเยอะ ถ้าครูไม่โปรจริงๆการเรียนการสอนจะถอยลงเหว เพราะต้องสอนไปให้ครบตามตัวชี้วัด ไม่สามารถลงลึกกับเด็กคนไหนได้ คนอาจมองว่าโรงเรียนเล็กๆอุปกรณ์ไม่ครบ ครูไม่เก่งเท่า ครูน่ะมีทั้งดีไม่ดี เก่งไม่เก่งเหมือนกันทุกโรงเรียน แต่ถ้าเด็กต่อครูมีจำนวนน้อยแค่ไหน ความสำเร็จจะสูงขึ้นมากเท่านั้น ถ้าครูโรงเรียนเล็กๆสอนไม่เก่งจริงเราจะมีวันนี้กันหรือ กราบขอบพระคุณครูทุกท่าน ทั้งที่ยังมีชีวิตและเสียชีวิตไปแล้วที่ทำให้เราก้าวมาถึงจุดนี้ ไม่ใช่แค่ความรู้ แต่เป็นความดีงามที่แทรกอยู่ในทุกบริบทที่กล่อมเกลาจิตใจศิษย์ให้มุ่งมั่นเป็นคนดี มีความละอายต่อบาป

ครูประจำชั้นของเรา
ป.๑ ครูพิกุล ปันทา
ป.๒ ครูนงเยาว์ แก้วเจ๊ก
ป.๓ ครูพิกุล ปันทา
ป.๔ ครูสมศักดิ์ เวียงเงิน
ป.๕ ครูสุวิทย์ ใจแปง
ป.๖ ครูพิกุล ปันทา
ครูใหญ่ ครูสุเธียร ปัญญาโจง

#เรายังจำครูทุกคน เพื่อนทุกคน และทุกบทตอนได้นะ
เพื่อนยังเป็นเพื่อนเสมอ จะจากกันนานแค่ไหน โตขึ้นใครจะทำงานอะไร เราก็ยังเป็นเพื่อน...ตลอดไป
บาดแผลเป็นสัญลักษณ์ของนักสู้
ภาพประจำตัวสมาชิก
ภาษาสยาม
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 1144
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:43 pm

Re: อัลบั้มรูปและบันทึกของ"น้ำฟ้า"น้ำฝน ทะกลกิจ

โพสต์โดย ภาษาสยาม » เสาร์ 12 ม.ค. 2013 8:25 am

N.06_resize.jpg
N.06_resize.jpg (70.56 KiB) เปิดดู 162568 ครั้ง


ประกวดเรียงความภายนอกสถานศึกษาครั้งแรก โดยการชักจูงของอ.อำไพพรรณ น้อยหนูจัตุรัส แรกทีเดียวไม่กล้าเขียนหรอกค่ะ เพราะรู้ตัวดีว่าตนเองเป็นเพียงเด็กบ้านนอก ถึงจะเรียนมาจนถึงระดับปริญญาแต่ก็มาจากโรงเรียนธรรมดาๆจะไปสู้ใครเขาได้ แต่อ.น้อยก็เกลี้ยกล่อมและใช้กุศโลบายจนยอมเขียน ดังนั้นจึงไม่แปลกเลย ว่าผู้ใหญ่ท่านนี้เป็นผู้อยู่เบื้องหลังของความเป็นน้ำฟ้าอย่างแท้จริง กราบขอบพระคุณมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

N.07_resize.jpg
N.07_resize.jpg (45.15 KiB) เปิดดู 162568 ครั้ง


เกียรติบัตร หลักฐานแห่งความสำเร็จ ก้าวแรกบนเส้นสายน้ำหมึกค่ะ


ประกาศผลผู้ชนะการประกวดเรียงความ ระดับอุดมศึกษาและประชาชนทั่วไป

อันดับหนึ่ง น.ส. น้ำฝน ทะกลกิจ กรุงเทพฯ
รางวัลเงินสด 10,000 บาท พร้อมเกียรติบัตร

อันดับสอง น.ส. ศิริญญา ทับสมบัติ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ กรุงเทพฯ
รางวัลเงินสด 8,000 บาท พร้อมเกียรติบัตร

