หน้า 2 จากทั้งหมด 4

Re: เขียนนิยายต่อกันดีมั้ยคะ

โพสต์เมื่อ: พุธ 23 ก.ค. 2008 9:14 am
โดย Gorakot
มาแว้วววววววว ขอต่อจากพี่ดาราละกัน :P

ฉันต้องกระพริบตาถี่ ๆ เพราะไม่แน่ใจว่า...จริงหรือนี่ที่ฉันเห็น? มันเป็นความจริงหรือนี่ โอ...ไม่น่าเชื่อเลย dara

ทันทีที่ฉันสบแก้วตาสีน้ำตาลเข้มขนตายาวเป็นเงาซึ้ง ชายหนุ่มที่ดูเคร่งขรึม คนที่นั่งร้องเพลงเศร้าอยู่บนสะพานนั่นเอง เหมือนมีอะไรแล่นแปร๊บเข้าในใจโดยแรงฉันก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
"อุ๊ย!" ทันทีที่ทรงยืนฉันก็ต้องนั่งพับลงไป
"เป็นยังไงมั่งครับคุณ"
"ขาค่ะ ขาฉันคงแพลง"
"อ้าว...หรอครับ งั้นผมคงต้องอุ้มคุณไปแล้วล่ะ ฝนตกหนักซะยังงี้"
ยังไม่ทันที่ฉันจะเอ่ยปฎิเสธ ร่างเบาของฉันก็ถูกโอบแล้วรวบที่ขาพับยกขึ้นหวือ ไม่ว่าฝนจะตกพรำเฉอะแฉะน่ารำคาญสักแค่ไหน แต่ใจฉันตอนนี้ยากจะปฎิเสธว่า.... :lol:

Re: เขียนนิยายต่อกันดีมั้ยคะ

โพสต์เมื่อ: พุธ 23 ก.ค. 2008 12:33 pm
โดย น้ำฟ้า
เดี๋ยวหนูจะเขียนให้นางเอกถูกอุ้มไปกระทำชำเราเลยดีกว่า
ใจง่ายปานนี้ 555+ เค้าโดนตัวทีเดียวทำสยิวแร่ะ 555+

Re: เขียนนิยายต่อกันดีมั้ยคะ

โพสต์เมื่อ: พุธ 23 ก.ค. 2008 7:24 pm
โดย dara
ใจฉันนั้นยากจะปฏิเสธว่า...ยุงนั้นน่ารำคาญกว่า :lol: ดูดิ..มันมากัดแขน กัดขา กัดหน้า กัดตา แต่ฉันก็ทนที่จะไม่เกาเพื่อรักษาภาพพจน์นางเอก อยากจะวิ่งเข้าไปในบังกะโลคว้าไม้ตียุงไฟฟ้ามาพิฆาต ก็กลัวเขาคนนี้จะประหวั่นพรั่นพรึง และอาจจะทอดทิ้งชานชาลาที่ 35 นี้ไปซะก่อน ฉันจึงตัดสินใจซุกตัวเข้าชิดในให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
"อูย หนาวจังค่ะ"

(จะทำอะไรก็รีบ ๆ ทำซะ..คันจะตายอยู่แล้ว) :lol:

Re: เขียนนิยายต่อกันดีมั้ยคะ

โพสต์เมื่อ: พุธ 23 ก.ค. 2008 7:36 pm
โดย dara
หมายเหตุ ไม่ต้องนับของดิฉันนะคะ แบบว่าแวะมาคลายเครียดจากอิวากิ หุหุ
ขอให้ต่อจากของกรกฎไปเลยค่ะ

Re: เขียนนิยายต่อกันดีมั้ยคะ

โพสต์เมื่อ: พุธ 23 ก.ค. 2008 8:53 pm
โดย น้ำฟ้า
คุณกรกฎต่อเลยค่ะ อิอิ

Re: เขียนนิยายต่อกันดีมั้ยคะ

โพสต์เมื่อ: ศุกร์ 25 ก.ค. 2008 8:37 pm
โดย Omisukamura
โห!! ขยันแต่งกันเยอะๆๆนะค่าท่านนักเขียนทั้งหลาย...แล้วหนูจะมาช่วยอ่านและเป็นกำลังใจ 55++ :lol:

Re: เขียนนิยายต่อกันดีมั้ยคะ

โพสต์เมื่อ: เสาร์ 26 ก.ค. 2008 7:28 pm
โดย น้ำฟ้า
ฝนเริ่มซาลงแล้ว เสียงน้ำหยดจากใบไม้ดังเปาะแปะ ฉันค่อยๆขยับกายออกจากชะโงกหินก้อนใหญ่ ทำให้ชายผิวคล้ำร่างสูงเงยหน้าขึ้นมามอง
" ขอบคุณมากนะคะ ฉันชื่อวชิรญาณ์ หรือจะเรียกสั้นๆว่า วิวก็ได้ค่ะ " ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมฉันต้องแนะนำตัวกับเขา
เขาจ้องมองด้วยสีหน้าเฉยเมย ก่อนจะก้าวเดินจากไป



แบบว่าจองหองแต่จนค่ะพระเอกเรา 555+

Re: เขียนนิยายต่อกันดีมั้ยคะ

โพสต์เมื่อ: อังคาร 16 ก.ย. 2008 7:30 pm
โดย coolprince
มาใหม่ค่ะ ^^ ขอต่อด้วยคน...

