เหรียญตราจริงใจ โดย E.Y.

เรื่องสั้น บทความ ต่างๆ

เหรียญตราจริงใจ โดย E.Y.

โพสต์โดย บ้านเพียงพอ » เสาร์ 26 ก.ค. 2008 11:42 pm

สายลมอ่อน ๆ พัดผ่านเบา ดอกไม้สีขาวเต็มสวนพัดตามสายลมไปอย่างเชื่องช้า และได้มีเสียงพูดคุยดังมาจากส่วนหนึ่งของสวรรค์สีขาว
“เทพเชง ถือเหรียญตราจริงใจให้ดีนะ เดี๋ยวฉันจะตามไป”
“ครับ ผม”
หลังจากที่เทพเชงได้หันกลับไปตอบรับนางฟ้าแพรเสร็จ เขาก็รีบเดินไปที่หอศิลป์สวรรค์ที่อยู่ใกล้กับผาเมฆสวรรค์ หลังจากที่เทพเชงเดินมาได้สักพัก เขาก็ได้เห็นนางฟ้าสาวสวยประจำเขตหอศิลป์ซึ่งเป็นคนที่เทพเชงแอบชอบอยู่ เขาก็ได้ชำเลืองมองไปที่นางฟ้าสาวอยู่นาน แต่ด้วยที่เขาไม่ได้ดูทางเดินเขาก็ได้เดินสะดุดก้อนหินล้ม นางฟ้าสาวเห็นก็ได้ส่งยิ้มให้กับเขา จึงทำให้เทพเชงอายและเหม่อลอยอีกครั้งและก็มองไปที่เธอด้วยอารมณ์เขินอาย หลังจากที่เขาลุกขึ้นมาเขาก็ได้เดินตรงไปที่หอศิลป์พร้อมกับมองเธอตามเดิม แต่ในระหว่างทางที่เขาเดินเขาก็ได้เดินสะดุดล้มอีกรอบ คราวนี้เขาได้สะดุดต้นหญ้าสีขาวจึงทำให้ของที่เขาถืออยู่นั้นได้กระเด็นหล่นไปที่ผาเมฆ
ภาพต่อหน้าต่อตาที่เขาเห็นว่า “เหรียญตราจริงใจ” หล่นลงไปเขตมนุษย์ก็ทำให้เขามีอาการกลัวและกังวลอย่างเห็นได้ชัด สักพักนางฟ้าแพรก็ตามมา เมื่อหล่อนได้เห็นเทพเชงก็ได้ถามเขาว่า
“เอาเหรียญตราจริงไปคือแล้วหรือ”
“เทพเชงก็ตอบไปว่า มันหายไปแล้วครับ คือมันหล่นไปที่โลกมนุษย์แล้วครับ” เทพเชงตอบไปอย่างหวาดกลัว
“ว่าอย่างไรนะ ทำเหรียญตราจริงใจหล่นไปที่โลกมนุษย์” นางฟ้าแพรอุทานด้วยความตกใจ
“เกิดอะไรขึ้น” เสียงของเทพอาทิตย์เทพสูงสุดของบนสวรรค์ที่ได้เดินผ่านมาจึงถาม
“คือว่าผมทำเหรียญตราจิตใจหล่นลงไปที่เขตมนุษย์ครับ” เทพเชงตอบไปด้วยอาการสั่น
“ว่าอย่างไรนะ เทพเชง ทำไมท่านถึงสำเพร่าเช่นนี้” เทพอาทิตย์พูดด้วยความไม่พอใจ
สักพักเทพเชงก็รู้สึกว่าตัวเองได้อยู่บนท้องฟ้าของโลกมนุษย์ พร้อมกับเสียงที่ตามว่า
“เจ้าจงตามหาเหรียญนั้นให้พบ เมื่อพบแล้วก็ให้เจ้าชู้เหรียญขึ้นฟ้าเจ้าถึงจะกลับบ้านได้”
เสียงของเด็กหัวเราะด้วยความร่าเริงและสนุกสนาน พร้อมกับแสงแดดอ่อนได้ส่องมาที่หน้าของเทพเชง ก็ทำให้เขาได้ตื่นขึ้นพร้อมกับอาการมึนงง จากสายตาของเขาก็ได้เห็น น้ำพุกลางลาน พร้อมกับเก้าอี้ยาวต่อทอดกันคู่หนุ่มสาวมานั่งคุยกันบนเก้าอี้อย่างน่ารักและเห็นเด็ก ๆ มาวิ่งเล่นบนกระบะทราย และเครื่องเล่นต่าง ๆ มากมาย ทั้งหมดที่เขาเห็นก็คือสวนสาธารณะ และเขาก็รู้สึกตัวเองว่าถูกถีบตกสวรรค์ และเขาก็คิดว่าเขาควรที่จะรีบหาให้พบ
