บันทึกความทรงจำ คำแก้ว ปัณณ์รวีย์ ปัณยวณิช สาวน้อยล้านนา

ที่นี่คือเรื่องราวของ "น้องปัณณ์" ปัณณ์รวีย์ หรือที่หลายๆท่านรู้จักในนาม น้องคำแก้ว
เป็นบันทึกการเลี้ยงลูก บอกเล่าเรื่องราวของเด็กหญิงคนหนึ่งตั้งแต่เริ่มตั้งครรภ์จนถึงปัจจุบัน โดยคัดลอกมาจากบทความในเฟซบุ๊ก Namfar Takonkit อัลบั้ม คำแก้ว ลิงก์ https://www.facebook.com/media/set/?set ... 745&type=3
ติดตามน้องคำแก้วได้ที่ กลุ่ม คำแก้วสาวน้อยล้านนา กดลิงก์ https://www.facebook.com/groups/164893523594805
#จดหมายถึงคำแก้ว
๒๐ ธันวาคม ๒๕๖๓
คำแก้ว..ลูกรัก
เดือนเต็มๆแล้วนะที่เราได้เห็นหน้า และใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกวัน หนูคือความงดงาม ความมหัศจรรย์ในชีวิตแม่ รู้ไหม..เพียงแค่รับรู้ว่ามีหนูอยู่ในท้องความตั้งใจอันแรงกล้าบางอย่างก็ถูกลบไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ แม่เฝ้ารอวันเวลา เฝ้าสังเกตการเติบโต และดูแลทารกในครรภ์ เหมือนสำนวนที่ว่า ริ้นไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ไม่ว่าชีวิตจะต้องเปลี่ยนแปลงสักแค่ไหน จะต้องอดทนสักเท่าไร จะต้องพยายามสักเพียงใด ทำได้หมด ขอเพียงให้หนูปลอดภัย เติบโตมาเป็นสาวน้อยตาโตคนนี้ แม่มั่นใจว่าทำได้ทุกอย่าง...
การมีหนูไม่ใช่ 'อยากมีเพราะทุกคนมีกัน' ไม่ใช่ 'อยากมีเพื่อจะได้มีคนเลี้ยงตอนแก่' แต่เป็นเพราะถึงเวลาที่ควรมีลูกได้แล้ว พร้อมแล้ว อยากเติมเต็มครอบครัวให้สมบูรณ์ อยากมีชีวิตน้อยๆเป็นพันธะให้ชีวิตมีเป้าหมาย พ่อแม่เตรียมร่างกายให้สมบูรณ์ ออกกำลังกาย กินอาหารดีๆ นอนให้เต็มที่ โชคดีที่แม่ไม่กินยาคุมจึงทำให้หนูถือกำเนิดขึ้นได้ไม่ยากนัก พอพูดเล่นว่าให้พ่อขอลูกกับคุณเทียด..ปลายเดือนนั้นหนูก็มา..เทียดของหนูเป็นคุณพระ ตำแหน่งพระพิจารณ์พาณิชย์ เป็นข้าราชการโบราณที่มีความซื่อสัตย์เป็นที่ประจักษ์ ท่านเป็นแบบอย่างที่ดีที่หนูควรเอาอย่างนะลูก
เรื่องราวของคุณเทียดของคำแก้ว พระพิจารณ์พาณิชย์ viewtopic.php?f=6&t=643
