ยัยตัวร้ายปะทะนายแบดบอย..โดย กันย์นิกา
เมื่อ: เสาร์ 12 ก.ค. 2008 11:34 pm
ประวัติผู้เขียน
• กันย์นิกา
ชื่อจริง กมลวรรณ ศรีคำทา ( กันย์ )
เกิด ๒๐ กันยายน ๒๕๓๖
สาวม.ต้น ผู้มีความตั้งใจจริง สู้ๆนะคะ
E -mai kukan_0981@hotmail.com
เรื่องนี้เขียนตอนหนูกันต์อยู่ม.๒ ค่ะ
ตอน นายคลาสโนว่า ปะทะ ยัยสวยสุดโหด
เปิดเทอม
ก่อนเปิดเทอมนี้ได้มีข่าวว่า สาวสวยสุดโหดแห่งโรงเรียนฟุโรคินในประเทศญี่ปุ่นได้หายสาบสูญจากโรงเรียน หลังจากเธอปราบพวกอันธพาลในย่านหนึ่งที่เรียกว่าฟุโรคินจนสำเร็จ แต่ไม่มีใครรู้ว่าเป็นเรื่องจริง
หรือไม่ แต่แล้ว เธอก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยจากวงการต่อสู้ ทำให้แก๊งใหญ่อย่างนาโอกิตามหาให้ วุ่น
แต่ก็ไม่มีใครเจอเธอเลยนับตั้งแต่วันนั้น
เช้าวันเปิดเทอมวันแรกของโรงเรียนมัธยมปลายเอกชนในกรุงเทพฯ ได้มีสาวสุดสวยนามว่า ซัน ได้ย่างกรายเข้ามาในโรงเรียนอย่างมั่นใจ เธอใส่ชุดเสื้อเชิ้ตเนกไทสีดำ กระโปรงดำสั้นถึงเข่า
นั่นคือชุดประจำโรงเรียนของโรงเรียนนี้ ผมสีน้ำตาลเข้มซอยสั้นแบบวัยรุ่นดูโดดเด่นจนคนในโรงเรียนมองกันเป็นตาเดียว แต่รู้สึกเธอจะไม่ได้สนใจพวกเขาเลยซักนิด เธอเดินดุ่มๆไปที่บอร์ดของโรงเรียนเพื่อหา
ห้อง แล้ว ก็เดินออกมา ขึ้นไปยังห้องเรียนของเธอทันที
หลังจากที่เธอเดินตามขั้นบันไดที่เป็นสมัยยูโรเปียน เธอก็เดินเปิดประตูไม้โอ๊คเข้าไปในห้องเรียน เธอก็พบกับโต๊ะที่เรียงเป็นคู่อย่างเป็นระเบียบ เธอก็เลือกที่จะนั่งหลังสุด พอเธอนั่งลงแล้วเธอก็ฟุบหน้าหลับไป
ทันที
(นางเอกเรามาถึงก็หลับซะแล้ว)
เพราะนั่นแหละทำเลดีที่สุดของเธอตอนนี้ ที่เงียบ อันแสนน่านอน
“นี่!เธอฉันขอนั่งด้วยได้มั้ย”แต่ยังไม่ทันทีที่ซันจะหลับได้ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น เธอจึงเงยหน้าขึ้นมาอย่างหงุดหงิด แล้วเธอก็เห็นหญิงสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
“เมื่อกี้เธอว่า –O-ไร นะ”ซันถามพลางมองหน้าผู้หญิงคนนั้น
“ขอนั่งด้วยได้มั้ย”ผู้หญิงคนนั้นพูดห้วนๆซึ่งไม่เหมาะกับหน้าตาเธอซะเลย
