หน้า 1 จากทั้งหมด 1

ณ ที่นี่ยังมีรัก

โพสต์เมื่อ: พุธ 03 ก.พ. 2010 8:39 pm
โดย chomporn
นำเสนอผลงาน "กลอนรัก" จากปรมาจารย์หลายๆ ท่าน เพื่อเป็นอนุสรณ์วันแห่งความรัก

ภาษารัก

ยิ่งคิดถึงเธอมากยิ่งอยากหนี
เกรงเธอมีมลทินสิ้นศักดิ์สาว
พบครั้งใดใจจึงยั้งทุกครั้งคราว
ร้อนทนหนาวหนาวทนร้อนแทรกซอนทรวง

เพราะเพียงคิดผิดก็ผุดในอนุสัย
ถ้าเกินคิดผิดฤทัยคงใหญ่หลวง
ครั้นห้ามคิดจิตหวามกลับตามทวง
จึงขอล่วงบ่วงกรรมแค่คำนึง

แม้อยากกอดยอดรักหนุนตักนุ่ม
อยากเกาะกุมจุมพิตสมคิดถึง
จะห้ามรักหักอารมณ์ข่มใจพึง
รอวันหนึ่งในหวังเหนือตั่งทอง

อ้อมกอดพี่จะสงวนไม่ด่วนเสนอ
อ้อมตักเธอจงถนอมก่อนยอมสนอง
ถึงวันชื่นคืนฉ่ำถูกทำนอง
จะตระกองกอดกกแนบอกนอน


จะกล่อมเธอก่อนนิทราจูบหน้าผาก
ถ้าหลับยากจะให้แขนหนุนแทนหมอน
หลับแล้วเธอละเมอหาผวาวอน
พี่จะช้อนเชยชิดทั้งนิทรา

ถ้าใกล้รุ่งลมหนาวแผ่ผ่าวอก
พี่จะกกจนตรู่ต่างภูษา
ประพิมพ์ปากปลุกเกลือกตรงเปลือกตา
กระซิบว่า "เช้าแล้วจ้ะแก้วใจ"

ภาษารักครึ่งแดมีแค่นี้
หมดฤดีตีแผ่จะแค่ไหน
ยิ่งคิดถึงเธอมากยิ่งอยากไกล
แต่กลับไปไม่รอดห่วงยอดรัก


สวัสดิ์ ธงศรีเจริญ

Re: ณ ที่นี่ยังมีรัก

โพสต์เมื่อ: พุธ 03 ก.พ. 2010 8:42 pm
โดย chomporn
หรีดรัก

เหม่อมองไปโดยรอบสุดขอบฟ้า
มืดทะมึนข้างหน้าภูผากั้น
แล้วจะเป็นเช่นนี้อีกวัน
ภูผาคั่นนั้นจึงถึงทลาย

เหมือนดวงใจถูกขวางทางรักอยู่
มิอาจคู่เคียงกันเหมือนมั่นหมาย
หรือจะต้องทดท้อรอวันตาย
หรือว่าสายสัมพันธ์รอวันตรม

แล้วจะทำฉันใดไฉนนี่
ถึงจะมีสุขสันต์วันสุขสม
ในเมื่อภูผาขวางทางรื่นรมย์
ทางระทมทอดตัวอยู่ทั่วไป

มืดทะมึนข้างหน้าภูผากั้น
อยากจะคิดสั้นสั้นมิหวั่นไหว
ร้อนรักล้นท้นทั่วท่วมหัวใจ
ร้อนจนไม่อยากอยู่สู้ความจริง

ด้วยมิอาจก้ามข้ามถึงความสุข
คงต้องทุกข์จนตายทั้งชายหญิง
ในสำนึกแห่งห้วงจิตท้วงติง
ฉันควรทิ้งสังขารปิดม่านกรรม