แม่เป็นคนที่แพ้ท้องหนักมาก แพ้ยันคลอดกันเลยทีเดียว แต่ก็ทน และพยายามกินอาหารให้ครบ ๕ หมู่ กินอาหารที่เหมาะสำหรับบำรุงครรภ์แต่ละช่วงๆ ที่เคยกลัวว่าถ้าท้องแล้วจะท้องลาย ร่างกายจะเผละ ฯลฯ ไม่มีอยู่ในหัว กลัวอย่างเดียว กลัวจะลื่นล้ม กลัวทำอะไรที่จะเป็นอันตรายต่อตัวหนู ระหว่างที่รอก็วางแผนชีวิตว่าจะเลี้ยงลูกอย่างไร จะสอนลูกอย่างไร วางแผนการเงินอย่างไร ทำอย่างไรให้ลูกเป็นคนดี เป็นที่รัก และเป็นที่ชื่นชมของคนอื่น แม่ไม่ได้ต้องการให้หนูเก่ง หรือเด่นดัง ให้คนอื่นยอมรับ แต่เพื่อเป็นความภาคภูมิใจของตนเอง เราเกิดมาเป็นคนทั้งที ควรทำตัวให้มีค่า ให้เป็นที่รัก ที่ชื่นชมของคนอื่น หากทำได้ ย่อมแปลว่า ความดี และคุณธรรมในใจเรามีมากพอ นั่นย่อมมากพอที่จะภาคภูมิในเกียรติศักดิ์ความเป็นมนุษย์ของตนเอง แต่ถึงแม้จะแพ้หนักอย่างไร ข้อดีของการที่ฮอร์โมนในร่างกายเปลี่ยนก็คือ โรคปวดไมเกรนหายไป หายไปตั้งแต่เริ่มท้อง ยาไมเกรนมีฤทธิ์ทำให้มดลูกบีบตัว ตอนแรกแม่จึงกังวลมากเพราะถ้าปวดแล้วไม่กินยามันจะไม่ยอมหาย และทรมานมาก กินก็มีผลต่อลูก ซึ่งแม่ได้ข้อสรุปว่าถ้าเป็นจะไม่กิน ปล่อยให้มันปวดไป ๓ -๔ วัน เดี๋ยวก็หายเอง แล้วมันก็หายจริง ไม่ใช่หายปวด แต่อาการไมเกรนหายไป อีกอย่างคืออาการปวดหลัง แม่คิดว่าตนเองใกล้เป็นโรคออฟฟิศซินโดรมเต็มที เพราะนั่งทำงานนานๆมาหลายปี แต่พอแพ้ท้อง ในทุกๆวันจะมีแค่อาเจียนกับนอน ทำงานไม่ได้ อาการเหล่านั้นก็หายไปเอง เห็นไหมหนูคือสิ่งวิเศษและมหัศจรรย์สำหรับแม่จริงๆ
คำแก้ว ในชีวิตแม่ไม่เคยเจ็บป่วยเข้าโรงพยาบาล การคลอดหนูเป็นเรื่องที่น่ากลัวมากสำหรับแม่ แต่คิดว่าอย่างไรก็ยอมได้หมดขอแค่ให้ลูกคลอดออกมาปลอดภัย วันที่คลอดลูก “เจ็บมากจริงๆ” แต่โชคดีที่มีคนดูแลคืออุ๊ยตองกับพ่อ อุ๊ยตองเป็นคนดูแลหนูในช่วงที่แม่ลุกไม่ไหว ส่วนพ่อเป็นคนพยุง และทำธุระแทนแม่ วันที่ต้องผ่าคลอดยอมรับว่ากลัว ก็ด้วยความที่ไม่ชินกับการเข้าโรงพยาบาลนั่นแหละ การผ่าตัดเป็นเรื่องที่ไกลตัวมาก กลั้นใจเดินไปหาหมอ ปล่อยให้เขาทำการผ่าตัด สิ่งที่กลัว สิ่งที่อาย ต้องยอมปล่อยวาง แต่พอได้ยินเสียงร้องของหนูดังก้องโสตประสาทแม่ก็ลืมทุกๆอย่างรอบตัว เงี่ยหูฟังแต่เสียงลูก ยิ่งตอนพยาบาลอุ้มหนูเข้ามาหา พยาบาลบอกว่า “จุ๊บคุณแม่หน่อย” แล้วยื่นหน้าหนูเข้ามาใกล้ แม่เห็นหน้าหนูครั้งแรกแค่เสี้ยววินาที ได้ยื่นหน้าไปหอมแก้มเบาๆ แล้วพยาบาลก็พาหนูออกไป หลังจากนั้นในหัวแม่ก็อื้ออึงด้วยถ้อยคำ นั่นลูกเราหรือ เด็กที่อยู่ในท้องเรามา ๙ เดือน เด็กที่ทุกคืนเรากับพ่อของเขาจะคอยสังเกตการดิ้น จะพากันคลำดู ถ้าเขาดิ้นเราจะตื่นเต้น หัวเราะ เปิดเพลงให้ฟัง และพูดคุยกับเขา ทุกๆถ้อยคำที่คิดนั้นทำให้น้ำตาแม่ริ้นขอบตา แหม..คนเข้มแข็งถ้าเจออะไรซึ้งๆก็มีน้ำตาได้เหมือนกัน
