ย้อนเวียงกุมกาม ตามรอยวังหิน คืนถิ่นสัตยาภพ

Re: สัตยาภพ..โดย..น้ำฟ้า

โพสต์โดย น้ำฟ้า » อาทิตย์ 24 เม.ย. 2011 10:49 am

SAM_1835_resize_resize.JPG
SAM_1835_resize_resize.JPG (60.03 KiB) เปิดดู 13148 ครั้ง


พระวิหารจัตุรมุข ซึ่งประดิษฐานพระเจ้าหลวง ( พระเจ้าล้านทอง )
ผู้หญิงธรรมดา..แต่ใจมันด้านชาผู้ชาย
ภาพประจำตัวสมาชิก
น้ำฟ้า
นักเขียนแห่งปี
นักเขียนแห่งปี
 
โพสต์: 886
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ 11 ก.ค. 2008 10:19 am

Re: ย้อนรอยสัตยาภพ คืนเวียงกุมกาม ตามรอยวังหิน

โพสต์โดย NONG_KA_POY » เสาร์ 30 เม.ย. 2011 9:21 am

[size=150][color=#FF0080]สวยๆๆ ทั้งนั้นเลย อยากไปเห็นเเล้วสิ ^^[/color][/size]
:D :D :D :D :D :D :D :D :D :D :D :D :D :D
จาก..สายลมที่พัดผ่าน ถึง ปาฎิหารย์ที่รอคอย
ภาพประจำตัวสมาชิก
NONG_KA_POY
นักเรียนหัดเขียน
นักเรียนหัดเขียน
 
โพสต์: 27
ลงทะเบียนเมื่อ: พฤหัสฯ. 16 ก.ค. 2009 1:08 pm

Re: ย้อนรอยสัตยาภพ คืนเวียงกุมกาม ตามรอยวังหิน

โพสต์โดย ภาษาสยาม » เสาร์ 30 เม.ย. 2011 1:21 pm

ต้องมีสักวัน น้องเอ๊ย
บาดแผลเป็นสัญลักษณ์ของนักสู้
ภาพประจำตัวสมาชิก
ภาษาสยาม
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 1144
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:43 pm

Re: ย้อนรอยสัตยาภพ คืนเวียงกุมกาม ตามรอยวังหิน

โพสต์โดย น้ำฟ้า » อังคาร 03 พ.ค. 2011 5:50 pm

•มะหลี พันธ์ชลีรัตน์ @ FB
อ่านสัตยาภพได้รับความบันเทิงและความรู้อย่างครบถ้วนได้รับกลิ่นไอของความสำนึกรักในถิ่นฐานบ้านเกิดของผู้เขียนรวมไปถึงผู้เขียนแสดงให้เห็นถึงอานุภาพแห่งความรักและความสามัคคีกันเพื่อปกป้องประเทศชาติไว้แม้ศัตรูรุกรานสละได้แม้เลือดเนื้อทำให้ปลูกจิตสำนึกหึกเหิมการสละชีพเพื่อชาติ ในความรักชาติได้อย่างดี และยังสอดแทรกอีกสารประโยชน์ข้อไว้ไว้แทบทุกตัวอักษรที่ผู้เขียนได้กลั่นออกมาจากหัวใจสู่ผู้อ่านได้เต็มหัวใจเช่นกัน
เรื่องนี้ชอบที่ได้เรียนรู้คำเมือง ภาษาถิ่นทางภาคเหนือที่ไม่รู้จัก ได้รู้จักประวัติล้านนาไทย เห็นความน่ารักของพระ-นางที่ตักน้ำราดผมให้กันตั้งแต่ไม่ทันรู้จัก ความชอบไม่สามารถบรรยายได้หมดเต็มหน้าเอสี่แน่ๆ^^
ผู้หญิงธรรมดา..แต่ใจมันด้านชาผู้ชาย
ภาพประจำตัวสมาชิก
น้ำฟ้า
นักเขียนแห่งปี
นักเขียนแห่งปี
 
โพสต์: 886
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ 11 ก.ค. 2008 10:19 am

Re: ย้อนรอยสัตยาภพ คืนเวียงกุมกาม ตามรอยวังหิน

โพสต์โดย ภาษาสยาม » ศุกร์ 06 พ.ค. 2011 4:16 pm

บาดแผลเป็นสัญลักษณ์ของนักสู้
ภาพประจำตัวสมาชิก
ภาษาสยาม
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 1144
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:43 pm

