จากโพสต์นี้ในเฟซบุ๊กเมื่อเดือนที่แล้ว...
ตรวจงานการเขียนอัตชีวประวัติ สะดุดใจงานเขียนของนักเรียนหญิงคนหนึ่ง เธอเขียนเล่าว่า พ่อของเธอทิ้งไปตั้งแต่เธอยังเล็ก ติดต่อไม่ได้ หายไปเลย แม่ของเธอจึงมีครอบครัวใหม่ ส่วนตัวเธอนั้นอยู่กับยาย ตอนเด็กๆเธอถูกเพื่อนล้อเสมอว่า "ลูกไม่มีพ่อ" จุดนี้จึงเป็นปมด้อยของเธอตลอดมา หลังจากนั้นเธอก็มักจะทำร้ายตนเอง แต่ก็โชคดีที่ปัจจุบันเธอมีความสุขเพราะมีเพื่อนดีๆ คอยดูแลเข้าใจกัน

- 298618788_5550674348317889_1316164173685869331_n_2.jpg (59.81 KiB) เปิดดู 11086 ครั้ง
อ่านแล้วจึงเรียกเด็กมาพบ เธอค่อยๆเล่าให้ครูฟังทั้งน้ำตา รู้สึกอยากปลอบใจจึงเช็ดน้ำตาให้พร้อมกับถามว่า ทำร้ายตัวเองอย่างไร สาวน้อยทำท่าทางประกอบว่ากรีดแขนและทำร้ายแบบอื่นด้วย จึงสอนให้สร้างแรงบวกใส่ใจตนเอง
ปมหลักของเธอคือพ่อ การที่พ่อไม่อยู่มันเป็นสิ่งเราควบคุมไม่ได้ ต้องปล่อยวาง บางทีก็อาจจะเป็นผลดีก็ได้ เพราะพ่ออยู่ด้วยก็ไม่ได้ดีเสมอไป พ่อบางคนข่มขืนลูก อนาจารลูกก็มี การที่เขาไม่มีความรับผิดชอบ แล้วเราอยู่กับยายอย่างมีความสุข นั่นคือสิ่งที่ดี
สำหรับคนที่ล้อเรา เราควรสงสารเขาที่พ่อแม่เขาสอนมาไม่ดี เพราะคนที่พ่อแม่สอนมาดีจะเมตตาคนอื่น จะรู้จักเกรงใจ ไม่กล้าพูดให้คนอื่นเจ็บช้ำน้ำใจ ต่อไปถ้าโตเป็นผู้ใหญ่ คนพวกนี้จะติดนิสัยพูดไม่เข้าหูคน เมื่อเราเห็นการกระทำที่ไม่ดีแบบนี้ก็อย่าทำตาม จะเป็นผลดีต่อตัวเราภายหน้า
สอนจบบอกว่า มากอดทีซิ นักเรียนก็โผมาให้กอด บางทีก็รู้สึกว่า ความอบอุ่นเพียงเสี้ยววินาทีมันสามารถสร้างภูมิความรู้สึกได้ยาวนาน
พ่อของเด็กคนนั้นตายหรือยังนะ บางทีก็อยากรู้

- 161503_2.jpg (91.61 KiB) เปิดดู 11086 ครั้ง
สืบ..ประสานคุณแม่นักเรียน และประเมิน จนได้ผลสรุปว่าควรเชิญคนกลางมาประสานพ่อ สอบถามว่ามีเจตนาจะพบลูกหรือไม่ จะได้ช่วยเหลือต่อไป เพราะจากการพูดคุยกัน ครูสัมผัสได้ว่าน้องอยากเจอคุณพ่อสักครั้ง ซึ่งครูมองว่าจะเป็นการปลดล็อกความรู้สึก และน่าจะทำให้สามารถเลิกทำร้ายตนเอง และด้อยค่าตนเองได้ จึงประสานอีเต้ยอีจัน นำข้อมูลทั้งหมดมอบให้สานต่อ