คำแก้วหนูโชคดีมาก โชคดีที่พี่ป้าน้าอาลุงปู่ย่าตายายในเฟซบุ๊ก และคนรอบข้างของแม่เอ็นดูหนู ที่โรงเรียนเขาบอกว่าพอมีหนู แม่อารมณ์ดี อ่อนโยนขึ้น ใจเย็นมากขึ้นด้วยนะ หนูได้รับของรับขวัญและของใช้มากมายจากทุกคน ทุกครั้งที่ลงภาพหรือเรื่องราวของหนู ยอดไลก์ ยอดคอมเมนต์จะเยอะมาก มากจนแม่ตอบไม่ไหว ต้องรอมาเปิดคอมพ์ฯถึงจะตอบหมด นี่แหละความเมตตานะลูก แม่ไม่คาดหวังว่าหนูจะทำให้ทุกคนภูมิใจ แต่อยากให้รู้ว่า “หนูเกิดมาห้อมล้อมด้วยความรัก” หนูโชคดีกว่าอีกหลายๆคนบนโลกใบนี้ หนูมีทุนรอนเป็นความร้กความเมตตา แม่อยากให้หนูได้ทำดี ได้ช่วยเหลือคนอื่นที่ลำบากกว่าเรา จึงตั้งชื่อหนูว่า “ปัณณ์” เป็นคำพ้องเสียงกับ “ปัน” หมายถึง แบ่ง ส่วนปัณณ์รวีย์ ปัณณ์ แปลว่า หนังสือ รวี หมายถึง พระอาทิตย์ แม่เติม ย์ เพิ่มเข้าไปเพื่อเสริมดวงชะตา ปัณณ์วรีย์ ของแม่จึงแปลว่า หนังสือเกี่ยวกับพระอาทิตย์ ความรู้เกี่ยวกับพระอาทิตย์ มันคือเรื่องราวของพระอาทิตย์นั่นเอง
คำแก้ว หนูอายุครบเดือนแล้วนะ ทุกวันทุกคืนแม่พยายามเลี้ยงลูกด้วยตัวเอง ให้นมเอง เพื่อเติมเต็มความอบอุ่นในช่วงที่เราได้อยู่ด้วยกัน ทุกคนมีหน้าที่ต้องทำ แม่เองก็เช่นกัน ในฐานะแม่ของลูก ภรรยาของสามี หลานของญาติผู้ใหญ่ ลูกของตากับยาย ฯลฯ แม่ก็ยังมีหน้าที่เป็นครูของนักเรียน ต้องทำงาน และงานทำให้เรามีเวลาให้กันน้อยลง แต่หนูต้องเข้มแข็งเหมือนแม่ อดทนเหมือนพ่อ คิดและทำด้วยเหตุผลเป็นหลัก ต่อไปลูกต้องฝึกจิตใจอีกมากมาย เพื่อให้แกร่ง ให้กล้า ให้มีคุณธรรม จริยธรรม แล้วความเก่งมันจะมาเอง แม่เชื่อว่าลูกของแม่ สายเลือดในอก เป็นลูกไม้ที่หล่นไม่ไกลต้น ลูกรู้ไหมช่วงที่ลูกคลอดใหม่ๆมีรอยเลือดติดผ้าอ้อมอยู่ อุ๊ยตองตกใจว่าทำไมฉี่ของหนูมีเลือดออก พยาบาลบอกว่า “เป็นเรื่องธรรมดาที่ฮอร์โมนของแม่จะติดมาอยู่ในตัวลูก”
คำแก้ว แม่พยายามคัดสรรสิ่งดีๆให้หนูมาตลอด ป้ากุ้งป้าแก้วยังบอกเลยว่า “คำแก้วสมบูรณ์ในทุกๆด้านเพราะพ่อและแม่ช่วยกันเตรียมความพร้อมอย่างเต็มที่ มีลูกสอนลูกมีหลานสอนหลาน ว่าทุกอย่างอยู่ที่ความตั้งใจการเตรียมความพร้อมอย่างเต็มที่ ไม่ต้องรอโชคช่วย” แม่เชื่อว่าทุกอย่างที่หนูได้รับมันสามารถสื่อไปถึงหนูได้ ชีวิตของหนูแม่ให้หนูเลือกเส้นทางของตนเองนะลูก และแม่เชื่อใจเสมอว่าลูกของแม่จะใช้เหตุผลในการตัดสินใจทุกๆเส้นทางที่ก้าวเดิน
