คือหลากหลายความรู้สึก..ความทรงจำแห่งรัก..น้ำฟ้า

[ภาษาสยาม]

ผูกพัน บอยตรัย




เพราะผูกพัน

" จุดจบของการเดินทางอันแสนโดดเดี่ยว คือ การมีใครสักคนมาเดินเคียงข้าง
คอยจูงมือ ประคับประคองกันไป แม้จะผ่านอุปสรรคนานัปการที่ถาโถมเข้ามาใส่ชีวิต
' ความรัก ' ก็สามารถนำพาคนสองคนให้ข้ามผ่านไปได้ "


มันคือความจริงที่เกิดขึ้นระหว่างคนสองคน หากแต่ความจริงนี้จะดำเนินไปได้
ยาวนานแค่ไหน เดือน ปี หรือนานเนิ่นเกินทศวรรษ หากว่าเป็นอย่างหลังแล้ว
นั่นคือความโชคดีที่สุดในชีวิตรักเลยทีเดียว


หลายครั้งที่ได้ยินใครคนพร่ำบ่นว่า " ถูกความรักทำร้าย" ความรักคือสิ่งดีงาม
คอยชะโลมจิตใจเปลี่ยวเหงาให้หายอ้างว้างต่างหาก มันไม่เคยคิดทำร้ายผู้ใด
มนุษย์ต่างหากเล่าที่ประหัตประหารกันเอง โดยใช้ความรักเป็นเครื่องมือ เพราะวันเวลา
อันเนิ่นนานในการคบกันทำให้เกิดความเบื่อหน่าย รวมไปถึงความเห็นแก่ตัวในใจ
ทำให้กล้าทำร้ายคนที่ตนเคยเอ่ยคำว่า " รัก "


คุณลืมไปแล้วหรือ ...ว่าครั้งหนึ่งเคยปรารถนาที่จะได้รับความสักเพียงใด
เชื่อแน่ว่าเมื่อความรักบังเกิด หลายๆคนเกิดอาการผิดปกติขึ้นหลายๆอย่าง
อาทิ เป็นโรคจิตติดโทรศัพท์จนลืมความหิว เหม่อลอย..คิดถึงเขาอยู่คนเดียว
ชอบฟังเพลงซึ้งๆแล้วแอบจินตนาการว่าตนเองเป็นตัวเอกในเอ็มวี รวมไปถึง
อีกหลายๆอาการที่บ่งบอกว่า ถูกความรักครอบงำอย่างสิ้นเชิง


กาลเวลาย่อมสามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้หลายๆอย่าง รวมไปถึงเปลี่ยน
ความรู้สึกในใจมนุษย์ เปลี่ยนคนที่หนักแน่นมั่นคง กลายเป็นคนหวั่นไหวโลเล
เปลี่ยนคนเคยรักให้กลายเป็นความเคยชิน และแหนงหน่ายไปในที่สุด หาก
ต่างฝ่ายต่างเกิดความรู้สึกเฉกเช่นเดียวกันก็คงไม่มีใครเจ็บปวด แต่ร้อยละเก้าสิบเก้า
จะต้องมีฝ่ายหนึ่งที่ยังรัก และแน่นอนต้องเป็นฝ่ายเจ็บ เพราะความทรงจำ
มันคอยหลอกหลอนให้ทุกข์ทรมาน


อย่าว่าลืม....ในยามทุกข์ใครเคยซับน้ำตา


อย่าลืมว่า.....ใครดูแลยามป่วยไข้


อย่าลืมว่า.....ใครเคยเป็นกำลังใจในยามท้อ


อย่าปล่อยให้.....ชนวนเหตุเล็กๆน้อยๆมาทำลายคนที่รักคุณมาก เพราะในวันที่คุณ


หันกลับไปมองอดีต คุณอาจจะได้พบเพียงคำว่า " สายเกินไป "


by น้ำฟ้า

[ภาษาสยาม]

ไกล..Musketeers




คือรัก



" มนุษย์มีหัวใจสองดวง ทุกคนจึงต้องตามหาหัวใจอีกดวงหนึ่งที่อยู่กับใคร

บางคนที่เราต้องร่วมชีวิต "