Re: ย้อนรอยสัตยาภพ คืนเวียงกุมกาม ตามรอยวังหิน

โพสต์โดย ภาษาสยาม » อาทิตย์ 08 พ.ค. 2011 8:01 am

ข้อความที่กล่าวถึง " นิยายที่อ่าน " ร่วมสนุกรับ " ไฟพรางใจ "

ได้กล่าวถึง " สัตยาภพ " ไว้ดังนี้ค่ะ

หลังจากได้อ่านนิยายเรื่องสัตยาภพแล้วรู้สึกเต็มอิ่มกับการอ่านนิยายจริง ๆ มากเกินความคาดว่าจะได้รับเพราะนอกจากความบันเทิงแล้วยังได้รับความรู้อย่างครบถ้วน สมบูรณ์แบบอย่างแท้จริงกลิ่นอายของความสำนึกรักในถิ่นฐานบ้านเกิดของผู้เขียนได้สื่อ รวมไปถึงผู้เขียนแสดงให้เห็นถึงอานุภาพแห่งความรักและความสามัคคีกันเพื่อปกป้องประเทศชาติไว้แม้ศัตรูรุกรานสละได้แม้เลือดเนื้อทำให้ปลูกจิตสำนึกฮึกเหิมการสละชีพเพื่อชาติ ในความรักชาติได้อย่างดี และยังสอดแทรกอีกนานาสารประโยชน์ไว้แทบทุกตัวอักษรที่ผู้เขียนได้กลั่นออกมาจากหัวใจสู่ผู้อ่านได้เต็มหัวใจเช่นกัน ฉากพระเอกตายในสนามรบน้ำตาซึมเต็มตื้นไม่รู้ตัวสะท้านความรู้สึกถึงความเป็นไทยและการสูญเสียทั้งแผ่นดินและคนรัก ทำให้ผู้อ่านได้ฉุกคิดไปพร้อม ๆ กับทุกตัวอักษรอันสร้างฉากในนิยายได้สมจริง และอีกในเรื่องนี้ชอบที่ได้เรียนรู้คำเมือง ภาษาถิ่นทางภาคเหนือที่ไม่รู้จัก ได้รู้จักประวัติล้านนาไทย เห็นความน่ารักของพระ-นางที่ตักน้ำราดผมให้กันตั้งแต่ไม่ทันรู้จัก เป็นการแสดงออกที่สร้างรอยยิ้มแตะแต้มบนมุมปากของผู้อ่าน ประทับใจหลายฉากจนเก็บไปฝัน เช่นตอนที่นางเอกถูกดึงเข้าไปในต้นศรีมหาโพธิ์เพื่อย้อนคืนสู่อดีต และด้วยความห่วงหาของพระเอกทำให้พระเอกถูกดึงไปเช่นกันด้วยการหล่นเสียงดังตุ้บแล้วเจอะเจอนางเอก ซาบซึ้งในความเป็นเพื่อนแท้ระหว่างระมิงค์กับสุรีย์รัศมิ์ เห็นอานุภาพความรักที่สืบมาจากห้วงอดีตจวบจนภพปัจจุบัน ความเป็นนิยายสัตยาภพ ทำให้คนที่ไม่ใช่คนเหนือ หลงรักดินแดนแห่งล้านนา ยุคเวียงกุมกามหรือส่วนหนึ่งของเมืองเชียงใหม่ในปัจจุบันได้เป็นอย่างดี อิ่มเอมกับนิยายรักแสนหวานและอบอวลประวัติศาสตร์อันเป็นร่องรอยแห่งอดีตที่ควรจารึกจดจำ บอกได้คำเดียวว่าประทับใจมาก ๆ ความรู้สึกอาจจะบรรยายไม่ได้ทั้งหมดที่มีอยู่ แต่บอกได้คำเดียว(อีกแล้ว)ว่าไม่ผิดหวังและหากใครจะถามว่านิยายเรื่องใดน่าอ่านจะแนะนำสัตยาภพไปเลยค่ะถึงไม่มีใครถามก็จะบอกต่อแน่นอน จากคนที่ไม่ค่อยชอบการอ่านก็หลงรักการอ่านได้อย่างไม่ลืมหูลืมตา(จากหนังสือนิยาย^^”)
บาดแผลเป็นสัญลักษณ์ของนักสู้
ภาพประจำตัวสมาชิก
ภาษาสยาม
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 1144
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:43 pm