รักลูกเสมอ
แม่
ป.ล.ภาพในวันคลอด ให้นมลูกครั้งแรก มือยังต่อสายน้ำเกลือ
เป็นบันทึกการเลี้ยงลูก บอกเล่าเรื่องราวของเด็กหญิงคนหนึ่งตั้งแต่เริ่มตั้งครรภ์จนถึงปัจจุบัน โดยคัดลอกมาจากบทความในเฟซบุ๊ก Namfar Takonkit อัลบั้ม คำแก้ว ลิงก์ https://www.facebook.com/media/set/?set ... 745&type=3


#จดหมายถึงคำแก้ว
๒๐ ธันวาคม ๒๕๖๓
คำแก้ว..ลูกรัก
เดือนเต็มๆแล้วนะที่เราได้เห็นหน้า และใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกวัน หนูคือความงดงาม ความมหัศจรรย์ในชีวิตแม่ รู้ไหม..เพียงแค่รับรู้ว่ามีหนูอยู่ในท้องความตั้งใจอันแรงกล้าบางอย่างก็ถูกลบไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ แม่เฝ้ารอวันเวลา เฝ้าสังเกตการเติบโต และดูแลทารกในครรภ์ เหมือนสำนวนที่ว่า ริ้นไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ไม่ว่าชีวิตจะต้องเปลี่ยนแปลงสักแค่ไหน จะต้องอดทนสักเท่าไร จะต้องพยายามสักเพียงใด ทำได้หมด ขอเพียงให้หนูปลอดภัย เติบโตมาเป็นสาวน้อยตาโตคนนี้ แม่มั่นใจว่าทำได้ทุกอย่าง...
การมีหนูไม่ใช่ 'อยากมีเพราะทุกคนมีกัน' ไม่ใช่ 'อยากมีเพื่อจะได้มีคนเลี้ยงตอนแก่' แต่เป็นเพราะถึงเวลาที่ควรมีลูกได้แล้ว พร้อมแล้ว อยากเติมเต็มครอบครัวให้สมบูรณ์ อยากมีชีวิตน้อยๆเป็นพันธะให้ชีวิตมีเป้าหมาย พ่อแม่เตรียมร่างกายให้สมบูรณ์ ออกกำลังกาย กินอาหารดีๆ นอนให้เต็มที่ โชคดีที่แม่ไม่กินยาคุมจึงทำให้หนูถือกำเนิดขึ้นได้ไม่ยากนัก พอพูดเล่นว่าให้พ่อขอลูกกับคุณเทียด..ปลายเดือนนั้นหนูก็มา..เทียดของหนูเป็นคุณพระ ตำแหน่งพระพิจารณ์พาณิชย์ เป็นข้าราชการโบราณที่มีความซื่อสัตย์เป็นที่ประจักษ์ ท่านเป็นแบบอย่างที่ดีที่หนูควรเอาอย่างนะลูก
เรื่องราวของคุณเทียดของคำแก้ว พระพิจารณ์พาณิชย์ viewtopic.php?f=6&t=643
แม่เป็นคนที่แพ้ท้องหนักมาก แพ้ยันคลอดกันเลยทีเดียว แต่ก็ทน และพยายามกินอาหารให้ครบ ๕ หมู่ กินอาหารที่เหมาะสำหรับบำรุงครรภ์แต่ละช่วงๆ ที่เคยกลัวว่าถ้าท้องแล้วจะท้องลาย ร่างกายจะเผละ ฯลฯ ไม่มีอยู่ในหัว กลัวอย่างเดียว กลัวจะลื่นล้ม กลัวทำอะไรที่จะเป็นอันตรายต่อตัวหนู ระหว่างที่รอก็วางแผนชีวิตว่าจะเลี้ยงลูกอย่างไร จะสอนลูกอย่างไร วางแผนการเงินอย่างไร ทำอย่างไรให้ลูกเป็นคนดี เป็นที่รัก และเป็นที่ชื่นชมของคนอื่น