โดย ภาษาสยาม » พุธ 12 พ.ย. 2008 12:54 pm
วัน.........เปลี่ยนเวียนมาคราหน้าหนาว
เพ็ญ.......สว่างว่างเปล่าร้าวอกเอ๋ย
เดือน......แจ่มฟ้าไยใจข้าไม่เหมือนเคย
สิบสอง....เดือนล่วงเลยยังอ่อนแอ
น้ำ.........ใสใสไหลเย็นเห็นจันทร์เจ้า
นอง.......น้ำตาข้าเศร้าร้าวรอยแผล
เต็ม........ทั้งใจให้ไปเขาไม่แคร์
ตลิ่ง.......รักย่ำแย่แพ้บ่วงกาล
มาตอบเล่นๆ มิได้ช้ำแต่อย่างใด อิอิ
บาดแผลเป็นสัญลักษณ์ของนักสู้