ใจฉันนั้นยากจะปฏิเสธว่า...ยุงนั้นน่ารำคาญกว่า
ดูดิ..มันมากัดแขน กัดขา กัดหน้า กัดตา แต่ฉันก็ทนที่จะไม่เกาเพื่อรักษาภาพพจน์นางเอก อยากจะวิ่งเข้าไปในบังกะโลคว้าไม้ตียุงไฟฟ้ามาพิฆาต ก็กลัวเขาคนนี้จะประหวั่นพรั่นพรึง และอาจจะทอดทิ้งชานชาลาที่ 35 นี้ไปซะก่อน ฉันจึงตัดสินใจซุกตัวเข้าชิดในให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
"อูย หนาวจังค่ะ"
(จะทำอะไรก็รีบ ๆ ทำซะ..คันจะตายอยู่แล้ว)