ภาษาสยามเว็บบอร์ด

งั้นแม่หญิงคงเป็นวัวตัวพันหลัก

เดี๋ยวให้กวีมาแต่งต่อ

ไหน ๆ ๆ นายกวีที่ว่าไว้
มัวชักช้าพาไถลที่ไหนหนอ
อย่าปล่อยหญิงแสนงามท่านนี้รอ
เดี๋ยววิ่งหนีขึ้นวอคนอื่นไป (กลอนพาไป๊)

มันสระ "ออ" อ่ะ บอกแล้วว่ากลอนพาไป๊

จะให้ขึ้น "คอ" ก็สงสารเจ้าของคอ

ฟ้าต่อดิ ๆ ๆ

วันเวลานำพาใจคนเปลี่ยน
ช่างหมุนเวียนผันแปรแก้ไม่ไหว
แล้วจะเชื่อคำผู้ชายได้ยังไง
ฝากคำรักมาให้แท้หวังฟัน

555555+

ไม่จริงดอกรักของพี่ไม่มีเปลี่ยน
อาจจะเลี่ยนไปบ้างช่างเถอะหนา
แต่รักเจ้านั้นรักมั่นขอสัญญา
ชั่วชีวาไม่ให้ใจใครอีกเลย


ปล. แล้วนี่ฉานกลายเป้นปู้ชายไปตะมะไหร่เนี่ยะ มะรุตัวเยยย

ฝากจุมพิตติดไปกับจันทร์เจ้า
เห็นเดือนเข้าคืนไหนให้คิดถึง
ฝากอ้อมกอดกับสายลมที่พัดตึง
ปานประหนึ่งพี่ตวัดรัดกัลยา
อยู่หนไหนไกลแสนไกลสุดพิภพ
ตะวันจบแสงลงตรงสุดหล้า
แต่รักพี่ไม่มีจบตามสุริยา
ดาษดาเท่าหมู่ดาวพราวฟ้านิล

ไม่รู้จักมะเดื่อเชื่อหรือไม่
แต่ยาใจเปรียบไว้คงไม่สวย
ขอบอกไว้พี่นั้นเป็นเช่นแพงพวย
คอยแต่ช่วยปกป้องน้องจากยุง (กลอนหนอ ช่างพาไปได้ไกลเหลือเกิน)