ตำรวจสาว โดย E.Y.

[ภาษาสยาม]

ในช่วงบ่ายที่อากาศครึ้มฟ้าครึ้มฝน ได้มีกลุ่มคนเดินตรงเข้าไปที่โรงแรมหรูหราซึ่งตั้งอยู่ชานเมือง พร้อมกับสร้อยอัญมณีสีม่วงสวยงามราวกับว่าเป็นอัญมณีของมเหสีจักรพรรดิโบราณ
“นี่เหรอที่เค้ามาจัดงานโชว์เพชรกันน่ะ”
“คงงั้นมั้ง”
เสียงสนทนาของทั้งสองคุยกันด้วยความสงสัย ออกมาจากท้ายกลุ่มแต่ไม่ดังมานัก แล้วทั้งสองก็เดินตามกลุ่มมาจนถึงในตัวงานที่ยังจัดไม่เสร็จดีนัก และทางด้านเวทีก็ได้มีนางแบบมาเดินซ้อมบนแคทวอล์กก่อนงานเริ่มอย่างคึกคัก ทั้งสองเดินตามกลุ่มไปด้วยและสายตาก็ยังคอยมองไปที่ตัวงานอย่างตื่นเต้น
ในที่สุดก็เดินมาถึงห้องหลังเวที ในห้องนั้นเป็นห้องสีขาว และเต็มไปด้วยชายชุดดำ พร้อมใจกันใส่แว่นดำ ดูแล้วน่ากลัว
“นี่ มุกฉันว่าพวกนี่ต้องเป็นบอดี้การ์ดแน่นอนเลย”
“ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ”
เสียงสนทนาของทั้งคู่ไม่ดังมานักแต่ก็พอได้ยินกันสองคน แล้วทั้งสองก็ได้เดินไปรอบห้อง พร้อมกับนทนาเกี่ยวกับเพชรพลอยต่าง ๆ ที่พวกเธอเห็น
สักพักพวกเธอทั้งสองก็ได้ยินเสียงเรียกของสารวัตรณุติ เรียกให้ไปรวมกันที่บริเวณทางเข้างาน จากนั้นเขาก็ได้สั่งให้ตำรวจแบ่งกำลังพลไปตามจุดต่าง ๆ เพื่อดูความเรียบร้อยของงาน ทางด้านสาว ๆ ทั้งสองก็ได้ขอไปดูความเรียบร้อยที่ห้องเก็บเพชรหลังเวที แล้วตำรวจนายอื่นก็ได้กระจายกำลังไปยังจุดต่าง ๆ ที่ตนเองรับผิดชอบ
หลังจากที่มุกและตาลได้ตรวจดูแลความเรียบร้อยประมาณ 2-3 ชั่วโมง พวกเธอก็ได้ยินเสียงสนทนาดังมาจากตัวงาน แต่ว่าทั้งสองยังคงเดินตรวจความเรียบร้อยร่วมอยู่กับบอดี้การ์ดในห้องและเมาส์กันอย่างเมามันส์ แล้วทั้งสองก็เอาเก้าอี้สีเขียวที่อยู่ติดกำแพงห้องมานั่งคุยกัน
“นี่ ๆ มุก แกเห็นบอดี้การ์ดที่ยื่นอยู่มุมห้องรึเปล่าฉันเห็นเข้ามองมาทางแกตั้งนานแล้วนะ แกเห็นไหม”
“เห็นสิ ทำไมจะไม่เห็น แล้วนี้พูดมาทำไมละ หึ” มุกตอบไปด้วยความเบื่อหน่าย
“ก็หล่อนะสิ ว่าไงละสนใจไหมฉันติดต่อให้ได้นะ” ตาลถามอีกครั้งด้วยความสนใจ
“นี่ ยัยตาลมาทำงานนะไม่ใช่มาหาแฟน” มุกก็ตอบไปด้วยอารมณ์เบื่อหน่ายอีกครั้ง
“เออ ขึ้นคานทองฝังเพชรไม่รู้ด้วยนะ” คราวนี้ตาลพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันเล่น ๆ