ซันมองข้างๆของตัวเองแล้วพยักหน้าช้าๆที่หมายความว่าเชิญตามสบาย ผู้หญิงคนนั้นก็รีบมานั่งข้างเธอทันที
“เธอชื่ออะไรเหรอ”ผู้หญิงคนนั้นถามเธอ
“ซัน” เธอตอบสั้นๆแล้วทำหน้าเซ็งๆ
“ฉันชื่อว่า กิ๊กนะ” ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น
-ใครถามเธอ- ซันคิดในใจ
“งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันนะ”กิ๊กว่า
“อือ”เธอว่า
แล้วคนที่ชื่อกิ๊กนั่นก็เป็นเพื่อนคนแรกในชั้นเรียนของเธอ
พอถึงตอนพักกลางวันซันกับกิ๊กก็ได้ไปกินอาหารกลางวันที่โรงอาหารแต่ปรากฏว่าโรงอาหารคนเยอะมาก เธอกับกิ๊กจึงหาที่นั่งยากหน่อย พอซันเห็นแถวหลังๆว่างซันจึงตัดสินใจไปนั่งแถวหลังๆ
“ซัน ฉันว่าไม่ดีมั้ง มีแต่ผู้ชายทั้งนั้นเลยอ่ะ”กิ๊กว่า
“เลือกเอาจะยืนกินหรือจะนั่งกิน”เธอว่าแล้วไม่สนใจเดินไปนั่งโต๊ะหลังสุดของโรงอาหาร
พอซันหาที่นั่งได้แล้วก็เตรียมที่จะกินอาหารทันที
“นี่น้องมานั่งตรงนี้ได้ไงเนี่ยนี่มันที่พวกพี่นะ” เสียงเข้มๆอย่างโหดเหี้ยมดังขึ้นมา ทั้งๆยังไม่ทันกินข้าว
มีเรื่องอะไรอีกเนี่ย ซันอารมณ์เสียแต่สีหน้าของเธอก็ยังเงียบขรึมเหมือนเดิม
“อะไรกันก็ไม่มีชื่อหมาตัวไหนมันแปะไว้นี่แล้วมาบอกเป็นเจ้าของได้ไง”กิ๊กว่าทันที ที่ไม่ได้ดูเลยว่าคนที่พูดนั้นคือใคร
มันก็คือผู้ชายร่างสูงใหญ่ที่เจาะตุ้มหูใหญ่ๆ หน้าโหดๆรู้สึกจะเป็นหัวหน้าและมีลูกน้องตัว บิ๊กๆอยู่ข้างหลังอีกสามสี่คน
นั่นไงความซวยมาเยือนแล้ว ความผิดแกแท้ๆเลยอีกิ๊ก -*-
“นี่น้องปากดีไปหน่อยนะอยากมีเรื่องกับพี่ใช่มั้ย”ไอ้หัวหน้าทำเสียงข่มกิ๊กแล้วดึงตัวกิ๊กขึ้นมาทันที
“โอ๊ยไอ้หน้าสตรีเอ้ย-_-^”กิ๊กถุยน้ำลายท้าทาย หน้าไอ้โหดกระตุกอย่างโกรธเกรี้ยว มือง้างขึ้นอย่างสุดแรง
ก่อนที่จะเตรียมตัวเตรียมใจ ฝ่ามือก็กระทบกับหน้าของกิ๊กอย่างจัง ทำเอากิ๊กล้มลงกับพื้น(หัวขาดมั้ยนั่น)
ปัง!
แต่แล้วเสียงจานกระทบกับโต๊ะอย่างแรงทันที ทำเอาข้าวเต็มใจกระโดดมาเต้นฮิบฮอพออกจากจานเกือบหมด
-*-
ไอ้หน้าโหดหันมา แต่ยังไม่รู้ว่ามีอะไรจะเกิดกับมันเสียเลยว่า.....
คนที่อยู่ข้างหลังกำลังทำอะไร
ซันลุกขึ้นไปบนโต๊ะอย่างรวดเร็วแล้ว......
ให้คิดเป็นภาพสโลโมชั่นกลางอากาศ ฟิ้ว~
ปั๊ก!
