ภาษาสยามเว็บบอร์ด

ชมพร เพชรอนันต์กุล - ประภัสสรเสวิกุล


ท่วมน้ำ โดย ประภัสสร เสวิกุล


ในนามีรวงข้าวพราวสะพรั่ง
งามเหมือนดังทุ่งทองผุดผ่องใส
ชาวนามีรอยยิ้มอิ่มเอมใจ
รอวันใกล้เก็บเกี่ยวจากเรี่ยวแรง

ในเมืองมีเรือนชานและบ้านช่อง
มีหอห้องให้พำนักเป็นหลักแหล่ง
มีโรงเรียน โรงพยาบาล ร้านข้าวแกง
ศูนย์การค้ามีสีแสงให้รื่นรมย์

ในโรงงานมีคนงานอยู่เนืองแน่น
ใช้สองแขนแลกเงินตราอย่างสาสม
เสียงเครื่องจักรแต่ละหลังดังระงม
ดั่งจะข่มโลกไว้ให้ยำเกรง

แต่วันนี้ทุกที่มีแต่น้ำ
ไหลกระหน่ำจนเมืองกว้างร้างโหรงเหรง
เสียงร่ำไห้เหมือนเป็นเช่นบทเพลง
ที่ระเบ็งเซ่งแซ่มาแต่ไกล

ทั้งไร่นาก็จมล่มหมดสิ้น
มองไม่เห็นแผ่นดินถิ่นอาศัย
มีแต่น้ำและน้ำคลาคล่ำไป
โอ้ หัวใจเจียนจะขาด อนาถเอย.