หลังจากที่ทั้งสองกคุยกัน เวลาก็ได้ผ่านมากว่าครึ่งของงานแล้ว แล้วพวกเธอก็สังเกตเห็นบอดี้การ์ดคนอื่นยกเว้นสองคนที่ยื่นอยู่ที่มุมห้องออกไปข้างนอกพร้อมกับเจ้านายของเค้า และอีกสักพักทางงานก็จะนำเอาสร้อยอัญมณีสีม่วงไปให้นางแบบใส่โชว์ แต่จู่ไปที่แสงที่เคยส่องสว่างอยู่ก็ดับลงทำให้เสียงของแขกผู้มาร่วมงานดังลั่นไปทั่วทั้งงาน
“ยัยตาลเร็วเข้ารีบไปที่สร้อยอัญมณีเร็วเข้า” มุกตะโกนเรียกตาลอย่างรีบร้อน
“เออ” แล้วตาลก็ตอบรับพร้อมวิ่งไปหาสร้อยอัญมณี
ทั้งสองก็คลำหาทางไปที่สร้อยอัญมณีแต่ในระหว่างทางที่ทั้งสองคลำหาทางอยู่นั้นตาลกับเดินไปผิดทางออกไปข้างนอกห้อง ในที่สุดมุกก็ได้มาถึงกล่องนิรภัยที่มีสร้อยอัญมณีอยู่
มุกจึงรีบนำมือไปจับที่กล่องอย่างเร็ว แต่จู่ก็มีมือของอีกฝ่ายมาจับที่มือของมุก
“ใครน่ะ” มุกตะโกนถามแต่ไม่มีเสียงตอบรับ มุกจึงได้เอามือของเธออีกข้างไปคว้ามือของอีกฝ่าย
“หน่อย บังอาจมาล้วงคองูเห่าเหรอะ ไม่รู้จักเจียมเสียแล้ว”
แต่คราวนี้อีกฝ่ายก็ไม่ยอม ได้พยายามสบัดมือออก แต่ทางมุกก็ไม่ยอมได้เอามืออีกข้างคลำไปที่อีกฝ่าย แล้วก็ไปโดนที่หน้าอกำยำแบบผู้ชาย แล้วจู่ ๆ ไฟก็ติดขึ้นมาทำให้มุกเห็นใบของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน เป็นหน้าที่ดูสง่างามชวนสาว ๆ มองอย่างหยุดไม่ได้
“ยุทธ รีบหนีเร็วเข้า” เสียงของเพื่อนอีกฝ่ายดังมาจากฟ่าเพดานห้อง
“เฮ้ย ยังหนีไม่ได้โว้ย งั้นเอ็งเอาสร้อยไปก่อนละกัน เอ้ารับ”
เพื่อนของเขากำลังรับสร้อยอัญมณีจู่ ๆ ก็ได้มีปืนยิงฝ่าไปที่มือของเพื่อนของยุทธ แล้วตาลก็ได้เอาปืนไปจ่อที่อีกเพื่อนของอีกฝ่าย
“ลงมา ณ บัดนาว ก่อนที่โดดยิงนะไอ้หน้าลิง” ตาลงจ้องเขม็งไปที่เพื่อนของอีกฝ่าย
“โห้ป้า หน้าฉันออกจะเหมือนไอซ์ ศรัญยูกลับเรียกว่าหน้าลิง” แต่เพื่อนของยุทธก็ยังคงทำสีหน้าทะเล้นอย่างไม่กลัวเกรงใด ๆ แล้วบอยก็กระโดดลงมาจากฟ่า
“นี่ไอ้บอยเรากำลังอยู่ในอันตรายนะแกยังเล่นอยู่อีกเหรอ”
“เออน่า”
แล้วจู่บอลที่บอยถือก็ตกลงกระแทกกับพื้นจนทำให้เกิดม่านควัน มาอำพรางโจรทั้งสองยุทธใช้โอกาสนี้รีบสะบัดมือออกจากมุกโดยเร็ว และวิ่งออกไปนอกห้อง
“แค้ก ๆ ตาลรีบตามมันไปเร็วเข้า สงสัยมันจะเอาสร้อยเพชรไปด้วย” มุกไม่รอช้ารีบสั่งเพื่อนให้ตามไปโดนเร็วโดยที่ตัวเองก็วิ่งตามไปด้วยเช่นกัน
ฝ่ายโจรได้วิ่งเข้าไปที่ตัวงานทำให้คนในตัวงานต่างโกลาหลกันยกใหญ่ แล้วพวกมุกก็ได้ตามมาติด ๆ ทางฝ่ายโจรนั้นได้วิ่งออกไปข้างนอกโรงแรมทั้ง ๆ ที่ฝนยังตก แต่พวกมุกก็ได้วิ่งตามออกไปอย่างไม่รีรอ ก่อนออกตาลได้บอกเพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ ว่าคนที่เอาเพชรไปเป็น 2 คนที่เป็นบอดี้การ์ด