- 166872_2.jpg (64.62 KiB) เปิดดู 11086 ครั้ง
แล้วความพยายามก็สัมฤทธิ์ผล ๘ กันยายน ๒๕๖๕ อีเต้ยและครูนัดแนะกันเซอร์ไพรส์ เมื่อคุณพ่อออกกะในเวลา ๗ โมงเช้าก็รีบขึ้นเครื่องบินมาพบลูกสาว ครูพยายามเช็กนักเรียนไม่ให้หยุดเรียนในวันสำคัญ ประสานขออนุญาตพาอีเต้ยและคุณพ่อเข้ามาในโรงเรียน และนัดแนะกับครูประจำวิชาว่าให้รอฟังประกาศเรียก ๑๐.๓๐ น.คุณพ่อก็มาถึง ครูให้ประชาสัมพันธ์ประกาศตามสาวน้อยให้มาพบผู้ปกครอง เธอวิ่งมาทั้งที่ไม่ได้ใส่รองเท้า ในขณะที่ทุกคนบนอาคารประชาสัมพันธ์แอบส่องดู..พอเห็นวิ่งมาลิบๆครูก็แกล้งเดินไปต้อนรับ ถามว่า "หนูมาทำอะไรลูก"
สาวน้อยตอบว่า "เขาประกาศเรียกหนูค่ะ" ครูจึงให้เธอเดินขึ้นไป สาวน้อยเดินขึ้นไดไปช้าๆเมื่อถึงก็ยืนงงอยู่พักใหญ่ ครูจึงบอกให้สวัสดีทุกคน พี่เต้ยจึงบอกว่า "นี่คือคุณพ่อ........(ชื่อพ่อ)..." แล้วพาเธอไปนั่งลงตรงหน้าพ่อ นักเรียนนิ่งอึ้งทว่ามีน้ำตาไหล ในขณะที่คุณพ่อร้องไห้น้ำตาพรั่งพรู รีบเข้ามาสวมกอดลูกสาว พร่ำว่า "พ่อขอโทษ" พ่อไม่ได้ตั้งใจทิ้งหนู ใช่ค่ะ..ปัญหาของผู้ใหญ่ทำให้ความสัมพันธ์ต้องขาดตอน วันนี้ครูสานฝันให้หนูตามที่หนูกับคุณแม่ขอแล้วนะ กัญญารัตน์ เย็นปรีชา ขอให้หนูเข้มแข็ง และมีความสุขกับชีวิตในอนาคต
สาวน้อยดีใจและมีรอยยิ้ม แต่ยังกระดากกระเดื่องเพราะเจอพ่อวันแรก ครูจึงขออนุญาตพาทั้งคู่ไปนั่งรับประทานขนมที่ร้านใส่นมหน้าโรงเรียน โดยให้นั่งกันลำพังสองพ่อลูก แล้วดูก็สุขใจ เห็นรอยยิ้ม เสียงหัวเราะดังมาแว่วๆ เย็นวันนั้นคุณแม่นักเรียนเล่าว่า ได้ไปหาลูกที่บ้านคุณตาคุณยาย พบว่าน้องอารมณ์ดี ยิ้ม หัวเราะอยู่ตลอด สิ่งที่ครูคาดหวังไว้มันจริง..พอเข้าสอนคาบต่อไป พบว่าความไม่มั่นใจในตนเองของสาวน้อยหายไป วันนี้เธอคงได้ปลดล็อกความรู้สึกเรียบร้อยแล้ว สิ้นสุดการพลัดพราก ๑๖ ปี จากงานเขียนอัตชีวประวัติสู่อ้อมกอดพ่อ

- 166871_2.jpg (122.58 KiB) เปิดดู 11086 ครั้ง
รับชมเรื่องราวของ "ออมสิน" สาวน้อยเจ้าของอัตชีวประวัติ ได้ตามลิงก์
https://www.facebook.com/EtoeyEjan/vide ... 0678850944