เท้าของซันกระทบกระปากของไอ้หน้าโหดอย่างจัง ผู้คนแตกฮือกันยกใหญ่ พลางถอยห่างจากซันแล้วไอ้หน้าโหดคนนั้น
“แก...แกเตะปากฉัน-_-^ แกตาย”ไอ้หน้าโหด แตะปากตัวเองที่มีเลือดไหลออกมา แล้วกำหมัดพุ่งมาจะต่อยที่หน้าของซัน
แต่เธอรับหมัดไว้ได้แล้วบิดแขนไอ้หน้าโหดจนได้ยินเสียงดัง กร๊อบ แล้วต่อยเสยไปอีกทีทีนี้ปากไม่ได้มีเลือดซิบๆแล้ว คราวนี้เลือดไหลอย่างกับเขื่อนแตกไอ้หน้าโหดร้องโอดโอยพลางทำหน้า
เหยเกประกอบกับเลือดเต็มปาก ไม่นานไอ้ลูกน้องวิ่งเข้ามาหาซันพร้อมกับไม้ แต่เธอจับไม้อย่างรวดเร็วแล้วจับทุ่มลูกน้องพร้อมกับไม้ลงกับโต๊ะอาหาร แล้วเอาไม้มาจัดการกับลูกน้องอีกที่เหลืออย่างสบายๆ
โดยไม่มีเหงื่อเลยสักเม็ด
ไม่นานผู้ชายที่เพิ่งจะต่อสู้กับเธอเมื่อกี้ก็ลงมานอนกับพื้นโรงอาหารกันหมด
ซันปัดมือแล้วทิ้งไม้ลงแล้วก็ไปพากิ๊กขึ้นมาจากพื้นเดินออกไปด้วยกัน
หิวข้าวชะมัด ไม่ได้กินซักกะคำเลย ไอ้พวกมารเอ้ย เธอคิดในใจ
“ ใครที่ชื่อ ซันห้อง5/3มาที่ฝ่ายปกครองหน่อยซิ “เสียงประกาศตามเครื่องกระจายเสียงด้วยเสียงอันดังตอนจะเข้าเรียนคาบบ่าย
“ซันนั่นเขาเรียกแกใช่มั้ย เฮ้ย มันจะเกี่ยวกับเรื่องที่แกไปแตะปากรุ่นพี่คนนั้นรึเปล่า”กิ๊กพูดอย่างกระวนกระวายใจ ทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนโดนเรียก-*-แล้วจะตื่นเต้นเพื่อ
“เงียบเถอะน่า-_- เดี๋ยวฉันจัดการเอง เพียงเธอลอกเลกเชอร์ให้ฉันไปก่อนเถอะ แล้วตอนเย็นฉันจะมารอหน้าโรงเรียน”ซันพูดแล้วเดินออกจากห้องเรียนไป
ระหว่างที่เธอเดินทอดน่องผ่านโรงอาหารที่อยู่ใกล้กับห้องปกครองก็มีเสียงซุบซิบดังขึ้นระหว่างทาง
“นั่นใช่คนที่เตะปากรุ่นพี่ใช่รึเปล่า”
“น่าจะใช่นะ แต่ทำไมหน้าสวยจัง”
“เห็นว่าเป็นเด็กใหม่นะ”
“รู้มั้ยเขาอยู่ห้องไหนอะ”
“โหดจังเนอะ”
ถึงเสียงซุบซิบจะดังจนซันได้ยินจังๆก็ตาม แต่เธอก็เดินผ่านไปไม่สนใจคนรอบข้างเอาเสียเลย จนกระทั่งเธอหยุดยืนที่หน้าห้องปกครอง แล้วก็เดินเข้าไปโดยไม่ลังเลและมั่นใจ
ความเย็นยะเยือกราวกับห้องเย็นสำหรับศพในห้องปกครองกระทบกับผิวหนังเธอ เธอกวาดสายตามองในห้องที่มีตู้แฟ้มที่คิดว่าน่าจะเป็นบัญชีรายชื่อเด็กนักเรียนทำผิดเอาไว้
