โดย น้ำฟ้า » พฤหัสฯ. 17 ก.ค. 2008 9:31 am
[left]ฉันเดินทอดน่องไปบนหาดทรายสีขาวด้วยความรู้สึกล่องลอย ความรักเป็นสิ่งมหัศจรรย์สามารถพลิกผันชีวิตคนให้งดงามราวกับตกอยู่ในห้วงฝัน หรือจมดิ่งลงสู่ห้วงเหวได้ในพริบตา การที่ฉันต้องระเห็จจากเมืองหลวงมาภูเก็ตด้วยหัวใจที่ร้าวระบม ก็เพราะคำว่ารักเพียงคำเดียว เสียงคลื่นยังคงกระทบฝั่งไม่ขาดสาย คงคล้ายความรู้สึกของฉันที่ยังตัดชานนท์ไม่ขาด แต่ไม่มีวันที่ฉันจะลดศักดิ์ศรีของตนเองไปงอนง้อชายไร้ค่า ที่มองไม่เห็นค่าความรักความจริงใจที่ฉันมอบให้ สายลมอ่อนๆเมื่อชั่วครู่กลับทวีความรุนแรงขึ้น ต้นมะพร้าวที่อยู่ริมทะเลโอนเอนราวกับเป็นต้นหญ้าเล็กๆ ฉันเพิ่งรู้สึกตัวว่าท้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆทะมึน ฉันพยายามสาวเท้าให้เร็วขึ้น แม้ตนเองจะบอบช้ำทางใจสักแค่ไหน แต่ก็ไม่อยากตากฝนบนเกาะที่เต็มไปด้วยป่าละเมาะเช่นนี้[/left]
ผู้หญิงธรรมดา..แต่ใจมันด้านชาผู้ชาย