ผลงานนักเรียนวิชาการเขียน โรงเรียนปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี

ผลงานและกิจกรรมของน้ำฟ้า นามปากกาของน้ำฝน ทะกลกิจ

ผลงานนักเรียนวิชาการเขียน โรงเรียนปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี

โพสต์โดย ภาษาสยาม » อาทิตย์ 24 ม.ค. 2016 10:41 am

การเขียนอัตชีวประวัติ เขียนโดย นายชญานนท์ จันทร์เอี่ยม

ผมชื่อ ชยามสุนดระ ดาส หรือ นายชญานนท์ จันทร์เอี่ยม เกิดในวันที่ ๒๙ กันยายน ค.ศ. ๑๙๙๙ ที่ อ.เมือง จ.นนทบุรี ถือกำเนิดในวันเกิดของชรีละ นาโรดารมะ ดาสะ ทาครุ โดยได้เกิดที่สถาบันบำราศนราดูร ชานเมืองตอนใต้ของนนทบุรี ซึ่งผมนับถือศาสนาพรามณ์-ฮินดู นิกายฮะเร คริชณะ (ไวษณพนิกาย)

ตามประเพณีของชาวอินเดีย เมื่อคลอดเสร็จ พ่อและแม่ก็ได้พาผมกลับมาที่บ้านของพ่อ ที่ จ.นครสวรรค์ ผมได้รับการศึกษาจาก โรงเรียนเสริมสวัสดิ์วิทยา ในช่วงอนุบาล เพื่อนำทางสู่โรงเรียนใหญ่(โรงเรียนอนุบาลลาดยาว)ซึ่งเป็นโรงเรียนประถม โรงเรียนประถมแห่งนี้มีชื่อเสียงในหมู่ชาว ต.ลาดยาว หลายครอบครัวได้ส่งบุตรหลานเข้ามาเรียนที่นี้ อาจารย์ในโรงเรียนส่วนใหญ่เป็นชาวคนเชื้อสายจีนและมีศีลธรรม และทำให้ศิษย์ที่นี้มีการศึกษา โรงเรียนแห่งนี้ตั้งไม่ไกลจากบ้านของผม ระหว่างที่เรียนที่นี่ ผมเป็นสมาชิกที่ดีของชมรมอังกฤษในกลุ่มชมรมภาษาอังกฤษ และชี้ให้เห็นว่าการศึกษาของที่นี้ส่งผลถึงอนาคตของผม ผมจบป.๔ เมื่อปี ค.ศ. ๒oo๙ ย้ายมาต่อ ป.๕-๖ ที่โรงเรียนวัฒนพฤกษา ที่ จ.นนทบุรี ก่อนจะสอบเข้าศึกษา ม.๑ ที่โรงเรียนปากเกร็ด และในปัจจุบันก็ผมยังศึกษาอยูที่นี่ ในระดับชั้น ม.๔

ผมได้พบกับ พระอาจารย์ชรีละ วิสยาสะปริยา สวามี ในปี ค.ศ. ๒o๑๒ โดยท่านได้ขอให้ผมเผยแพร่คำสอนขององค์เชธันญะ มหาพระบุเป็นภาษาไทย หลังจากนั้น ปีค.ศ.๒o๑๔ ผมได้เข้าเป็นลูกศิษย์ของท่านวิสยาสะปริยา อย่างเป็นทางการ และในปี ค.ศ.๒o๑๕ ผมได้เริ่มทำหนังสือ Krishna Consciousness หรือ คริชณะจิตสำนึก เป็นภาษาไทย ผมเป็นทั้งบรรณาธิการ พิมพ์ต้นฉบับ พิสูจน์อักษร และแจกจ่ายหนังสือด้วยตัวผมเอง ผมยังคงจดจำการเขียนครั้งแรกของผมได้ ผมเขียนเอาไว้ว่า “ผมเจ้าไม่ทราบว่าทำไมพระองค์ถึงนำผมมาที่นี่ ตอนนี้พระองค์ได้ทำสิ่งที่พระองค์ชอบเหมือนผม แต่ก็น่าคิดว่าทำไมผมถึงมาอยู่ที่อันแสนน่ากลัวแห่งนี้ ผมจะทำอย่างไรให้ผู้คนรู้ถึงคำสั่งสอนของคริชณะ จิตสำนึกนี้ ผมรู้สึกโชคร้าย ไม่มีเงื่อนไขและค่อนข้างมีอุปสรรค ผมจึงขอพรจากพระองค์ให้โน้มน้าวใจพวกเขา เพราะผมไม่สามารถทำแบบนั้นได้ด้วยตนเอง ”