แม่ไม่ได้ต้องการให้หนูเก่ง หรือเด่นดัง ให้คนอื่นยอมรับ แต่เพื่อเป็นความภาคภูมิใจของตนเอง เราเกิดมาเป็นคนทั้งที ควรทำตัวให้มีค่า ให้เป็นที่รัก ที่ชื่นชมของคนอื่น หากทำได้ ย่อมแปลว่า ความดี และคุณธรรมในใจเรามีมากพอ นั่นย่อมมากพอที่จะภาคภูมิในเกียรติศักดิ์ความเป็นมนุษย์ของตนเอง แต่ถึงแม้จะแพ้หนักอย่างไร ข้อดีของการที่ฮอร์โมนในร่างกายเปลี่ยนก็คือ โรคปวดไมเกรนหายไป หายไปตั้งแต่เริ่มท้อง ยาไมเกรนมีฤทธิ์ทำให้มดลูกบีบตัว ตอนแรกแม่จึงกังวลมากเพราะถ้าปวดแล้วไม่กินยามันจะไม่ยอมหาย และทรมานมาก กินก็มีผลต่อลูก ซึ่งแม่ได้ข้อสรุปว่าถ้าเป็นจะไม่กิน ปล่อยให้มันปวดไป ๓ -๔ วัน เดี๋ยวก็หายเอง แล้วมันก็หายจริง ไม่ใช่หายปวด แต่อาการไมเกรนหายไป อีกอย่างคืออาการปวดหลัง แม่คิดว่าตนเองใกล้เป็นโรคออฟฟิศซินโดรมเต็มที เพราะนั่งทำงานนานๆมาหลายปี แต่พอแพ้ท้อง ในทุกๆวันจะมีแค่อาเจียนกับนอน ทำงานไม่ได้ อาการเหล่านั้นก็หายไปเอง เห็นไหมหนูคือสิ่งวิเศษและมหัศจรรย์สำหรับแม่จริงๆ
คำแก้ว ในชีวิตแม่ไม่เคยเจ็บป่วยเข้าโรงพยาบาล การคลอดหนูเป็นเรื่องที่น่ากลัวมากสำหรับแม่ แต่คิดว่าอย่างไรก็ยอมได้หมดขอแค่ให้ลูกคลอดออกมาปลอดภัย วันที่คลอดลูก “เจ็บมากจริงๆ” แต่โชคดีที่มีคนดูแลคืออุ๊ยตองกับพ่อ อุ๊ยตองเป็นคนดูแลหนูในช่วงที่แม่ลุกไม่ไหว ส่วนพ่อเป็นคนพยุง และทำธุระแทนแม่ วันที่ต้องผ่าคลอดยอมรับว่ากลัว ก็ด้วยความที่ไม่ชินกับการเข้าโรงพยาบาลนั่นแหละ การผ่าตัดเป็นเรื่องที่ไกลตัวมาก กลั้นใจเดินไปหาหมอ ปล่อยให้เขาทำการผ่าตัด สิ่งที่กลัว สิ่งที่อาย ต้องยอมปล่อยวาง แต่พอได้ยินเสียงร้องของหนูดังก้องโสตประสาทแม่ก็ลืมทุกๆอย่างรอบตัว เงี่ยหูฟังแต่เสียงลูก ยิ่งตอนพยาบาลอุ้มหนูเข้ามาหา พยาบาลบอกว่า “จุ๊บคุณแม่หน่อย” แล้วยื่นหน้าหนูเข้ามาใกล้ แม่เห็นหน้าหนูครั้งแรกแค่เสี้ยววินาที ได้ยื่นหน้าไปหอมแก้มเบาๆ แล้วพยาบาลก็พาหนูออกไป หลังจากนั้นในหัวแม่ก็อื้ออึงด้วยถ้อยคำ นั่นลูกเราหรือ เด็กที่อยู่ในท้องเรามา ๙ เดือน เด็กที่ทุกคืนเรากับพ่อของเขาจะคอยสังเกตการดิ้น จะพากันคลำดู ถ้าเขาดิ้นเราจะตื่นเต้น หัวเราะ เปิดเพลงให้ฟัง และพูดคุยกับเขา ทุกๆถ้อยคำที่คิดนั้นทำให้น้ำตาแม่ริ้นขอบตา แหม..คนเข้มแข็งถ้าเจออะไรซึ้งๆก็มีน้ำตาได้เหมือนกัน