และมีผู้ชายหน้าตาเคร่งเครียดนั่งที่โต๊ะทำงานท่าทางจะอายุสามสิบกว่าๆเธอจึงเดินไปอยู่ที่หน้าโต๊ะของผู้ชายคนนั้นที่คิดว่าหน้าจะเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครอง
เธอไหว้อาจารย์คนนั้นอย่างสวยงาม ราวกับ นาตาลี เกียวโบว่ามาเอง-.,-
“หนูมีอะไรเหรอ”อาจารย์คนนั้นถาม
-แล้วเมื่อกี้อาจารย์ประกาศเรียกคนที่ชื่อ ขันที ไทเทเนียม รึไงค่ะ- ซันคิดในใจ
“หนูชื่อซันห้อง5/3ค่ะ”เธอพูดไปทำเอาอาจารย์คนนั้นแถบตกเก้าอี้ทำงาน
“แน่ใจนะว่าชื่อนี้”อาจารย์ว่า
หนูแน่ใจตั้งแต่เกิดแล้วล่ะค่ะ ว่าหนูชื่อซัน
“ค่ะ”
“งั้นก็นั่งหน้าครูนี่ รอรุ่นพี่ของเธอซะก่อน” อาจารย์พูดด้วยเสียงเครียดๆทันที
ไม่นานนักก็มีผู้ชายมาหกคนพวกนั้นเดินมา พอซันหันหน้าไปทำให้ผู้ชายถอยกรูดแถบไม่ทัน โดยเฉพาะคนที่ตัวใหญ่สุด
นั่นคือกลุ่มที่มีเรื่องกับซันเมื่อกลางวันนั่นเอง
“นั่งลง”อาจารย์สั่ง
ไอ้หัวหน้ากลุ่มลงมานั่งข้างซันโดยเหลือบมองเธอบ้างเป็นระยะๆ
“เหตุทะเลาะวิวาท สำหรับเธอคนนี้เพียงครั้งแรก แค่ทัณฑ์บน แต่นายเจฉันเห็นหน้าแกจนเบื่อแล้วนะ นี่ไม่คิดหยุดพักราชการเลยรึไง อีกอย่างพวกเธอกล้ามากที่มาตีกันห้องปกครองเนี่ย
แล้วรายนี้ใครเคราะห์ร้ายล่ะเนี่ย”
“อ๋มอ๊าบ”ไอ้ตัวใหญ่ที่ชื่อว่า เจ พูดด้วยน้ำเสียงแปลกๆ
“อะไรนะ”อาจารย์ถามซ้ำ “ปากเธอโดนอะไรมา เฮ้ย ฟันหน้าเธอหายไปไหนสองซี่เนี่ย”
แล้วพวกผู้ชายทั้งหมดก็ส่งสายตามาทางฉันพร้อมใช้นิ้วชี้มาด้วย
ทำไมต้องใส่ร้ายฉันด้วยเนี่ย ฟันนายเองอาจจะหักเองก็ได้นี่นา (ยัยบื้อ ฟันแท้นะไม่ได้ฟันน้ำนม ทำหยั่งกะเด็กอนุบาล นางเอกเรา)
“นี่เธอถึงขั้นเอาถาดอาหารฟาดปากเลยรึไงฮะ.....”อาจารย์พูดยังไม่ทันจบเจก็ขัดขึ้นมา
“ไอ๋ไอ้อ้าดแต่เอ้นอีนอ๊าบ”
“อะไรนะ”
“หนูใช้เท้าเตะปากเขาค่ะ”
“หา!”อาจารย์แถบจะไถลตกโต๊ะทำงาน
“ทำโทษเดี๋ยวนี้.....”อาจารย์ฝ่ายปกครองพูดอย่างเหลืออดพลางทำหน้าบู้บี้เหมือนติดแชร์ไว้หลายมือ
“พระบัญชามาเลยค่ะ”ซันว่า
“ทำความสะอาดห้อง และรับใช้ผอ. เป็นเวลาสองอาทิตย์ เพราะแม่บ้านกลับไปหาแม่ที่ต่างจังหวัด”