" คู่ชีวิตที่แท้จริง จะมีด้ายสีแดงผูกที่นิ้วก้อยข้างซ้ายเชื่อมกันไว้ รอจน

วันหนึ่ง....ด้ายสีแดงนี้จะนำให้เขาทั้งสองมาพบกันและรักกันในที่สุด"



" คู่แท้ คือ ใครคนหนึ่งที่เกิดมาเพื่อเรา เราจะจำเขาได้ เพียงแค่แวบแรก

ที่ได้สัมผัสหรือจ้องตา"



หลากหลายแนวคิดที่ได้กล่าวถึง " ใครสักคน " ที่เกิดมาเพื่อเรา คุณ..ได้พบ

เขาคนนั้น..หรือยัง



ผู้คนมากมายที่ดำเนินชีวิตไปตามครรลองอันเรียบง่าย เกิด เรียน ทำงาน

แต่งงาน และตายไปในเวลาอันควร เขาไม่เคยหันมามองเลยว่า "บางช่วงเวลา "

หรือ " คนบางคน " มีค่ายิ่งใหญ่แค่ไหนต่อหัวใจ



ทุกคนเกิดมาพร้อมกับความโดดเดี่ยวอ้างว้าง ระหว่างรอยต่อของวัยเด็ก

และวัยกลางคนนั้นเป็นช่วงชีวิตที่รู้สึกเปล่าดาย ความรู้สึกโหยหาใครบางคนที่จะ

มาเติมเต็มคำว่าชีวิตให้มีค่านั้น..ย่อมกระจ่างชัดที่สุด หลายๆคนจึงไล่ตามความรัก

ด้วยความเหน็ดเหนื่อย ค้นหา ไขว่คว้า อย่างสุดกำลัง แต่ก็น่าเสียดายที่ยังไม่มี

โอกาสได้พบเจอความรักที่แท้จริงสักที แต่เชื่อเถิดว่า..สักวันหนึ่ง.." ใครคนนั้น "

จะเดินเข้ามาหาคุณโดยไม่คาดฝัน



ในหลายครั้งที่ชีวิตต้องเจ็บปวดกับความรักที่ไม่สมหวัง หัวใจอันว่างเปล่า

รู้สึกเคว้งคว้าง ความมั่นใจ ความศรัทธาทั้งปวง..อันตรธานหายไป จงเข้าใจเถิดว่า

" เขาเหล่านั้นไม่ใช่ครึ่งหนึ่งของดวงวิญญาณที่เรารอคอย " และเมื่อใดที่

" คนของเรา " ได้เดินเข้ามาในชีวิต ณ วินาทีนั้น คุณจะสัมผัสได้ถึงความเข้าใจ

ความอบอุ่น แม้ว่าเขาจะไม่เอ่ยคำใดใดออกมาเลยก็ตาม สัมผัสแผ่วเบาแค่เพียง

ปลายนิ้ว สายตาอันสุกใสที่จ้องมองมา เพียงเท่านี้ก็มีค่าเหนือกว่าคำบรรยายอื่นใด

คุณจะสามารถก้าวผ่านอุปสรรคนานัปการได้อย่างเข้มแข็ง แค่เพียงนึกเอาไว้ในใจ

ว่า..เขาคนนั้นรออยู่



ขอบคุณท้องฟ้า....ที่ทำให้รู้ว่ามีใครบางคนเฝ้ารออยู่



ขอบคุณท้องทะเล..ที่ทำให้รู้ว่า..ใต้เส้นขอบฟ้านั้น..ยังมีความรัก



ขอบคุณใครบางคน..ที่ทำให้รู้ว่า..ความรักงดงามเพียงใด



ช่วงเวลาที่ดีที่สุดของชีวิต...คือช่วงเวลาที่มองเห็นท้องฟ้างดงามกว่า



ค่ำคืนใดใด แม้ว่าค่ำคืนอันมืดมิดนั้นจะปราศจากดวงดาวแม้เพียงสักดวง หากแต่

ความงดงามที่ว่านั้นเปล่งประกายออกมาจากความรู้สึก



แม้ใครสักคนจะเดินเข้ามาแค่เพียงเป็นความทรงจำ แต่นั่นคือสิ่งที่มีค่าที่สุด

เพราะความรักนั้นไม่จำกัดเวลา เวลาอันยาวนานไม่สามารถบ่งชี้ได้ว่า นั่นคือ

ความรักที่มาจากก้นบึ้งของหัวใจ ดังนั้นการได้รับ" รักแท้ " แค่เพียงเศษเสี้ยววินาที

