สายลมโบกโชยใบไม้ไหว
ฉันนั่งพิงกายที่ข้างฝา
ตาเหม่อมองไปที่ตรงขอบฟ้า
ตรงหน้าต่างนั้นหนาที่ว่างเปล่า
เผลอนั่งไปสักพักก็นึกถึง
ใครคนนั้นที่เคยซึ้งอยู่ที่ไหน
สายลมบั่นทอนความเหงาเข้ามาในใจ
รู้สึกเคว้งคว้างในซอกลึกของหัวใจเสียเหลือเกิน
ลมจ๋า...ไหนๆเจ้าก็ผ่านมาตรงนี้
ชวยหอบรัดความรู้สึกดีดีของฉันหน่อยได้ไหม
นำไปมอบกับเค้าผู้นั้นที่ฉันห่วงใย
ที่ครั้งนึงเคยนั่งข้างๆกายฉันแต่เค้าจากไปแล้ว...ให้ฉันที
ฉันนั่งพิงกายที่ข้างฝา
ตาเหม่อมองไปที่ตรงขอบฟ้า
ตรงหน้าต่างนั้นหนาที่ว่างเปล่า
เผลอนั่งไปสักพักก็นึกถึง
ใครคนนั้นที่เคยซึ้งอยู่ที่ไหน
สายลมบั่นทอนความเหงาเข้ามาในใจ
รู้สึกเคว้งคว้างในซอกลึกของหัวใจเสียเหลือเกิน
ลมจ๋า...ไหนๆเจ้าก็ผ่านมาตรงนี้
ชวยหอบรัดความรู้สึกดีดีของฉันหน่อยได้ไหม
นำไปมอบกับเค้าผู้นั้นที่ฉันห่วงใย
ที่ครั้งนึงเคยนั่งข้างๆกายฉันแต่เค้าจากไปแล้ว...ให้ฉันที