“โทษ นะค่ะอาจารย์ชื่ออะไรค่ะ”
“ชัยวริช”อาจารย์คนนั้นตอบสั้นๆ
• กันย์นิกา
ชื่อจริง กมลวรรณ ศรีคำทา ( กันย์ )
เกิด ๒๐ กันยายน ๒๕๓๖
สาวม.ต้น ผู้มีความตั้งใจจริง สู้ๆนะคะ
E -mai kukan_0981@hotmail.com
เรื่องนี้เขียนตอนหนูกันต์อยู่ม.๒ ค่ะ
ตอน นายคลาสโนว่า ปะทะ ยัยสวยสุดโหด
เปิดเทอม
ก่อนเปิดเทอมนี้ได้มีข่าวว่า สาวสวยสุดโหดแห่งโรงเรียนฟุโรคินในประเทศญี่ปุ่นได้หายสาบสูญจากโรงเรียน หลังจากเธอปราบพวกอันธพาลในย่านหนึ่งที่เรียกว่าฟุโรคินจนสำเร็จ แต่ไม่มีใครรู้ว่าเป็นเรื่องจริง
หรือไม่ แต่แล้ว เธอก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยจากวงการต่อสู้ ทำให้แก๊งใหญ่อย่างนาโอกิตามหาให้ วุ่น
แต่ก็ไม่มีใครเจอเธอเลยนับตั้งแต่วันนั้น
เช้าวันเปิดเทอมวันแรกของโรงเรียนมัธยมปลายเอกชนในกรุงเทพฯ ได้มีสาวสุดสวยนามว่า ซัน ได้ย่างกรายเข้ามาในโรงเรียนอย่างมั่นใจ เธอใส่ชุดเสื้อเชิ้ตเนกไทสีดำ กระโปรงดำสั้นถึงเข่า
นั่นคือชุดประจำโรงเรียนของโรงเรียนนี้ ผมสีน้ำตาลเข้มซอยสั้นแบบวัยรุ่นดูโดดเด่นจนคนในโรงเรียนมองกันเป็นตาเดียว แต่รู้สึกเธอจะไม่ได้สนใจพวกเขาเลยซักนิด เธอเดินดุ่มๆไปที่บอร์ดของโรงเรียนเพื่อหา
ห้อง แล้ว ก็เดินออกมา ขึ้นไปยังห้องเรียนของเธอทันที
หลังจากที่เธอเดินตามขั้นบันไดที่เป็นสมัยยูโรเปียน เธอก็เดินเปิดประตูไม้โอ๊คเข้าไปในห้องเรียน เธอก็พบกับโต๊ะที่เรียงเป็นคู่อย่างเป็นระเบียบ เธอก็เลือกที่จะนั่งหลังสุด พอเธอนั่งลงแล้วเธอก็ฟุบหน้าหลับไป
ทันที
(นางเอกเรามาถึงก็หลับซะแล้ว)
เพราะนั่นแหละทำเลดีที่สุดของเธอตอนนี้ ที่เงียบ อันแสนน่านอน
“นี่!เธอฉันขอนั่งด้วยได้มั้ย”แต่ยังไม่ทันทีที่ซันจะหลับได้ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น เธอจึงเงยหน้าขึ้นมาอย่างหงุดหงิด แล้วเธอก็เห็นหญิงสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
“เมื่อกี้เธอว่า –O-ไร นะ”ซันถามพลางมองหน้าผู้หญิงคนนั้น
“ขอนั่งด้วยได้มั้ย”ผู้หญิงคนนั้นพูดห้วนๆซึ่งไม่เหมาะกับหน้าตาเธอซะเลย
ซันมองข้างๆของตัวเองแล้วพยักหน้าช้าๆที่หมายความว่าเชิญตามสบาย ผู้หญิงคนนั้นก็รีบมานั่งข้างเธอทันที