ก็เป็นสุขแล้ว เพราะคงดีกว่าต้องอยู่กับรักจอมปลอมไปจนตลอดชีวิต



" รักแท้..แม้อาจไม่ได้ครอบครอง " คือการมองคนที่เรารักอย่างบริสุทธิ์ใจ

ไม่ว่าเขาคนนั้นจะอยู่ ณ จุดใดใต้ขอบฟ้านี้ ก็ยังอยากเห็นเขามีความสุข

การได้รับและได้มอบความรักที่แท้จริงนั้น มีคุณค่ามากกว่าการได้ครอบครอง

แต่มิใช่เจ้าหัวใจ




แด่....ใครสักคนที่อยู่บนโลกนี้ ที่ได้มอบเสียงหัวเราะ มอบรอยยิ้ม ให้แก่กัน



แด่....ความทรงจำอันทรงคุณค่า หากแม้เลือกได้..ในวินาทีสุดท้ายของชีวิต

..ขอให้จำได้ว่าเคยมีเธอ



เปลี่ยนชื่อจาก..อ้อมกอดจากฟากฟ้า..ความห่วงหาจากท้องทะเล

[ภาษาสยาม]

ความทรงจำ..เต้ วิทย์สรัช



ความทรงจำแห่งความรัก


ลมหายใจแห่งชีวิตยังคงดำเนินอย่างเชื่องช้า จากวัน..เป็นเดือน..จากเดือน..เป็นปี
ไม่มีที่สิ้นสุด ชีวิตจึงต้องก้าวย่างผ่านคืนวันอันหลากหลาย เพื่อหลอมรวมเป็นประสบการณ์
อันหยาบกร้านและอ่อนหวานตามจังหวะของชีวิต


แม้โลกนี้จะมีกล้องถ่ายรูปชั้นดีที่สามารถเก็บเกี่ยวรายละเอียดของภาพได้สมบูรณ์ที่สุด
แต่หากจะนำมาเทียบกับความทรงจำของหัวใจแล้ว เชื่อแน่ว่า...เทียบกันไม่ได้เลย เพราะรูปถ่าย
ที่ได้จากกล้องถ่ายรูปนั้น คงไม่สามารถถ่ายทอดความสุข เสียงหัวเราะ และรอยยิ้มได้ดีเท่ากับ
ความทรงจำอันงดงามได้อย่างแน่นอน


ผู้คนมากมายที่พยายามค้นหา ไขว่คว้าความรักแท้เพื่อเยียวยาหัวใจอันแห้งโหย
บางคนโชคดีที่ประสบและเคียงข้างกับมัน แต่ผู้ที่รักษามันได้ตราบเท่าลมหายใจต่างหากเล่า
ที่โชคดีที่สุด แม้ไม่อาจตอบตนเองได้ว่าสายใยแห่งความรักจะโยงใยเราไว้ได้นานแค่ไหน
เพราะทุกๆวินาทีที่ผ่านไป " อุปสรรค " มักจะวิ่งเข้ามาชนเราอยู่เสมอ สำหรับฉันแล้วทุกๆวินาที
จึงมีค่าคู่ควรจะเก็บไว้ในความทรงจำ


ในโลกอันโหดร้ายนี้มักจะมีสิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันรับรู้ได้ด้วยหัวใจ
คือ หลังม่านหมอกแห่งมรสุมจะมีเธอยืนเป็นปราการอยู่ตรงนั้นเสมอ ดังนั้นแม้ฝนจะตก สายลมจะแรง
ฉันจึงไม่เคยที่จะหวาดกลัว เพราะรู้ดีว่ามือของเธอนั้นช่างแสนอบอุ่น..แม้ในค่ำคืนอันเหน็บหนาว