ในที่สุดพวกโจรก็ได้วิ่งเข้าไปที่ในเมือง ทางด้านมุกและตาลก็ยังคงวิ่งตามไปทั้งสองไปอย่าไม่หยุดหย่อนพร้อมกับตะโกนสั่งให้โจรทั้งสองหยุดมาตลอดทาง พวกโจรใช้ความสามารถที่สมฉายาของเขาได้แสดงความสามารถในการกระโดนข้ามสิ่งของ ลอดทางเล็ก ๆ (แหมยังกับองค์บากแน่ะ) แต่พวกมุกก็ใช้ความฉลาดวิ่งไปดักได้ทุกครั้ง แต่ทั้งหมดยังคงวิ่งไล่กวดกันอย่างไม่มีที่ว่าจะหยุดพัก ในที่สุดตาลก็ได้ยิงปืนไปที่ขาของบอยจนทำให้บอยล้มลง
“โอ๊ย นี่จะเล่นกันถึงตายเลยหรือไง” บอยตะโกนไปทางตาลแต่ก็ยังคงความทะเล้นอยู่
“นี่เจ้าบ้านี่แกถูกยิ่งอยู่นะ ยังมาทำหน้าทะเล้นอยู่อีกเร็วรีบไปเร็วเข้า” ยุทธพูดไปแล้วเอามือเขกกะโหลกบอย
“นี่ฉันจะตายก็เพราะเอ็งนี้แหละ”
“ตายไปทั้งคู่นั้นแหละ ฉันวิ่งจนเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ นี่ฉันไม่ใช่นักวิ่งระดับโลกนะที่จะได้วิ่งไล่จับกันข้ามจักรวาลแบบนี้นะ โอ้ยเหนื่อยโว้ย” ตาลบ่นด้วยน้ำเสียงแห่งความเหนื่อยและความโกรธแต่เธอก็ยังเอาปืนไปจ่อที่ทั้งสองพร้อมสายตาเหนื่อยหอบ
“นี่แล้วสร้อยเพชรที่พวกแกเอาไปอยู่ไหน” มุกถามด้วยอาการเหนื่อยเหมือนตาล
“โอ้ย ป่านนี้มันไปไหนต่อไหนแล้ว หล่ะ”
“เฮ้ย มันหมายความว่ายังไง” ตาลถามด้วยความสงสัย
“ฉันให้คนที่แกรู้จักไปแล้วละมั้ง” บอยยังคงตอยคำถามอย่างไม่กลัวเกรง
“ฉันไม่เชื่อหรอกยังไงก็ต้องตรวจสอบกันก่อน”
“ถ้าจะตรวจสอบก็ต้องไปหาพวกตำรวจซินะ ป่านนี้สร้อยอัญมณีก็คงร่องลอยหายไปแล้ว”
“ไม่ต้องหรอกพวกแกนะเดี๋ยวฉันตรวจเอง มุกวอร์ไปที่พวกเราแล้วเรียกกำลังบางส่วนมาที่นี่ด่วนเลยนะและลองให้ตำรวจสอบตรวจสอบว่าใครเอาสร้อยอัญมณีไป” เมื่อตาลพูดเสร็จก็ได้หันมาทางบอย
“งั้นเริ่มจากแกก่อนละกันไอ้หน้าลิง พูดมากนัก” ตาลพูดด้วยความรำคาญ
“บอกแล้วไงว่าหน้าฉันหน่ะหยังกับ ไอซ์ ศรัญญู” บอยก็ยังคงทำหน้าทะเล้นอย่างไม่หยุด
แล้วเสียง “โป๊ก” ก็ดังขึ้นจากหัวของบอยจนบวมโนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แล้วตาลก็เริ่มทำการค้นตัวของบอยอย่างละเอียดทุกกระเบียดนิ้ว
“นิ่ง ๆ เป็นไหม ไอ้เทวรูปลิงเดี๋ยวแม่เอากล้วยยัดปากเลย”
ส่วนทางด้านมุกก็ค่อยหาสร้อยอัญมณีจากตัวยุทธอย่างช้า ๆ แต่ด้วยความที่ยุทธเป็นผู้ชายมุกก็เริ่มมีอาการเขินอาย
“เป็นอะไรคุยตำรวจ แค่ตรวจร่างกายผมนิดหน่อยแค่นี้หน้าแดงด้วย”