“เธอชื่ออะไรเหรอ”ผู้หญิงคนนั้นถามเธอ
“ซัน” เธอตอบสั้นๆแล้วทำหน้าเซ็งๆ
“ฉันชื่อว่า กิ๊กนะ” ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น
-ใครถามเธอ- ซันคิดในใจ
“งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันนะ”กิ๊กว่า
“อือ”เธอว่า
แล้วคนที่ชื่อกิ๊กนั่นก็เป็นเพื่อนคนแรกในชั้นเรียนของเธอ
พอถึงตอนพักกลางวันซันกับกิ๊กก็ได้ไปกินอาหารกลางวันที่โรงอาหารแต่ปรากฏว่าโรงอาหารคนเยอะมาก เธอกับกิ๊กจึงหาที่นั่งยากหน่อย พอซันเห็นแถวหลังๆว่างซันจึงตัดสินใจไปนั่งแถวหลังๆ
“ซัน ฉันว่าไม่ดีมั้ง มีแต่ผู้ชายทั้งนั้นเลยอ่ะ”กิ๊กว่า
“เลือกเอาจะยืนกินหรือจะนั่งกิน”เธอว่าแล้วไม่สนใจเดินไปนั่งโต๊ะหลังสุดของโรงอาหาร
พอซันหาที่นั่งได้แล้วก็เตรียมที่จะกินอาหารทันที
“นี่น้องมานั่งตรงนี้ได้ไงเนี่ยนี่มันที่พวกพี่นะ” เสียงเข้มๆอย่างโหดเหี้ยมดังขึ้นมา ทั้งๆยังไม่ทันกินข้าว
มีเรื่องอะไรอีกเนี่ย ซันอารมณ์เสียแต่สีหน้าของเธอก็ยังเงียบขรึมเหมือนเดิม
“อะไรกันก็ไม่มีชื่อหมาตัวไหนมันแปะไว้นี่แล้วมาบอกเป็นเจ้าของได้ไง”กิ๊กว่าทันที ที่ไม่ได้ดูเลยว่าคนที่พูดนั้นคือใคร
มันก็คือผู้ชายร่างสูงใหญ่ที่เจาะตุ้มหูใหญ่ๆ หน้าโหดๆรู้สึกจะเป็นหัวหน้าและมีลูกน้องตัว บิ๊กๆอยู่ข้างหลังอีกสามสี่คน
นั่นไงความซวยมาเยือนแล้ว ความผิดแกแท้ๆเลยอีกิ๊ก -*-
“นี่น้องปากดีไปหน่อยนะอยากมีเรื่องกับพี่ใช่มั้ย”ไอ้หัวหน้าทำเสียงข่มกิ๊กแล้วดึงตัวกิ๊กขึ้นมาทันที
“โอ๊ยไอ้หน้าสตรีเอ้ย-_-^”กิ๊กถุยน้ำลายท้าทาย หน้าไอ้โหดกระตุกอย่างโกรธเกรี้ยว มือง้างขึ้นอย่างสุดแรง
ก่อนที่จะเตรียมตัวเตรียมใจ ฝ่ามือก็กระทบกับหน้าของกิ๊กอย่างจัง ทำเอากิ๊กล้มลงกับพื้น(หัวขาดมั้ยนั่น)
ปัง!
แต่แล้วเสียงจานกระทบกับโต๊ะอย่างแรงทันที ทำเอาข้าวเต็มใจกระโดดมาเต้นฮิบฮอพออกจากจานเกือบหมด
-*-
ไอ้หน้าโหดหันมา แต่ยังไม่รู้ว่ามีอะไรจะเกิดกับมันเสียเลยว่า.....
คนที่อยู่ข้างหลังกำลังทำอะไร
ซันลุกขึ้นไปบนโต๊ะอย่างรวดเร็วแล้ว......
ให้คิดเป็นภาพสโลโมชั่นกลางอากาศ ฟิ้ว~
ปั๊ก!