________________________________________________

"เดี๋ยวค่ะคุณ!!" ฉันรีบเรียกเขาทันทีเมื่อเห็นเขาเริ่มเดินออกห่าง
ร่างสูงของชายหนุ่มหันกลับมามอง นัยน์ตาคมเข้มของเขาจ้องตรงมาที่ฉันอย่างเย็นชา
"คือ...ฉันแค่อยากจะบอกว่าขอบคุณน่ะค่ะ" ฉันก้มหน้างุด หลบสายตาแปลกๆที่ชวนให้ใจเต้นไม่เป็นส่ำ
คนตรงหน้าเหมือนจะเงียบไปครู่หลังประโยค 'ขอบคุณ' นั้น หากต่อมาฉันก็รู้สึกได้ว่าเขาเดินเขามาใกล้ แล้วนั่งลงข้างๆ

________________________________________________

^^ อิอิ ในที่สุดพระเอกก็ไม่ไป ขอโทษนะคะ T^T เราไม่อยากให้ไปอ่ะ

Re: เขียนนิยายต่อกันดีมั้ยคะ

โพสต์เมื่อ: อังคาร 16 ก.ย. 2008 7:33 pm
โดย coolprince
แก้ คห. ข้างบนค่ะ T^T พิมพ์ตกไป & เพิ่มเล็กน้อย


"คือ...ฉันแค่อยากจะบอกว่าขอบคุณจริงๆน่ะค่ะ ทั้งๆที่เราไม่รู้จักกันแท้ๆ" ฉันก้มหน้างุด หลบสายตาแปลกๆที่ชวนให้ใจเต้นไม่เป็นส่ำ

Re: เขียนนิยายต่อกันดีมั้ยคะ

โพสต์เมื่อ: พฤหัสฯ. 18 ก.ย. 2008 12:57 pm
โดย ภาษาสยาม
เสียงน้ำทะเลทำให้อาณาบริเวณไม่เงียบเหงาเกินไปนัก เขาไม่มีท่าทีว่าจะหันมาคุยกับฉันแม้แต่น้อย

เราต่างทอดสายตามองท้องทะเลด้วยความรู้สึกที่ไม่แตกต่างกัน ผู้หญิงที่มีรอยแผลในใจอย่างฉัน

เมื่อได้อยู่ในอ้อมกอดของธรรมชาติ และมีสักคนอยู่เคียงข้างก็อบอุ่นมากเกินพอ แม้ว่าเขาคนนั้นจะเป็นแค่ใครคนหนึ่ง

ที่เดินผ่านมาก็ตาม

Re: เขียนนิยายต่อกันดีมั้ยคะ

โพสต์เมื่อ: พฤหัสฯ. 18 ก.ย. 2008 8:43 pm
โดย coolprince
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

เสียงโทรศัพท์มือถือที่ไม่คุ้นเคยดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ ฉันลอบมองไปที่คนข้างตัวโดยไม่ให้เขาสังเกตเห็น เพราะรู้แน่ว่าไม่ใช่เสียงโทรศัพท์ของตัวเอง

แต่ทว่าชายหนุ่มกลับไม่มีท่าทีสนอกสนใจเสียงทำนองดนตรีนั้นเลย เขาปล่อยให้มันดังต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่งเสียงนั้นเงียบหายไป ฉันจึงเห็นเขายกมันขึ้นดู

Re: เขียนนิยายต่อกันดีมั้ยคะ

โพสต์เมื่อ: ศุกร์ 19 ก.ย. 2008 12:57 pm
โดย ภาษาสยาม
โดยไม่คาดคิดเขาปาโทรศัพท์ลงทะเลหน้าตาเฉย คงมีใครสักคนที่เขาไม่อยากคุยด้วยโทรมาเป็นแน่

คงเหมือนกับฉันที่ต้องสะเทือนใจทุกครั้งที่เห็นเบอร์ของเขา " ปราชญ์ " ผู้ชายที่ทำให้ฉันได้พบกับความสุขที่สุด

และทุกข์ที่สุดในเวลาต่อมา

" ผมต้องไปแล้ว " เขาหันมาบอกกับฉัน

แวบหนึ่งฉันมองเห็นร่อยรอยความเศร้าอยู่ในแววตาคู่นั้น แล้วเขาก็เดินจากไป ทิ้งให้ฉันมองตาม

อย่างกังวล ทำไมฉันต้องห่วงเขา ผู้ชายแปลกหน้าที่เย็นชาคนนี้