Re: นวนิยาย ตราบสิ้นอสงไขย โดย น้ำฟ้า
เมื่อ: อาทิตย์ 30 มิ.ย. 2013 4:47 pm
บทที่ ๕
ประตูไม้เปิดออกหลังเจ้าของห้องเช็คผ่านช่องตาแมวแล้วว่า ผู้ที่มาเคาะประตูเรียกในช่วงเวลาหลังสี่ทุ่มคืนนี้คือบุคคลที่ไว้ใจได้
“ยังไม่นอนใช่ไหมน้องเอื้อง พี่กลับมาดึกไปหน่อย พอดีเพื่อนชวนไปเดินไนท์บาร์ซ่าน่ะ”นาถนรีรีบถามทันทีที่ได้เผชิญหน้ากับผู้ซึ่งยืนยิ้มแป้นรออยู่
“เพิ่งอาบน้ำเสร็จค่ะ เข้ามาข้างในก่อนสิคะพี่นัท”เอื้องลดาเชื้อเชิญแล้วจึงเดินเข้าไปก่อน
นาถนรีทำตามอย่างว่าง่าย หล่อนเลือกที่จะนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ขณะที่เจ้าของห้องนั่งหมิ่นเหม่อยู่ที่ขอบเตียงฝั่งตรงข้ามกับฝ่ายแรก
“พี่ลืมปฏิเสธคุณนนท์ให้น้องเอื้อง พอโทร.ไปตอนสองทุ่มเขากลับบอกว่าน้องเอื้องเพิ่งออกไป ตกลงเปลี่ยนใจรับนัดคุณนนท์ตอนหลังเหรอ”ผู้เป็นแขกเปิดประเด็นด้วยสีหน้ายิ้มๆ
เอื้องลดาจ้องผู้ถามเขม็งขณะตอบด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ “เอื้องไปที่คุ้มเพราะต้องการพบอ.ชัยพงษ์พ่อของคุณชยานนท์ค่ะ แต่ท่านไม่อยู่ เขาก็เลยเข้าใจผิดว่าเอื้องตั้งใจจะไปทานข้าวด้วย”
“แล้วน้องเอื้องทำยังไงล่ะ”
“เอื้องก็บอกว่าไม่ค่อยหิว ขอทานแค่ผลไม้น่ะค่ะ เขาก็ไม่ว่าอะไร”
“ตายแล้ว พี่ต้องขอโทษจริงๆ ดีนะที่คุณนนท์ไม่ใช่คนเรื่องมาก ก็เลยไม่ถือสาน่ะ ว่าแต่ได้คุยอะไรกันบ้างล่ะ”
“ดูๆแล้วเขาคงอยากถามเอื้องเรื่องเด็กเมื่อกลางวันน่ะค่ะ ท่าทางเขาสนใจเรื่องนี้มาก แถมรู้อีกต่างหากว่าเด็กชื่อหมากคำ”
นาถนรีหรี่ตาลงเล็กน้อย “หมายความว่าไง สรุปเด็กนั้นเป็นคน หรือว่าคุณนนท์ติดต่อกับผีได้”
“ยังไม่ชัดเจนค่ะ พอดีคุณนัยเข้ามาเสียก่อนเลยไม่ได้พูดเรื่องนี้ต่อ”
“เฮ้อ คุณนัยนะคุณนัย แทนที่จะกระจ่าง ดันมาขัดขวางเสียนี่”
“อย่าตำหนิเลยค่ะ จริงๆคุณนัยตั้งใจจะให้เอื้องไปปรึกษาอ.ชัยพงษ์เรื่องนี้เพราะท่านมีความรู้เกี่ยวกับความเชื่อและประวัติของเมืองล้านนาดีน่ะค่ะ”
“อืม ใช่ พี่ได้ยินมาว่าอ.ชัยพงษ์ท่านบวชเรียนจนอายุสามสิบต้นๆ แต่คุณพ่อของท่านดันมาเสีย พอไม่มีใครดูแลคุณแม่ท่านถึงสึกนะ”
“ถ้างั้นก็แสดงว่าอาจารย์อายุห่างจากเจ้าสกุลรัตน์หลายปีสิคะ”
“ก็ใช่น่ะสิ” นาถนรีรับคำแล้วจึงหัวเราะ “ถ้าเอื้องเจอท่านทั้งสองคนแล้วจะแปลกใจ เจ้าสกุลรัตน์ดูสวยเนี้ยบ ทันสมัย แต่อ.ชัยพงษ์จะออกแนวสมถะและดูคงแก่เรียน ท่านมีดีกรีดอกเตอร์ทางโบราณคดีแล้วยังจบปริญญาโททางวิทยาศาสตร์ด้วยนะ”
“โห เรียนสองอย่างที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเลยนะคะ”
คนเล่าพยักหน้า “แต่ผสมผสานกันอย่างลงตัว ท่านเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่เชื่อไสยศาสตร์ด้วยน่ะ ดังนั้นไม่ว่าคนหัวใหม่หรือหัวเก่าก็คุยกับท่านได้”
“เอื้องชักอยากจะพบท่านแล้วสิคะ”
“โอย เราถ่ายละครอีกเป็นเดือนยังไงก็ได้พบแน่ ไม่ต้องห่วง เอาล่ะ พี่แวะมาดูเฉยๆเดี๋ยวจะกลับไปอาบน้ำนอนแล้ว”คนพูดบอกพลางลุกขึ้นยืน
เจ้าของห้องจึงลุกตามและจูงมืออีกฝ่ายเดินไปยังประตูห้อง ก่อนจะเปิดมันออก“ฝันดีนะคะพี่นัท”
คนเป็นพี่ยิ้มพลางจ้องหน้า “น้องเอื้องก็เหมือนกัน อย่าลืมสวดมนต์ก่อนนอนล่ะ”
น้องสาวพยักหน้า “ไม่ลืมแน่นอนค่ะ”