อันดับสาม นางเปรียญ หอมทอง จ.มหาสารคาม
รางวัลเงินสด 5,000 บาท พร้อมเกียรติบัตร

ระดับอุดมศึกษาและประชาชนทั่วไป (เรียงตามตัวอักษร)
1. อาจารย์ นายแพทย์ ชาคร จันทร์สกุล
2. น.ส.น้องนุช ประสมคำ
3. นายบูรณ์เชน สุขคุ้ม
4. นางปฏิมากานต์ คงอยู่
5. นางเพ็ญศรี สมบูรณ์วงศ์
6. น.ส. ศุภวรรษา ไพลดำ
บาดแผลเป็นสัญลักษณ์ของนักสู้
ภาพประจำตัวสมาชิก
ภาษาสยาม
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 1144
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:43 pm

Re: อัลบั้มรูปและบันทึกของ"น้ำฟ้า"น้ำฝน ทะกลกิจ

โพสต์โดย ภาษาสยาม » เสาร์ 12 ม.ค. 2013 8:31 am

N.08_resize.jpg
N.08_resize.jpg (68.63 KiB) เปิดดู 162568 ครั้ง


งานนี้เป็นการรับรางวัล จากรัฐสภา
ในวาระโอกาสอันเป็นมงคลสมัยที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงครองราชย์ครบ ๖๐ ปี ค่ะ
บาดแผลเป็นสัญลักษณ์ของนักสู้
ภาพประจำตัวสมาชิก
ภาษาสยาม
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 1144
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:43 pm

Re: อัลบั้มรูปและบันทึกของ"น้ำฟ้า"น้ำฝน ทะกลกิจ

โพสต์โดย ภาษาสยาม » เสาร์ 12 ม.ค. 2013 8:33 am

N.09.jpg
N.09.jpg (35.88 KiB) เปิดดู 162568 ครั้ง


รับรางวัลประกวดเรียงความวันแม่ จัดโดยมูลนิธิไทยคม ณ ห้างสรรพสินค้าสยามพารากอน
บาดแผลเป็นสัญลักษณ์ของนักสู้
ภาพประจำตัวสมาชิก
ภาษาสยาม
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 1144
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:43 pm

Re: อัลบั้มรูปและบันทึกของ"น้ำฟ้า"น้ำฝน ทะกลกิจ

โพสต์โดย ภาษาสยาม » เสาร์ 12 ม.ค. 2013 8:36 am

N.10.jpg
N.10.jpg (10.32 KiB) เปิดดู 162568 ครั้ง


รับรางวัล "เรื่องสั้นเฉลิมพระเกียรติในหลวงหัวข้อ ต้นไม้ของพ่อ "ที่กองทัพบกค่ะ(ถ่ายกับอ.สมจินตนา เทียมวิไล)

N.11_resize.jpg
N.11_resize.jpg (40.82 KiB) เปิดดู 162568 ครั้ง
บาดแผลเป็นสัญลักษณ์ของนักสู้
ภาพประจำตัวสมาชิก
ภาษาสยาม
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 1144
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:43 pm

Re: อัลบั้มรูปและบันทึกของ"น้ำฟ้า"น้ำฝน ทะกลกิจ

โพสต์โดย ภาษาสยาม » เสาร์ 12 ม.ค. 2013 8:39 am

หน้า ๒
N.12_resize.jpg
N.12_resize.jpg (64.93 KiB) เปิดดู 128112 ครั้ง



รับรางวัล "สุดยอดคนเรื่องเยอะ"ที่ ช่อง ๓ ตึกมาลีนนท์ ทาวเวอร์ จาก นวนิยาย "สัตยาภพ"

N.13_resize.jpg
N.13_resize.jpg (28.36 KiB) เปิดดู 128112 ครั้ง
บาดแผลเป็นสัญลักษณ์ของนักสู้
ภาพประจำตัวสมาชิก
ภาษาสยาม
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 1144
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:43 pm

Re: อัลบั้มรูปและบันทึกของ"น้ำฟ้า"น้ำฝน ทะกลกิจ

โพสต์โดย ภาษาสยาม » เสาร์ 12 ม.ค. 2013 8:46 am

N.14_resize.jpg
N.14_resize.jpg (21.59 KiB) เปิดดู 128112 ครั้ง


พ.ศ ๒๕๕๕ น้ำฟ้า ณ ศาลพญามังราย เวียงกุมกาม จ.เชียงใหม่
บาดแผลเป็นสัญลักษณ์ของนักสู้
ภาพประจำตัวสมาชิก
ภาษาสยาม
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 1144
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:43 pm

ต่อไป

ย้อนกลับไปยัง สนทนากับคนภาษาไทย

ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 5 ท่าน

cron