มุกก็ไม่ตอบอะไรนอกจากหน้าแดงและยังคงค้นต่อ
“มุก เจ้าเทวรูปลิงนี่มันไม่มีเพชรแล้วคนหล่อฝังเธอละมีไหม อ้าวแล้วทำไมหน้าต้องแดงด้วยละ เป็นตำรวจชอบโจรไม่ดีนะยะ”
“ไม่มีเหมือนกันจะตาล แล้วก็ไม่ต้องมาพูดแบบนี้เลยด้วย” มุกตอบไปด้วยความเขินและน้ำเสียงของเธอก็สั่นอย่างเห็นได้ชัด
“แล้วถ้าโจรจะชอบตำรวจละผิดไหมครับคุณตำรวจ” จากนั้นหยุดก็เอามือมากอดที่ตัวของมุก จึงทำให้มุกหน้าแดงเป็นลูกตำลึง แล้วก็เอามือเขกหัวของยุทธอย่างแรง ยุทธจึงเอามือออกแล้วก็หัวเราะเบา ๆ แล้วสักพักก็มีตำรวจวิ่งมาอีกทางหนึ่งอยู่ประมาณ 3-4 นาย
เมื่อสบโอกาสที่พวกมุกมองไปที่ตำรวจโจรทั้งสองก็ได้ใช้ระเบิดควันในการช่วยหายตัว ด้วยความที่ฝนตกลงมาตั้งแต่ประมาณบ่าย 3 โมง ทำให้ควันหายลงไปอย่างรวดเร็วจนเห็นทั้งสองวิ่งหนีไปอีกทาง ตาลจึงสั่งให้ตำรวจวิ่งตามโจรทั้งสองไป แล้วพวกตำรวจก็วิ่งไล่ตามพวกโจรทั้งสองไปแต่ยังมีมุกที่ยืนนิ่งไปไหน
“นี่มุก รีบ ๆ ตามทั้งพวกมันไปเร็วเข้าซิเดี๋ยวก็ตามไปไม่ทันหรอก” ตาลเร่งให้มุกไปจากถนนมุมตึกใกล้ ๆ
“นี่แล้วถ้ามีพวกเราไปเกี่ยวข้องกับการขโมยจริง ๆ ล่ะ” มุกพูดด้วยอาการสั่นคลอน
“นี่มันจะไปเป็นจริงได้ยังไงกันละ พวกเรานะไม่มีทางที่จะอย่างนั้นอยู่แล้วน่ะและอีกอย่างสายก็ได้รายงานมาแล้วด้วยว่าไม่มีใครเอาไป” ตาลพูดด้วยความมั่นใจเพื่อกระตุ้นให้มุกวิ่งตามไป
“นั้นซิจริงด้วยเนอะ ฉันนี้คิดอะไรออกไปเนี่ย” มุกพูดด้วยความสำนึกผิดแล้วก็ชวนตาลให้วิ่งตามไป แล้วทั้งสองก็วิ่งตามกลุ่มตำรวจไปตามจับโจรทั้งสอง แต่ว่าโจรทั้งสองนั้นได้หายไปในความมืดกลางสายฝนที่ตกลงมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

ณ ห้องเก็บเพชรหลังเวที ก็ได้มีคนเดินเข้ามาดูห้องอย่างเซ็ง ๆ แล้วเจ้าตัวก็ได้เอาของที่ถือไว้ใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง “เฮ้อ เจ้าพวกนี้นะแค่ให้เอาสร้อยอัญมณีมาแค่นี้ก็ทำพลาด แต่ยังโชคดีนะที่ได้สร้อยอัญมณีมา”
“สารวัตรณุติครับ สายรายงานว่าพวกโจรมันหนีไปได้ครับ” นายตำรวจคนหนึ่งตะโกนเรียกณุติจากข้างหลัง
“เออ รู้แล้ว เดี๋ยวนายออกกันไปก่อนก็แล้วกัน”
สิ้นเสียงของณุติ เขาก็ได้เดินออกไปข้างนอกอย่างสบายใจ


••••••••••••••••••••••••••••••••••••

[ภาษาสยาม]

E.Y.

ชื่อจริง ณุติ เอมบ้านกรวย ( แบงค์ )

เกิด ๒๘ พฤษจิกายน ๒๕๓๔

หนุ่มคนนี้จะช่างฝันหรือเปล่า ลองอ่านงานเขียนของเขาดูค่ะ