“แล้วนี่เราจะเริ่มที่ไหนก่อนดีละเนี่ย” เทพเชงได้บ่นพึมอยู่คนเดียว
เมื่อเขาเริ่มหาจากอาการมึนงงเขาก็ได้ลุกออกไปจากเก้าอี้ และได้ตรงออกไปข้างนอกสวนสาธารณะ ในขณะที่เขาได้เดินออกจากสวนสาธารณะอยู่นั้นเขาก็ได้เห็นสาวสวยที่เหมือนกับนางฟ้าเขตหอศิลป์ที่เขาแอบชอบอยู่ เขาจึงได้เดินตามไปแต่หลังจากนั้นเธอก็ได้ขึ้นรถแท็กซี่จากไปต่อหน้าต่อตาของเทพเชง เขาก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่หลังจากนั้นเขาก็ได้เดินตามหาอยู่บริเวณนั้นอยู่นาน
ในตอนหัวค่ำอาการเริ่มเย็นและเห็นหมู่ดาวเต็มท้องฟ้า เขาก็ได้เดินมาหมู่บ้านแห่งหนึ่งเขาก็ได้เห็นชายคนหนึ่งถือเหรียญตราจริงใจเดินเขาบ้านไปหลังใหญ่ เขาจึงได้แอบตามไปเข้าไปในตัวบ้าน โดยที่เขาได้แอบรอชายคนนั้นที่ข้าง ๆ ตัวบ้าน
เวลาประมาณ สี่ทุ่มเศษตาของเทพเชงก็เริ่มเปรอ เขามีความรู้สึกว่าตัวเขานั้นก็ใกล้หลับเต็มทน แล้วนั่งทนอยู่สักพักอย่างคนอดนอน เขาก็ได้เห็นสาวสวยที่เห็นตรงหน้าสวนสาธารณะอีกครั้งอยู่ที่บ้านที่เขามาซ่อนตัว จึงทำให้เขาหายจากอาการง่วงนอนเป็นปลิดทิ้ง แต่หลังจากที่เขาได้เห็นหล่อนอีกครั้งก็พบว่าเธอได้เดินเข้าไปที่บ้านของชายคนนั้น
“ไนท์ ฉันมาตามแล้วนะ”
“โอ้ มาแล้วเหรอฟ้าคนสวย”
แล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปในตัวบ้าน แต่เสียงสนทนาของทั้งสองนั้นเป็นที่ไม่สบอารมณ์ของเทพเชงเอาเสียเลย แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นั่งรอต่อไป หลังจากที่เขานั่งรอได้สักครู่เขาก็ทนไม่ได้จึงได้แอบเข้าบ้านโดยที่เขาได้แปลงร่างเป็นนกฮูกเข้าไปทางหน้าต่างชั้น 2 ที่ไนท์มักเปิดทิ้งไว้เสมอ
หลังจากที่เชงได้เขามาในตัวบ้านแล้วเขาก็ได้เดินไปหาในตัวบ้านทุกซอกทุกมุมอย่างเงียบที่สุดโดยไม่ให้คนที่อยู่ในบ้านเจอ แต่เขาก็หาไม่พบ ในที่สุดเขาจึงได้ตัดสินใจแอบเข้าไปที่ห้องของไนท์ โดยที่เขาได้แปลงร่างเป็นผีเสื้อกลางคืนบินรอดผ่านทางช่องประตูที่เปิดแง้มอยู่
ในห้องของไนท์เชงก็ได้เห็นไนท์กำลังใส่สร้อยที่จี้เป็นเหรียญตราจริงใจให้กับฟ้า แต่เขาทำอะไรไม่ได้ก็ได้แต่ดูไปเรื่อย ๆ
“ขอบคุณค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับเพื่อคุณฟ้า ถ้ายังไงเรามาคุณสัญญากันดีกว่าครับ”