เพื่อให้เธอคนดีมีรักใหม่
ก็คงไม่ถึงกาลนานฉนำ
ก่อนฉันตายฉันก็ขอสักคำ
ขอหรีดดำวางทาบกุหลาบแดง


ชาญชนะ ฆังคะโชติ

Re: ณ ที่นี่ยังมีรัก

โพสต์เมื่อ: พุธ 03 ก.พ. 2010 8:44 pm
โดย chomporn
เหมือนนกขมิ้น

ความเป็นห่วงของใครก็ไม่รู้
มาซุกอยู่ใต้หมอนฉันนอนหนุน
พรางสื่อพจน์รสถ้อยร้อยละมุน
ซ้ำยังกรุ่นกลิ่นแก้มไว้แกมกัน

นี่รอยแก้มแต้มไว้..ของใครหนอ
แนบแก้มคลอเคลียครองข่มหมองขวัญ
ฉันว้าเหว่แรมหวังมาทั้งวัน
ขอฝากฝันพอแฝงสร้างแรงใจ

เดือนข้างแรมค้างรุ่งรอพรุ่งนี้
เหมือนใจที่ทุกข์ท้อรอวันใหม่
คืนพรุ่งนี้นี่จะนอนแนบหมอนใคร
เหลือบ้างไหมชายคาที่อาทร

"โอ้อกเอ๋ยหัวอกนกขมิ้น
เจ้าเสเพลพลัดถิ่นเที่ยวบินร่อน
นี่ดึกแล้วเตลิดหลงกลางดงดอน
จะเกาะคอนเคียงใครที่ไหนเอย"

ฉันถูกปล่อยอยู่กลางความว่างเปล่า
เหมือนอกเจ้านกขมิ้นชินจนเฉย
พรุ่งนี้ขวัญคงคว้างอีกอย่างเคย
ชีพสังเวยความทุกข์ที่คุกคาม

กราบหมอนน้อยเพื่อนนอนค่อนคืนนี้
ขอพรศรีสรวมกมล "คนต้องห้าม"
ยืมเยื่อใยใต้หมอนสะท้อนความ
แทนถ้อยถามทักท้วงเธอห่วงใย

สำหรับเธอที่ฉันเฝ้าฝันหา
หากถามว่าคืนนี้นอนที่ไหน
"จะตอบถ้อยที่ถามไปตามใจ
ฉันหลับแล้วอยู่ใกล้ใกล้หัวใจเธอ”


ทวีสุข ทองถาวร

Re: ณ ที่นี่ยังมีรัก

โพสต์เมื่อ: พุธ 03 ก.พ. 2010 8:50 pm
โดย chomporn
ลืม

ลืมโล้ทองท้องฟ้าเวลาค่ำ
ลืมหยาดน้ำค้างหล่นบนกอแขม
ลืมแสงหม่นนัยนาคืนฟ้าแรม
ลืมดาวแซมแซกฟ้าจุดราตรี

ลืมเสียงสนส่ายก้านซาบซ่านแสน
ลืมเสียงแคนแม้นสังคีตเทพดีดสี
ลืมเสียงน้ำตกจากผาชั่วตาปี
ลืมชีวีอาบอรุณอบอุ่นไอ

ลืมละหานธารเอื่อยระเรื่อยรื่น
ลืมบานชื่นชูช่อล้อลมไหว
ลืมบัวปริ่มปริ่มน้ำรำรำไร
ลืมพงไพรไผ่กั้งกำบังตา

ลืมสายลมห่มกายคลายขื่นขม
ลืมเงาร่มป่าสักเย็นนักหนา
ลืมนกเขาคูขันจำนรรจา
ลืมผกากลิ่นหอมน้อมฤดี

ลืมอดีตรักแพ้เป็นแผลพิษ
ลืมชีวิตยากทุกข์สิ้นสุขศรี
ลืมระบมบ่มมานมานานปี
ลืมเพราะมีเธออยู่เป็นคู่ใจ