เท้าของซันกระทบกระปากของไอ้หน้าโหดอย่างจัง ผู้คนแตกฮือกันยกใหญ่ พลางถอยห่างจากซันแล้วไอ้หน้าโหดคนนั้น
“แก...แกเตะปากฉัน-_-^ แกตาย”ไอ้หน้าโหด แตะปากตัวเองที่มีเลือดไหลออกมา แล้วกำหมัดพุ่งมาจะต่อยที่หน้าของซัน
แต่เธอรับหมัดไว้ได้แล้วบิดแขนไอ้หน้าโหดจนได้ยินเสียงดัง กร๊อบ แล้วต่อยเสยไปอีกทีทีนี้ปากไม่ได้มีเลือดซิบๆแล้ว คราวนี้เลือดไหลอย่างกับเขื่อนแตกไอ้หน้าโหดร้องโอดโอยพลางทำหน้า
เหยเกประกอบกับเลือดเต็มปาก ไม่นานไอ้ลูกน้องวิ่งเข้ามาหาซันพร้อมกับไม้ แต่เธอจับไม้อย่างรวดเร็วแล้วจับทุ่มลูกน้องพร้อมกับไม้ลงกับโต๊ะอาหาร แล้วเอาไม้มาจัดการกับลูกน้องอีกที่เหลืออย่างสบายๆ
โดยไม่มีเหงื่อเลยสักเม็ด
ไม่นานผู้ชายที่เพิ่งจะต่อสู้กับเธอเมื่อกี้ก็ลงมานอนกับพื้นโรงอาหารกันหมด
ซันปัดมือแล้วทิ้งไม้ลงแล้วก็ไปพากิ๊กขึ้นมาจากพื้นเดินออกไปด้วยกัน
หิวข้าวชะมัด ไม่ได้กินซักกะคำเลย ไอ้พวกมารเอ้ย เธอคิดในใจ
“ ใครที่ชื่อ ซันห้อง5/3มาที่ฝ่ายปกครองหน่อยซิ “เสียงประกาศตามเครื่องกระจายเสียงด้วยเสียงอันดังตอนจะเข้าเรียนคาบบ่าย
“ซันนั่นเขาเรียกแกใช่มั้ย เฮ้ย มันจะเกี่ยวกับเรื่องที่แกไปแตะปากรุ่นพี่คนนั้นรึเปล่า”กิ๊กพูดอย่างกระวนกระวายใจ ทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนโดนเรียก-*-แล้วจะตื่นเต้นเพื่อ
“เงียบเถอะน่า-_- เดี๋ยวฉันจัดการเอง เพียงเธอลอกเลกเชอร์ให้ฉันไปก่อนเถอะ แล้วตอนเย็นฉันจะมารอหน้าโรงเรียน”ซันพูดแล้วเดินออกจากห้องเรียนไป
ระหว่างที่เธอเดินทอดน่องผ่านโรงอาหารที่อยู่ใกล้กับห้องปกครองก็มีเสียงซุบซิบดังขึ้นระหว่างทาง
“นั่นใช่คนที่เตะปากรุ่นพี่ใช่รึเปล่า”
“น่าจะใช่นะ แต่ทำไมหน้าสวยจัง”
“เห็นว่าเป็นเด็กใหม่นะ”
“รู้มั้ยเขาอยู่ห้องไหนอะ”
“โหดจังเนอะ”
ถึงเสียงซุบซิบจะดังจนซันได้ยินจังๆก็ตาม แต่เธอก็เดินผ่านไปไม่สนใจคนรอบข้างเอาเสียเลย จนกระทั่งเธอหยุดยืนที่หน้าห้องปกครอง แล้วก็เดินเข้าไปโดยไม่ลังเลและมั่นใจ
ความเย็นยะเยือกราวกับห้องเย็นสำหรับศพในห้องปกครองกระทบกับผิวหนังเธอ เธอกวาดสายตามองในห้องที่มีตู้แฟ้มที่คิดว่าน่าจะเป็นบัญชีรายชื่อเด็กนักเรียนทำผิดเอาไว้