ท้องทะเลอันมืดมิดคงเปรียบเสมือนอนาคตอันมืดดำ ที่เราไม่สามารถมองเห็นมัน ฉันไม่เคยคิด
จะขอคำสัญญาว่าเธอจะอยู่ตรงนี้ตลอดไป แต่สิ่งที่รู้ดีคือทุกวินาทีเป็นสิ่งที่ทรงค่า และจะรักษาเอาไว้
ตราบนานเท่านาน ให้คุ้มกับที่ชีวิตได้เกิดมาพบกัน ฉะนั้นเธอจึงไม่ควรหวาดกลัวกับสิ่งที่มันยัง
มาไม่ถึง เพราะอย่างน้อยๆความทรงจำอันยิ่งใหญ่ก็จะอยู่คู่กับเราตราบจนชีวิตจะหาไม่ ฉันจะจำแววตา
ของเธอ รอยยิ้มของเธอ ไปจนตราบลมหายใจสุดท้ายจะคงอยู่


หากชีวิตนี้เลือกได้....ตราบลมหายใจสุดท้ายขออยู่เคียงข้างเธอ

by น้ำฟ้า

[ภาษาสยาม]

โลกยังหมุน..แอน ธิติมา




อกหัก...ไม่ถึงตาย..ฉันต้องอยู่ได้..ด้วยตัวเอง


ช่วงเวลาพระอาทิตย์ตกดิน นับเป็นช่วงเวลาที่รู้สึกเหงาที่สุด อาจจะเป็นเพราะเป็นจุดเปลี่ยน
ระหว่างกลางวันและกลางคืน เฉกเช่นเดียวกับความรู้สึกเจ็บปวดที่เกิดจากจุดเปลี่ยนระหว่างความรัก
กับความเฉยชา



ความเจ็บปวดมักเข้ามาโดยที่หลายคนไม่ทันตั้งตัว ดังนั้นการทำใจที่จะรับมือกับคำว่าอกหักจึง

ไม่สามารถทำได้ง่ายดายนัก เพราะในยามที่รู้สึกผิดหวัง สิ่งหนึ่งที่ขาดหายไป คือ คำว่า " สติ "

หลายๆคนจึงตัดสินใจทำร้ายตนเองให้เจ็บปวด แล้วเขาหันกลับมามองหรือ ไม่เลย คนที่หมดรัก

หมดใจ ไม่มีวันหันมามองด้วยความสงสาร เพราะความรู้สึกอ่อนโยนที่เขามีมันหายไปหมดแล้ว

ต่อให้มาตายอยู่ต่อหน้า ก็คงไม่กระเทือนความรู้สึกของเขาเท่าใดนัก



หากใครสักคนที่เคยรักกันอย่างสุดซึ้ง...ในวันหนึ่งเขากลับไม่เห็นคุณค่าเหมือนวันเก่า

ก็จงอย่าไปยึดติด อย่าจมอยู่กับอดีต และภาพของวันวาน ทำใจให้ยอมรับความจริง ว่าเขา

จะไม่กลับมาแล้ว อย่าหลอกตัวเองอีกเลย แล้วกาลเวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น แต่หากมานั่งจม

อยู่กับห้องเดิมๆ สถานที่เดิมๆ เสียงเพลงเศร้าๆ สิ่งเหล่านี้จะย้อนกลับมาทำร้ายเราให้เจ็บปวด

อย่างแสนสาหัส เปิดเปลือกตามองสิ่งใหม่ๆ ธรรมชาติอันสวยงามจะคอยเยียวยาหัวใจ

ให้กลับคืนดีดังเดิม




จงคิดถึงคนที่รักเรามากที่สุด เพราะเปล่าประโยชน์ที่จะมานั่งพร่ำถึงคนที่หมดรักเราแล้ว

ก่อนที่คมมีดจะกรีดลงแขน จงย้อนไปมองเถิดว่า เมื่อครั้งยังเด็ก..แม้จะเพียงแค่หกล้มเกิด

รอยแผลน้อยนิด พ่อแม่ห่วงเราสักเพียงใด แล้วเหตุใดกันเล่าจึงปล่อยให้คนไร้หัวใจคนหนึ่ง

มาทำร้าย ทำลายความรักและห่วงใยของพ่อแม่ได้ถึงเพียงนี้ หากใครไม่เห็นคุณค่าของเรา

แล้วจะมานั่งนึกความดีของเขาทำไม จงตรองดูความเลวร้ายที่เขาทำเอาไว้ คุ้มค่าหรือไม่

ที่เราจะทนทรมาน



อย่าคว้าใครบางคนที่อยู่ใกล้ตัวเพียงเพื่อให้เขามาเยียวยาแผลใจ เพราะการที่รักทั้งๆที่

