ครูบาอาจ๋ารย์ เมินนานมาแล้ว เพิ่นเป๋นดวงแก้ว พระศาสนา
คนเมืองบ่าเดี่ยว แต่งตั้งครูบา โดยบ่หันค่า ป๋าเวณีเดิม
ตุ๊หนุ่มบวชใหม่ หัวใจ๋เห่อเหิม ปากั๋นแต่งเติม ลาภยศ
อันคุณความดี ตี้มีปร๋ากฎ ก็ยังบ่ผด ยังบ่นักปอ
พระใหม่เทศน์เก่ง ก็เฮ่งแต๊หนอ จะใดบ่รอ ถ้าผ่อถ้ากอย
ครูบาบ่าเก่า ค่าสูงสุดสอย เปิ้นบวชแต่หน้อย ยันเป๋นตุ๊เฒ่า
หมู่มวลลูกศิษย์ กึ๊ดผิดสูเขา บ่ดีมัวเมา เอาก้าขายพระ
หยังตี้บ่เหมาะ สูจะไปยะ คนเฒ่าเปิ้นต๊ะ เตือนไว้
สะเบิ้งสะเจิ้ง มันไปเปิงใด ต้องละหื้อได้ ลาภยศ
กำว่าครูบา ค่าจะบ่ลด หากบ่เคี้ยวคด ยะหื้อเหมาะสม
สืบเจ๋ตะนา อย่างน่าชื่นชม สองมือประณม กราบก้มด้วยใจ๋
กำว่าครูบา สูงค่ามอกใด ฮักษาเอาไว้ เต๊อะปี้น้องเฮา