และมีผู้ชายหน้าตาเคร่งเครียดนั่งที่โต๊ะทำงานท่าทางจะอายุสามสิบกว่าๆเธอจึงเดินไปอยู่ที่หน้าโต๊ะของผู้ชายคนนั้นที่คิดว่าหน้าจะเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครอง
เธอไหว้อาจารย์คนนั้นอย่างสวยงาม ราวกับ นาตาลี เกียวโบว่ามาเอง-.,-
“หนูมีอะไรเหรอ”อาจารย์คนนั้นถาม
-แล้วเมื่อกี้อาจารย์ประกาศเรียกคนที่ชื่อ ขันที ไทเทเนียม รึไงค่ะ- ซันคิดในใจ
“หนูชื่อซันห้อง5/3ค่ะ”เธอพูดไปทำเอาอาจารย์คนนั้นแถบตกเก้าอี้ทำงาน
“แน่ใจนะว่าชื่อนี้”อาจารย์ว่า
หนูแน่ใจตั้งแต่เกิดแล้วล่ะค่ะ ว่าหนูชื่อซัน
“ค่ะ”
“งั้นก็นั่งหน้าครูนี่ รอรุ่นพี่ของเธอซะก่อน” อาจารย์พูดด้วยเสียงเครียดๆทันที
ไม่นานนักก็มีผู้ชายมาหกคนพวกนั้นเดินมา พอซันหันหน้าไปทำให้ผู้ชายถอยกรูดแถบไม่ทัน โดยเฉพาะคนที่ตัวใหญ่สุด
นั่นคือกลุ่มที่มีเรื่องกับซันเมื่อกลางวันนั่นเอง
“นั่งลง”อาจารย์สั่ง
ไอ้หัวหน้ากลุ่มลงมานั่งข้างซันโดยเหลือบมองเธอบ้างเป็นระยะๆ
“เหตุทะเลาะวิวาท สำหรับเธอคนนี้เพียงครั้งแรก แค่ทัณฑ์บน แต่นายเจฉันเห็นหน้าแกจนเบื่อแล้วนะ นี่ไม่คิดหยุดพักราชการเลยรึไง อีกอย่างพวกเธอกล้ามากที่มาตีกันห้องปกครองเนี่ย
แล้วรายนี้ใครเคราะห์ร้ายล่ะเนี่ย”
“อ๋มอ๊าบ”ไอ้ตัวใหญ่ที่ชื่อว่า เจ พูดด้วยน้ำเสียงแปลกๆ
“อะไรนะ”อาจารย์ถามซ้ำ “ปากเธอโดนอะไรมา เฮ้ย ฟันหน้าเธอหายไปไหนสองซี่เนี่ย”
แล้วพวกผู้ชายทั้งหมดก็ส่งสายตามาทางฉันพร้อมใช้นิ้วชี้มาด้วย
ทำไมต้องใส่ร้ายฉันด้วยเนี่ย ฟันนายเองอาจจะหักเองก็ได้นี่นา (ยัยบื้อ ฟันแท้นะไม่ได้ฟันน้ำนม ทำหยั่งกะเด็กอนุบาล นางเอกเรา)
“นี่เธอถึงขั้นเอาถาดอาหารฟาดปากเลยรึไงฮะ.....”อาจารย์พูดยังไม่ทันจบเจก็ขัดขึ้นมา
“ไอ๋ไอ้อ้าดแต่เอ้นอีนอ๊าบ”
“อะไรนะ”
“หนูใช้เท้าเตะปากเขาค่ะ”
“หา!”อาจารย์แถบจะไถลตกโต๊ะทำงาน
“ทำโทษเดี๋ยวนี้.....”อาจารย์ฝ่ายปกครองพูดอย่างเหลืออดพลางทำหน้าบู้บี้เหมือนติดแชร์ไว้หลายมือ
“พระบัญชามาเลยค่ะ”ซันว่า
“ทำความสะอาดห้อง และรับใช้ผอ. เป็นเวลาสองอาทิตย์ เพราะแม่บ้านกลับไปหาแม่ที่ต่างจังหวัด”
“โทษ นะค่ะอาจารย์ชื่ออะไรค่ะ”
“ชัยวริช”อาจารย์คนนั้นตอบสั้นๆ