Re: ย้อนรอยสัตยาภพ คืนเวียงกุมกาม ตามรอยวังหิน

โพสต์โดย ภาษาสยาม » อังคาร 21 มิ.ย. 2011 12:40 pm

254927_1970333690514_1008125024_32180484_8082375_n.jpg
254927_1970333690514_1008125024_32180484_8082375_n.jpg (17.56 KiB) เปิดดู 13042 ครั้ง


ครูฟ้าและเพื่อนๆคะ... มีเรื่องมาเล่า ตอนนี้หนังสือเล่มที่โชว์รูปอยู่นี้กำลังสร้างพิษร้ายให้กับคนข้างตัวดิฉันค่ะ คือให้หลานวัยต้นยี่สิบอ่าน เธออ่านรวดเดียวจบ ระหว่างอ่านก็บอกว่า อืม เขาเขียนดีนะอา ชอบอ่ะ ชอบมาก ชอบมากเลย และปิดหนังสือด้วยความคลั่งไคล้อย่างเอาเป็นเอาตายว่า อยากจะเป็นนางเอก... เอ่อ ดิฉันควรจะแก้ไขเรื่องนี้ยังไงดีคะ ถือเป็นความรับผิดชอบของคนที่นี่นะเนี่ย ที่ทำให้หลานของเค้าเพ้อพกได้ขนาดนี้ คริคริ

164718_1677411367639_1008125024_31779788_2860034_n.jpg
164718_1677411367639_1008125024_31779788_2860034_n.jpg (66.89 KiB) เปิดดู 13042 ครั้ง


ที่มา http://www.facebook.com/photo.php?fbid= ... e=1&ref=nf
บาดแผลเป็นสัญลักษณ์ของนักสู้
ภาพประจำตัวสมาชิก
ภาษาสยาม
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 1144
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:43 pm

Re: ย้อนเวียงกุมกาม ตามรอยวังหิน คืนถิ่นสัตยาภพ

โพสต์โดย admin » เสาร์ 02 ก.ค. 2011 6:25 pm

Zone.jpg
Zone.jpg (40.63 KiB) เปิดดู 13011 ครั้ง


abit111: นวนิยายเรื่องนั้นนะ
abit111: ทำเราขายหน้ามาก
abit111: รู้ปะ
Owner_Thai_Broken_Heart_Fakfar: เรื่องไหน
abit111: Owner_Thai_Broken_Heart_Fakfar, แอบทำน้ำตาไหล
abit111: ตอน นักรบเมื่อชาติก่อน โดนแทง
abit111: นางเอก เข้าไปโอบร่าง
abit111: หน้า208-209
abit111: ไม่รู้คนเขียน
abit111: ทำไมโหดร้ายกับคนอ่านปานนี้
abit111: เคยคิดถึงใจคนอ่านบ้างไหม
abit111: มันสะเทือนใจ
abit111: วุ้ย
abit111: นวนิยายเรื่องนั้นนะ
abit111: ตอน น้องที่ร้านนายอินบอก
abit111: ว่าพี่หนูอ่านนะน้ำตาไหลเลย
abit111: ยังไม่เชื่อเลย
abit111: มาอ่านเองถึงรุ้
abit111: ยายคนเขียนคนนั้นใจร้ายสิ้นดี
Owner_Thai_Broken_Heart_Fakfar: จำไมได้ ฤ กลอน
Owner_Thai_Broken_Heart_Fakfar: ร่างนี้มอบไว้ให้แผ่นดิน
Owner_Thai_Broken_Heart_Fakfar: หยดเลือดหลั่งรินมิหวั่นไหว
abit111: ก้อนั่นแหละ มันสะเทือนใจ
Owner_Thai_Broken_Heart_Fakfar: เป็นหนึ่งนักรบผู้เกรียงไกร
abit111: คนใจร้าย
Owner_Thai_Broken_Heart_Fakfar: ที่มอบหนึ่งหัวใจเพื่อนางเดียว
abit111: ยิ่งกว่าทำ
abit111: ทารุณจิตใจ
abit111: รุ้แล้ว.
abit111: หนังสือแนวนี้
abit111: อ่านก้อต้องสะเทือนใจ
abit111: ถึงจะจำคนเขียนจนวันตาย
abit111: แค่น้ำตาคลอ
abit111: เหมืออ่านคู่กรรม
Owner_Thai_Broken_Heart_Fakfar: มีน้ำตาซึมด้วยวุ้ย
ภาษาสยาม "งดงามความเป็นไทย"
ภาพประจำตัวสมาชิก
admin
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 309
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:28 pm