ในปี ๒o๑๕ สมาคมนานาชาติเพื่อคริชณะจิตสำนึก ยอมรับผมและให้ฉายานามว่า "ชยามาปริยา" หมายถึง "ผู้เป็นที่รักของคริชณะ" (ชยาม หมายถึง "ผู้มีกายสีชยามคริชณะ)" ส่วน ปริยา หมายถึง "ที่รัก" ) การเดินทางไปเก็บข้อมูลครั้งแรกที่อินเดียของผม ผมเดินทางเรือ การเดินทางของผมไม่ได้มีการสนับสนุนจากองค์กรทางศาสนาใดๆ ไม่ได้ถูกนัดพบโดยกลุ่มสาวกผู้ภักดี ขณะที่ผมเดินทางใกล้ถึงปลายทางบนเรือขนสินค้าชลาดูตา ความยิ่งใหญ่ของงานที่พระองค์ได้ทำเอาไว้ ได้วางบนตัวผมแล้ว

วันที่ ๑๓ กันยายน ค.ศ. ๒o๑๕ ผมได้บันทึกไว้ว่า "วันนี้ผมจะได้เปิดเผยความคิดของผมต่อเพื่อนของผม คริชณะ" ในโอกาสที่ผมอยู่กับคนอื่นๆ ผมได้สวดมนต์ภาวนาต่อพระคริชณะอยู่เนืองๆ ใน วันที่ ๑๕ กันยายน ๒o๑๕ ผมได้พำนักอยู่ที่วัดราธดา ชยามสุนดระ ในเมืองวรินดาวะนะ และเริ่มต้นแปลคัมภีร์ ในขณะนั้น วัดราดา ชยามสุนดระ รวบรวมคัมภีร์ไว้มากที่สุดในอินเดียตอนนั้น เขียนโดย ๖ โกสวามี แห่ง วรินดาวะนะ และสาวก มีมากกว่า สองพันฉบับที่แยกจากกัน มีอายุประมาณ ๓oo-๔oo ปี พระอาจารย์ของผมสนับสนุนและบอกเสมอว่า "ให้ทำงานทุกอย่าง อย่างอุทิศตนและเสียสละเพื่อรับใช้คริชณะตลอดไป" ซึ่งหมายถึง การนำเสนองานวรรณกรรมแบบไวษณพนิกาย
“คริชณะ เป็นสิ่งเดียวที่ผมคิดว่าเป็นทั้งเพื่อน พ่อ แม่ คนรัก รวมไปถึงพระผู้เป็นเจ้า ทุกวันนี้ผมยังคงใช้ชีวิตของผมอุทิศตนเสียสละรับใช้พระองค์อยู่ และผมก็จะพยามเผยแพร่เรื่องราวของพระองค์ออกไปในสังคมไทย ผมหวังว่าจะประสบผลสำเร็จในคนาคต love you Krishna”
บาดแผลเป็นสัญลักษณ์ของนักสู้
ภาพประจำตัวสมาชิก
ภาษาสยาม
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 1145
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:43 pm

ย้อนกลับไปยัง น้ำฟ้า

ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 19 ท่าน

cron