“สัญญา สัญญาอะไรคะไม่เห็นรู้เรื่องเลย” เสียงของฟ้าที่แสดงอาการตกใจ
“ก็สัญญาเรื่องยกหนี้เป็นโมฆะให้กับแม่ของคุณไง”
“ขอบคุณค่ะ แต่ว่าคุณต้องการตอบแทนจากดิฉัน” ฟ้าเริ่มกลัวนิดหน่อย
“ก็คุณยังไงละคุณฟ้าลุงคุณยกคุณให้ผมแล้ว”น้ำเสียงของไนท์ฟังแล้วมีความเจ้าเล่ห์
หลังจากที่ไนท์พูดเสร็จก็ได้เอามือไปกอดฟ้าพร้อมกับลวนลามใส่ฟ้าอย่างไม่เกรงใจใคร ทางด้านของฟ้าก็ได้พยายามดิ้นรนพร้อมกับร้องตะโกนเรียกให้คนมาช่วย เชงเห็นเช่นนั้นก็เกิดทนไม่ได้จึงได้แปลงร่างกลับอย่างเดิมอีกครั้ง เมื่อเขาได้กลายร่างเสร็จเขาก็ไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าต่อยไนท์อย่างแรง จนไนท์กระเด็นออกจากตัวของฟ้า
“แก่เป็นใครว่ะ บังอาจมาต่อยข้า” ไนท์พูดด้วยอารมณ์โกรธ
“ฉันเป็นใครไม่สำคัญ แต่สิ่งที่แก่ทำฉันไม่ชอบ” เชงก็พูดตอบไปด้วยอารมณ์โกรธ
หลังจากนั้นทั้งสองก็กระโจนเข้าฟัดกันอย่างดุเดือด จนเสียงดังออกไปข้างนอก คนของไนท์ก็ได้เข้ามาดึงตัวเทพเชงออกไปพร้อมกับขว้างเทพเชงจนกระเด็น ไนท์เห็นเช่นนั้นก็ได้สั่งให้ลูกน้องของตนรุมกระทืบเทพเชง ส่วนตัวเองก็ได้เข้าไปหาฟ้าอีกครั้ง พร้อมกับจะลวนลามฟ้า แต่ฟ้าก็ได้พยายามหนีไนท์ แต่ก็วิ่งไปได้ไม่ไกลจากห้องก็ถูกไนท์จับได้อีกครั้ง คราวนี้ฟ้าพยายามขัดขืนไนท์แต่ไนท์บอกว่า
“ถ้าแกขัดขืนฉัน หนี้ทั้งหมดฉันจะถือว่ายังไม่หายกันและจะขึ้นดอกเบี้ยอีกด้วย” คราวนี้ไนท์พูดด้วยความโมโห จึงทำให้ฟ้ายอมแต่โดยดี
ในระหว่างที่เทพเชงได้ต่อสู้กับคนของไนท์เขาก็นึกขึ้นได้ว่าฟ้าได้ใส่เหรียญตราจริงใจอยู่ที่ตัว เข้าจึงได้ตะโกนไปที่ฟ้าว่า
“ฟ้า คุณอย่ายอมมันนะ คุณพยายามคิดแต่ความจริงในใจคุณนะ แล้วคุณจะรอด”
ฟ้าตอนนี้ฟ้าไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เธอจึงได้ลองทำตามที่เทพเชงบอก แล้วสักพักเหรียญตราจริงใจที่เชงมอบให้ก็ได้เปล่งแสงสีทองสว่างจนแสบตา แล้วจากนั้นฟ้าก็ได้ตบหน้าไนท์อย่างแรง จนทำให้ไนท์โมโหมากแล้วก็เอาเรื่องหนี้มาอ้างแต่ยังไม่ทันจะพูดจบ ไนท์ก็ได้สลบไปด้วยแจกันพันล้านของไนท์เอง แล้วฟ้าก็ได้ค้นตัวไนท์เพื่อหาสัญญาฉบับนั้น แล้วเธอก็ได้เจอกระดาษแผ่นหนึ่งพร้อมกับข้อความว่า
“สัญญานี้ถือเป็นโมฆะ เพราะนางสาวนภา ได้ช่วยเหลือข้าพเจ้าจนข้าพเจ้ารอดตายจากอุบัติเหตุ”
ด้วยข้อความเพียงข้อความเดียวก็ถึงกับทำให้ฟ้าร้องไห้ด้วยความดีใจ แล้วฟ้าก็พูดว่า