คำแก้วหนูโชคดีมาก โชคดีที่พี่ป้าน้าอาลุงปู่ย่าตายายในเฟซบุ๊ก และคนรอบข้างของแม่เอ็นดูหนู ที่โรงเรียนเขาบอกว่าพอมีหนู แม่อารมณ์ดี อ่อนโยนขึ้น ใจเย็นมากขึ้นด้วยนะ หนูได้รับของรับขวัญและของใช้มากมายจากทุกคน ทุกครั้งที่ลงภาพหรือเรื่องราวของหนู ยอดไลก์ ยอดคอมเมนต์จะเยอะมาก มากจนแม่ตอบไม่ไหว ต้องรอมาเปิดคอมพ์ฯถึงจะตอบหมด นี่แหละความเมตตานะลูก แม่ไม่คาดหวังว่าหนูจะทำให้ทุกคนภูมิใจ แต่อยากให้รู้ว่า “หนูเกิดมาห้อมล้อมด้วยความรัก” หนูโชคดีกว่าอีกหลายๆคนบนโลกใบนี้ หนูมีทุนรอนเป็นความร้กความเมตตา แม่อยากให้หนูได้ทำดี ได้ช่วยเหลือคนอื่นที่ลำบากกว่าเรา จึงตั้งชื่อหนูว่า “ปัณณ์” เป็นคำพ้องเสียงกับ “ปัน” หมายถึง แบ่ง ส่วนปัณณ์รวีย์ ปัณณ์ แปลว่า หนังสือ รวี หมายถึง พระอาทิตย์ แม่เติม ย์ เพิ่มเข้าไปเพื่อเสริมดวงชะตา ปัณณ์วรีย์ ของแม่จึงแปลว่า หนังสือเกี่ยวกับพระอาทิตย์ ความรู้เกี่ยวกับพระอาทิตย์ มันคือเรื่องราวของพระอาทิตย์นั่นเอง
คำแก้ว หนูอายุครบเดือนแล้วนะ ทุกวันทุกคืนแม่พยายามเลี้ยงลูกด้วยตัวเอง ให้นมเอง เพื่อเติมเต็มความอบอุ่นในช่วงที่เราได้อยู่ด้วยกัน ทุกคนมีหน้าที่ต้องทำ แม่เองก็เช่นกัน ในฐานะแม่ของลูก ภรรยาของสามี หลานของญาติผู้ใหญ่ ลูกของตากับยาย ฯลฯ แม่ก็ยังมีหน้าที่เป็นครูของนักเรียน ต้องทำงาน และงานทำให้เรามีเวลาให้กันน้อยลง แต่หนูต้องเข้มแข็งเหมือนแม่ อดทนเหมือนพ่อ คิดและทำด้วยเหตุผลเป็นหลัก ต่อไปลูกต้องฝึกจิตใจอีกมากมาย เพื่อให้แกร่ง ให้กล้า ให้มีคุณธรรม จริยธรรม แล้วความเก่งมันจะมาเอง แม่เชื่อว่าลูกของแม่ สายเลือดในอก เป็นลูกไม้ที่หล่นไม่ไกลต้น ลูกรู้ไหมช่วงที่ลูกคลอดใหม่ๆมีรอยเลือดติดผ้าอ้อมอยู่ อุ๊ยตองตกใจว่าทำไมฉี่ของหนูมีเลือดออก พยาบาลบอกว่า “เป็นเรื่องธรรมดาที่ฮอร์โมนของแม่จะติดมาอยู่ในตัวลูก”
คำแก้ว แม่พยายามคัดสรรสิ่งดีๆให้หนูมาตลอด ป้ากุ้งป้าแก้วยังบอกเลยว่า “คำแก้วสมบูรณ์ในทุกๆด้านเพราะพ่อและแม่ช่วยกันเตรียมความพร้อมอย่างเต็มที่ มีลูกสอนลูกมีหลานสอนหลาน ว่าทุกอย่างอยู่ที่ความตั้งใจการเตรียมความพร้อมอย่างเต็มที่ ไม่ต้องรอโชคช่วย” แม่เชื่อว่าทุกอย่างที่หนูได้รับมันสามารถสื่อไปถึงหนูได้ ชีวิตของหนูแม่ให้หนูเลือกเส้นทางของตนเองนะลูก และแม่เชื่อใจเสมอว่าลูกของแม่จะใช้เหตุผลในการตัดสินใจทุกๆเส้นทางที่ก้าวเดิน
รักลูกเสมอ
แม่
ป.ล.ภาพในวันคลอด ให้นมลูกครั้งแรก มือยังต่อสายน้ำเกลือ