บุญรอด ปาณปุณณัง

Re: ณ ที่นี่ยังมีรัก

โพสต์เมื่อ: พุธ 03 ก.พ. 2010 8:58 pm
โดย chomporn
นางรองอย่าร้องไห้

มันเป็นสิ่งบาดใจมากไหมน้อง
เธอถึงต้องร้องไห้เสียหลายหน
รักเขามากฝากหวังเพื่อกังวล
ซ้ำอดทนทั้งที่ไม่มีทาง

ก็อย่างที่น้องเห็นเขาเป็นอยู่
รู้ทั้งรู้ หัวใจเขาไม่ว่าง
พี่เห็นน้องหมองหม่นทนอ้างว้าง
อยู่ระหว่างน้ำตาร้อนอารมณ์

นิยายรักครั้งนี้ทีจะเศร้า
ไฟรักเร้าลามเลียเสียขื่นขม
ฉากอำลาปิดลงตรงตรอมตรม
สวัสดีความระทมระทดใจ

น้องอยากเด็ดดอกไม้ในความฝัน
ซึ่งเจ้าของเขากั้นความฝันใฝ่
พี่มีดอกรักซ้อนซ่อนฤทัย
ยังเก็บไว้ให้เธอเสมอมา

ดอกรักซ้อนสองดอกมันบอกรัก
บอกให้คนอกหักตระหนักว่า
ดอกรักซ้อนดอกหนึ่งซึ่งโรยรา
ควรหรือคว้าไขว่ไว้แน่นในมือ

พี่เก็บดอกรักหวานไว้นานแล้ว
คอยแต่แก้วแววตามาช่วยถือ
รักซึ่งไม่ต้องแข่งต้องแย่งยื้อ
เพราะมันคือรักละมุนอบอุ่นไอ

นางรอง...
ลืมเสียเถิดความหมองอย่าร้องไห้
ถึงเธอเป็นที่สองสำรองใคร
พี่เต็มใจเป็นที่สองสำรองเธอ



ศุภมาศ พนิชศักดิ์พัฒนา

Re: ณ ที่นี่ยังมีรัก

โพสต์เมื่อ: ศุกร์ 05 ก.พ. 2010 4:39 pm
โดย chomporn
แด่...ความเข้าใจที่ไม่เข้าใจ

ระหว่างความเข้าใจในเราสอง
ผิดยังครองความเข้าใจเราอยู่
มิตรเคยเข้าใจมิตรคิดอุ้มชู
แต่จู่จู่มิตรไม่เข้าใจมิตร

ความเข้าใจของเราเท่าที่เห็น
เข้าใจเป็นเค้าเค้าว่าเราผิด
เขาไม่เคยเข้าใจความใกล้ชิด
แต่เขาคิดว่าเขานั้นเข้าใจ

ก็เมื่อความเข้าใจมันไม่ซึ้ง
เข้าใจจึงเกิดเป็นพิษเห็นไหม
ถ้าความเข้าใจเราเขลาเกินไป
มันย่อมไม่มีเค้าเข้าใจกัน

จะปรับความเข้าใจอย่างไรหนอ
ไมตรีต่อเติมให้เข้าใจมั่น
ความเข้าใจไม่ย้ำเยือนสัมพันธ์
จึงทุกวันความเข้าใจเราเลือน

ความเข้าใจในเราที่เฝ้าก่อ
เกือบจะท้อเมื่อไม่เข้าใจเพื่อน
ทำไมความเข้าใจจึงไม่เตือน
ดูเถิดเหมือนความเข้าใจจะไม่มี

เขาว่าเขาเข้าใจในตัวเขา
แล้วใจเราเข้าใจเขาไหมนี่
เขาเข้าใจว่าเข้าใจเราดี
แต่ในที่สุดเขาไม่เข้าใจ

ประสิทธิ์ โรหิตเสถียร