โดย บ้านเพียงพอ » อาทิตย์ 20 ก.ค. 2008 10:04 am
รักแท้แค่น้องชาย
คนนี้ไม่อยากจะเขียนถึงเลย เพราะเป็นการง่ายที่จะเดาออกว่าเป็นใคร
" เขา " เป็นญาติกับผู้ชายที่จีบฉันมาตั้งแต่อายุ ๑๒ ตอนนั้นฉันเด็กมาก ไม่รู้จักหรอกคำว่ารัก รู้แต่ว่าอาย ที่ใครๆก็ล้อ เลยไม่ยอมคุยกับเขาอีก
วันเวลาล่วงเลยมาจนถึงตอนอายุ ๑๗ เป็นช่วงปิดเทอมก่อนเรียกมหาวิทยาลัย คนนั้นก็พยายามเข้ามาคุยกับฉัน แต่คราวนี้คงเพราะทุกคนโตขึ้น
เขาบุกไปถึงบ้านพร้อมกับญาติลูกพี่ลูกน้อง ฉันก็ยอมคุยด้วยดีๆ เพราะคงด่าทอเหมือนตอนเด็กๆไม่ได้แล้ว เขาคงคิดว่าฉันเปิดทางแล้วกระมัง
ส่วนนั้นก็แล้วแต่เขา แต่ส่วนของฉันมันก็เรื่อยๆไปตามทาง
ต่อมา...เขามาบอกว่าจะไปกรุงเทพฯ เพื่อเคลียร์อะไรบางอย่าง ญาติของเขา คือน้องคนนั้นก็แวะมาหาฉันเรื่อยๆ ประมาณว่าดูแลแทนพี่ชาย
ช่วงนั้นฉันมีพี่คนหนึ่งมาจีบ ( ไว้ค่อยเล่าทีหลัง ) เป็นหนุ่มต่างถิ่น เขาจึงต้องมาบ่อย จำได้ว่าเรานั่งคุยกันที่บันได พี่คนนั้นจึงเดินขึ้นมานั่งแทรกกลาง
แล้วตอนสงกรานต์พี่เขาก็กลับมา ฉันเที่ยวกับเพื่อนๆ และเล่นน้ำสนุกสนานอยู่ร้านเหล้าร้านหนึ่งซึ่งเป็นของเพื่อน เขาและพี่ชายขับรถผ่านไปคนละคัน
พี่ชายเขานำไปก่อน เขาเห็นฉันก็จอดรถ และเดินเข้ามาหา ไม่ยอมไปไหน นานมากกว่าพี่ชายเขาจะรู้ตัว และกลับมา
เขาคงรู้แล้วแหละว่าอะไรเป็นอะไร เวลาที่น้องชายอยู่เขาจะเฉยๆ แต่ถ้าน้องเขาไม่อยู่ เขาจะเอาข้าวของปาฉันพัลวัน
จนค่ำวันนั้น ญาติของฉันพาคนพี่มาที่บ้าน พอเขาเจอฉัน เขาบอกว่า " ขอเตะซักทีเถอะ " เหอๆ...คงจะเคือง ฉันเลยบอกว่า
" ออกจากบ้านชั้นไปเลยน่ะ อย่ามาบ้า " ญาติฉันขอโทษขอโพย บอกว่าไม่รู้ว่าเขามาทำท่าทางแบบนี้
พูดถึงเรื่องน้องต่อ...
ไม่นานเขาจะต้องกลับไปกรุงเทพฯ ฉันไปส่งขึ้นรถแล้วส่งการ์ดให้หนึ่งใบ เขาบอกว่า..ถ้าการ์ดใบนี้เขียนบอกลา เขาจะลงจากรถกลับบ้านทันที
ฉันยิ้ม ...ไม่ตอบ
ข้อความในนั้นเป็นคำพูดให้กำลังใจ....แต่ไม่รู้ทำไม เวลาผ่านไปครึ่งเดือน เขาก็กลับมา
เพื่อนมาบอก แม่ของเขาพูดว่า
" เขาไม่ยอมกลับไปกรุงเทพฯ เพราะติดสาว "
ฉันฟังแล้วสะอึก เหมือนเป็นความผิดร้ายแรง
บ่ายวันหนึ่งเขาไปหาฉันที่บ้าน พ่อกับแม่ก็อยู่ พ่อคงได้ยินได้ฟังอะไรมาบ้างแล้ว จึงพ่อเรียกฉันไปพบ และถามว่าเราคบกันสถานะไหน
" พี่กับน้อง" ฉันตอบ แล้วเดินมาหาเขา
ฉันตัดสินใจพูด
" พี่ไม่ได้คิดอะไรกับน้องเลย "
จำได้ว่าเขาซบหน้าลงกับแขนตัวเองพักใหญ่ แล้วลุกขึ้นเดินจากไป นั่นคือการจากลาตลอดกาล
ขอโทษนะ...มันเป็นไปไม่ได้...เท่านั้นเอง ...ไม่เกี่ยวกับใจ
โลกใบเก่าเหงาเหมือนเคย