“พ่อ แม่หนูไม่ต้องไปเป็นของใครแล้ว”
หลังจากที่เทพเชงได้จัดการกับคนของไนท์ได้แล้วเขาก็ได้ขอสร้อยที่ฟ้าใส่ไว้ ฟ้าก็ได้รีบถอดสร้อยออกพร้อมกับอาการดีใจ หลังจากที่ฟ้าได้ถอดออกเธอก็มีความรู้สึกแปลก ๆ แล้วเธอก็ได้เหลือบไปเห็นไนท์นอนสลบเหมือด เธอรู้สึกสงสัยว่าใครเป็นคนทำจึงได้มองไปที่เทพแล้วก็ได้ไปหอมแก้มเขาเบา ๆ พร้อมกับขอบคุณ ต่อมาฟ้าก็ได้เอาสัญญาปลอมออกมาจากกระเป๋าเงินของไนท์ออก พร้อมกับเอาไฟแช็คของไนท์ออกมาเผาสัญญา ในขณะที่เธอเผากระดาษอยู่นั้นเธอก็ได้หลั่งน้ำตาออกมาอีกครั้ง เมื่อเทพเชงเห็นเช่นนั้นก็ได้ยิ้มออก ทางด้านฟ้าก็เห็นมายิ้มกับเทพเชง เมื่อฟ้าได้เผาสัญญาเสร็จก็ได้เดินออกจากบ้านพร้อมกับเทพเชง จากนั้นเทพเชงก็ได้แยกกับฟ้า แล้วเขาก็ได้ชูเหรียญตราจริงใจไปที่ฟ้าแล้วเทพเชงก็ได้หายไปจากโลกมนุษย์ ฟ้าที่กำลังจะพูดขอบคุณเทพเชงก็ได้เห็นเทพเชงหายไปที่ฟ้า แต่ก็ไม่ทำให้ฟ้ารู้สึกตกใจแต่อย่างไร แต่เธอกลับตะโกนไปที่ฟ้า แล้วพูดว่า “ขอบคุณนะ”
ขณะที่เทพเชงได้มาอยู่ที่สวรรค์แล้วเขาก็ได้เดินทางมาหาเทพอาทิตย์เพื่อที่จะเอาเหรียญมาคืน แต่ในระหว่างทางที่เขาเดินไปเพทอาทิตย์ก็ได้มาหาเพทเชงเอง พร้อมกับพูดว่า
“ดีมากที่เจ้าเอาเหรียญตรากลับคืนมาได้ พร้อมกับความดี เอาละเจ้ากลับไปที่บ้านของเจ้าได้แล้ว”
“ขอบคุณครับ”
หลังจากที่เขาได้รับการยืนยันว่าเป็นได้กลับมาที่สวรรค์แล้ว เขาก็ได้ทำหน้าที่เหมือนเดิม ที่หอศิลป์
“เทพเชง ถือคทาท้องฟ้าให้ดีนะ เดี๋ยวฉันจะตามไป”
“ครับ ผม”
หลังจากที่เขาได้ตอบรับนางฟ้าแพรเสร็จแล้วเขาก็ได้เดินไปที่หอศิลป์เพื่อไปเก็บคทาฟ้าเขาก็ได้เจอกับนางฟ้าสาวสวยประจำหอศิลป์จนทำให้เขาเหม่อลอยและในที่สุดเขาก็ได้สะดุดจนทำให้คทาฟ้าตกลงไปที่ท้องฟ้า
“เหวอ ตายแล้ว”
นางฟ้าแพรได้ยินเสียงเทพเชงอุทานเสียงดังจึงได้เดินตามไปดู ก็พบว่าเขาได้ทำคทาฟ้าหล่นไปที่โลกมนุษย์
“ไอ้เชง เอาอีกแล้ว” หลังจากนั้นเขาก็ถูกถีบกระเด็นตกสวรรค์ด้วยเท้าของนางฟ้าแพร

••••••••••••••••••••••••••••••••••••
โลกใบเก่าเหงาเหมือนเคย
ภาพประจำตัวสมาชิก
บ้านเพียงพอ
นักเขียน VIP
นักเขียน VIP
 
โพสต์: 136
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 20 ก.ค. 2008 8:47 am

ย้อนกลับไปยัง เรื่องสั้น

ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 27 ท่าน

cron