Re: ย้อนเวียงกุมกาม ตามรอยวังหิน คืนถิ่นสัตยาภพ

โพสต์โดย admin » อาทิตย์ 03 ก.ค. 2011 7:00 am

รพ.สต.ม่วงสร้อย สสอ.ปาย

ชื่นชมนะคะ ชอบมาเรื่องนี้ เพิ่งอ่านจบไป มีนางเองตั้ง 2 คน แต่อยากเป็น"ระมิงค์" เพราะมิอาจเอื้อมไปเป็นเจ้าเป็นนาย คนเมืองเหมือนกันเจ้า ^^

จาก FACEBOOK
ภาษาสยาม "งดงามความเป็นไทย"
ภาพประจำตัวสมาชิก
admin
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 309
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:28 pm

Re: ย้อนเวียงกุมกาม ตามรอยวังหิน คืนถิ่นสัตยาภพ

โพสต์โดย admin » พุธ 03 ส.ค. 2011 9:47 pm

Vanessa Santiwong หนูว่าอ่านตอนเอรกก็เหมือนนิยายทั่วไปนะคะเเต่กลับซ่อนประเด็นที่สำคัญกับความรักเอาไว้ได้เนียนมากจนหนูอ่านไม่รู้กี่รอบก็ยังชอบหน้าที่ว่าอ้ายเสมาจะตายในศึกเเล้วระมิงค์ก็มาร้องไห้อ่ะค่ะ ชอบมากอ่านเเล้วน้ำตาจะไหลพอๆกับกษัตริยาเลยค่ะ

ที่มา http://www.facebook.com/home.php#!/page ... 72?sk=wall
ภาษาสยาม "งดงามความเป็นไทย"
ภาพประจำตัวสมาชิก
admin
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 309
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:28 pm