ยังไม่หายเจ็บ จะทำให้เราทุ่มเทกับใครคนใหม่อย่างเอาเป็นเอาตาย และเมื่อต้องเจ็บอีกครั้ง

ความเจ็บก็จะทบทวีคูณจนไม่สามารถต้านทานได้ จงมีรักใหม่...เมื่อหัวใจเข้มแข็ง และเมื่อนั้น

คุณจะรักเขาได้อย่างภาคภูมิใจ ว่าเขาคือที่หนึ่งในใจ ไม่ใช่แค่เพียงตัวสำรอง



ธรรมชาติอันแจ่มใสจะช่วยล้างใจอันแห้งโหย จงเดินออกจากกรอบแห่งความเจ็บ

แล้วออกไปชมความงดงามที่อยู่รอบตัว และหากมีโอกาสได้ขึ้นไปอยู่บนเขาสูง จงมองลงมา

เบื้องล่างและจะพบว่า ในโลกนี้มีผู้คนมากมายที่รายล้อมตัวเรา สักวันหนึ่ง...คนที่รักเรา

จะเดินออกมาจากผู้คนเหล่านั้น มอบความรักและความจริงใจให้แก่เราอย่างมั่นคง

เพราะคนที่แคล้วคลาดจากกันไป นั่นเป็นเพราะชะตาลิขิต เขาไม่ได้เกิดมาเพื่อเรา

แล้วจะมานั่งรอเขาเพื่ออะไร



อย่าลืมว่าความเข้มแข็งที่แท้จริงเกิดขึ้นจากจิตใจเราเอง คนอื่นร้อยพันมาคอยปลอบใจ

แต่ไม่สามารถทำให้เราลุกขึ้นได้ หากเนื้อแท้ภายในใจยังอ่อนแออยู่ อย่าเอาชีวิตไปแขวนไว้

กับชีวิตของผู้อื่นจนขาดความเป็นตนเอง เพราะเมื่อวันหนึ่งหากเขาเดินจากไป เราจะรู้สึก

คล้ายกับว่าเขาได้เอาชีวิตทั้งชีวิตของเราไปด้วย บนโลกอันกว้างใหญ่นี้มีปัญหามากมาย

รอเราอยู่ หากแค่ความรู้สึกของตนยังสั่งมันไม่ได้ แล้วคุณจะเผชิญหน้ากับอนาคตได้อย่างไร



น้ำฟ้า

[ภาษาสยาม]

ไม่สำคัญ..ซาร่า ผุงประเสริฐ




ค่าของเธอ


…สายตาเธอมองมาเหมือนฆ่าฉัน
มือเธอสั่นตาเธอเศร้าไม่สดใส
ปากเธอวอนอ้อนมาว่าอย่าไป
น้ำตาเธอรินไหลมาเป็นทาง


…ฟังฉันนะ..ยังไง..ก็ต้องจบ
ในเมื่อฉันค้นพบทางสว่าง
เธอก็อยู่กับเขาไปพลางพลาง
จะมาร้องครวญครางหาอะไร


… ตอนยังรักยังรอเธอห่างหาย
เห็นฉันเป็นของตายคงไม่ไหว
แล้ววันนี้จะกลับมาทำไม
เพื่อให้ฉันทำร้าย..ใช่ไหมเธอ


…เป็นเมื่อก่อนคงเห็นเธอมีค่า
ทุกทุกหยดน้ำตาเพื่อเธอเสมอ
วันนี้เบื่อขี้หน้าอย่ามาเจอ
ตื่นเถอะ..อย่ามาเพ้อ..ไม่คืนดี

… กลับไปเถอะเธอมันไม่มีค่า
ถึงวันตายก็อย่ามาเผาผี
พอเถอะพอสิ้นสุดกันเสียที
ให้ฉันเจอคนดีดี..อย่ารังควาน

น้ำฟ้า

[ภาษาสยาม]

ผู้หญิงไม่ร้ายถ้าผู้ชายไม่เลว...เอเซียร์



บทกลอน...เหมันต์


แสงสีทองพราวแพรวแนวสันเขา
หยดน้ำใสเป็นเงาเหนือยอดหญ้า
หมอกจางจางลอยคลอเคลียเหนือพนา
ดอกไม้ป่าชูช่อล้อสายลม