Re: ย้อนเวียงกุมกาม ตามรอยวังหิน คืนถิ่นสัตยาภพ

โพสต์โดย admin » อาทิตย์ 28 ส.ค. 2011 7:09 pm

วางไม่ลง...สัตยาภพ – น้ำฟ้า

1991.jpg
1991.jpg (26.62 KiB) เปิดดู 7974 ครั้ง


โดยสร้อยสยาม สร้อยบุหลัน สร้อยมันตราเมื่อ 28 สิงหาคม 2011 เวลา 11:28 น.
"สัตยาภพ" เขียนขึ้นเพื่อเล่าขานถึงตำนานบ้านเกิดเมืองนอนซึ่ง "น้ำฟ้า" ภาคภูมิยิ่งนัก ในฐานะลูกแม่ระมิงค์คนหนึ่ง
หากที่มากกว่านั้นคือความรู้สึกผูกพันอย่างลึกซึ้งต่อถิ่นเกิด จน "สัตยาภพ" ได้ปรากฏขึ้นอวดสายตานักอ่านในบรรณพิภพ
ความรักของตัวละครในเรื่องอย่าง "ระมิงค์ - แสนเสมา" และ "เจ้าจันทร์แว่นฟ้า - เจ้าศรีธรรมา" อาจถูกลบเลือนไปด้วยวันเวลากว่า
๔๐๐ ปี และไร้ร่องรอยแม้แต่การจารึกเป็นตัวอักษร ด้วยเมืองทั้งเมืองกลับกลายเป็นพิภพใต้ดินที่สุดปัญญาจะค้นหาหลักฐานทาง
ประวัติศาสตร์ คงเหลือเพียงรอยจำในตำนาน
หากกาลเวลาอาจหาญพร่าผลาญวิญญาณรักอันมั่นคง..ฤๅแม้กระทั่งสัตยาธิษฐาน...ได้กระนั้นหรือ ??
ระมิงค์ สาวงามผู้หลุดเข้าไปสู่ประตูกาลเวลาสู่เวียงกุมกามเมื่อปี ๒๑๐๑ ได้พบรักกับแม่ทัพใหญ่ แสนเสมา ผู้หาญกล้าสละชีพเพื่อ
พ่อเมืองเช่น เจ้าศรีธรรมา หากความรักมิได้ตายไปในสมรภูมิรบ ด้วยดวงวิญญาณที่มั่นคงของคนทั้งคู่พร้อมสัตยาสาบานที่มีต่อกัน
เจ้าจันทร์แว่นฟ้า แม่เมืองผู้งามยิ่งกว่าใครในแผ่นดิน ตัดรักเจ้าศรีธรรมาด้วยน้ำมือองค์เอง เพราะความสูญเสียจากภัยริษยาของ
เจ้าม่านเหมย รักสามเส้าที่ไม่ว่าจะภพใดชาติใดก็ยังมีให้เห็นมิได้ขาด ด้วยมนุษย์นั้นหลงมัวเมาอยู่แต่กิเลสไม่รู้จบรู้สิ้น
คำตัดรักจากใจที่คับแค้น...และคำรักจริงจากใจอันคงมั่น อย่างใดเล่าจะอยู่เหนือกาลเวลาและชนะทุกสิ่ง ?
หากที่ยิ่งใหญ่กว่าความรักของหญิง-ชายนั้น คือความรักในแผ่นดิน ยอมตายแต่อย่าหมายแผ่นดิน!!
สัตยาภพได้ฉายภาพประวัติศาสตร์ครั้งเวียงกุมกามเคยรุ่งโรจน์ด้วยความรุ่งเรืองทางวัฒนธรรมของบ้านเมือง
จนถึงวันที่ต้องพ่ายแพ้ต่อกองทัพอันเกรียงไกรของพระเจ้าบุเรงนอง จนแม้กระทั่งความล่มสลายของเวียงซึ่งเคยยิ่งใหญ่
วังเจ้าวังนาย บ้านเรือน ผู้คน หายวับ !!
ชีวิตที่ยอมพลีเพื่อบ้านเมือง เลือดที่หลั่งรินลงทาแผ่นดินนั้น เพียงเพื่อรักษาเอกราชไว้เพื่อชนรุ่นหลัง...มิใช่หรือ ?
บุญ กรรม ชะตาบันดาลได้ทุกสิ่ง หากยิ่งไปกว่านั้นมนุษย์นี่เองที่กำหนดชะตาอันเหนือกาลเวลา
หลายครั้งที่จิตใจมนุษย์นั้นมีอำนาจเสียยิ่งกว่าอำนาจใดในโลกหล้า !!
นอกเหนือจากความเป็นล้านนาที่ปรากฏในเนื้อเรื่องอย่างชัดเจนแล้ว ตำนาน ประวัติศาสตร์ อีกทั้งความรัก
"น้ำฟ้า" ก็นำมาเล่าให้เราฟังอย่างค่อยเป็นค่อยไป หากแต่แจ่มชัด ชวนให้ค่อยเดินตามไปแม้ในความมืด
ด้วยไม่รู้หนทางข้างหน้า แต่กระนั้น...ก็ยังมีแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์
เจ้าศรีธรรมา เจ้าจันทร์แว่นฟ้า เจ้าม่านเหมย แสนเสมา ระมิงค์
พร้อมที่จะบอกเล่าเรื่องราวเหล่านั้นให้ท่านฟังใน...สัตยาภพ
ภาษาสยาม "งดงามความเป็นไทย"
ภาพประจำตัวสมาชิก
admin
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 309
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:28 pm

Re: ย้อนเวียงกุมกาม ตามรอยวังหิน คืนถิ่นสัตยาภพ

โพสต์โดย ภาษาสยาม » อาทิตย์ 03 ก.พ. 2013 6:30 am

ขอบคุณทีมงาน "ตะวันฉายในม่านเมฆ"
ที่เอา "สัตยาภพ" ไปวางเด่นหราระหว่างน้องแต้ว นฐพร และ บอย ปกรณ์ แบบนี้นะคะ ^_^


549855_476499252387950_1788985377_n.jpg
549855_476499252387950_1788985377_n.jpg (20.1 KiB) เปิดดู 7383 ครั้ง


นาทีที่ ๑.๐๐ เป็นต้นไป

บาดแผลเป็นสัญลักษณ์ของนักสู้
ภาพประจำตัวสมาชิก
ภาษาสยาม
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 1144
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:43 pm

ย้อนกลับ

ย้อนกลับไปยัง แนะนำนวนิยาย

ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 3 ท่าน

cron