พ้นเดือนสิบออกพรรษามาบรรจบ
เวียนมาครบคราเหมันต์อันขื่นขม
เคยเคล้าคลออิงแอบแนบชิดชม
ยามรักขมต้องขืนกลืนน้ำตา



น้ำค้างหยดดังน้ำคำยังจำมั่น
ย้ำสัมพันธ์อันดีแสนมีค่า
พอตะวันสาดแสงน้ำค้างซา
เหมือนดังคำสัญญาค่าไม่มี



มือที่เคยจูงกันวันเหน็บหนาว
ชี้ชมดวงเดือนดาวคราวสุขี
แสงเดือนพราวดาวพร่างกลางราตรี
ถึงเดือนยี่ดาวกลับเคลื่อนเดือนกลับจาง



หยดน้ำใสไหลเกลื่อนเปื้อนใบหน้า
ลมหนาวพัดโชยมาตอนฟ้าสาง
ความทรงจำวันเก่าไม่เลือนลาง
ช่างเคว้งคว้างดังหลงทางกลางพนา



ทานตะวันเริงร่าท้าสายหมอก
กุหลาบดินผลิดอกตามแนวป่า
ทิวสนงามเอนไหวล่อสายตา
เหมือนดังว่าที่แห่งนี้ไม่มีภัย



เหมือนคนยืนอยู่ใกล้ดูใสซื่อ
ทั้งที่มือถือค้อนซ่อนเอาไว้
พร้อมจะตีทันทีที่เผลอใจ
แท้ภัยร้ายคือเขาที่เราแคร์

น้ำฟ้า

[ภาษาสยาม]

กำเนิดนางมารร้าย

ชอบเพลงนี้

เพราะรู้สึกว่า เราไม่จำเป็นต้องดี..กับคนที่ทำให้เราต้องเจ็บ
การให้อภัยเป็นสิ่งที่ดีค่ะ แต่มันไม่ได้มีไว้เพื่อใช้กับคนไร้จิตสำนึก

[ภาษาสยาม]

บาปกรรมมีจริง..ปาน ธนพร

คนเรามีเวลาความใคร่บังตามักจะกล้าทำความผิด แต่เชื่อเถอะค่ะ ถึงจะหน้าหนาแค่ไหน
ถึงจะสร้างภพาเพียงใด แต่ก็หนีเวรกรรมไม่พ้น เพียงแต่มันจะช้าหรือเร็วเท่านั้นแหละ

[ภาษาสยาม]

เหตุผล ควายๆ ..ปานธนพร

คนเรามักจะเห่อของใหม่เสมอ เช่นเดียวกับความรัก พอมีคนใหม่ก็มักจะเบื่อคนเก่า
แล้วก็อ้างเหตุผลสารพัดเพื่อให้ไปกันไม่ได้ ทั้งๆที่ตอนบอกรัก ดันบอกรักเพราะรัก..ไม่มีเหตุผล

ชอบเพลงนี้เพราะเคย มีคนคนหนึ่งบอกว่าเราเข้มแข็ง หุหุ แข็งแค่ไหนก็เจ็บเป็น
ขึ้นอยู่กับว่า หากสติกลับมา ปัญญาจะเกิดหรือไม่ จะเดินหน้าหรือกลับไป..เป็นควายตัวเดิม

[ภาษาสยาม]

เหตุการณ์ยังไม่เปลี่ยนแปลง..ปาน ธนพร

บ่อยครั้งที่คนเรารู้สึกตัวเมื่อสาย..
ความรู้สึกมันไม่สามารถชะล้างได้ง่ายๆ
อาจจะเลือนๆไป แต่สักวันมันก็จะผุดขึ้นมาทำร้ายเราได้อีก
ดังนั้น เมื่อชีวิตหลุดเส้นทางเดิมแล้ว จงก้าวไปข้างหน้าเรื่อยๆ อย่าได้ย้อนคืน

[ภาษาสยาม]

เบอร์นี้ไม่มีคนของเธอ...ปาน ธนพร

คงไม่มีใครอยากเจ็บ คงไม่มีใครอยากจะพ่ายแพ้
ดังนั้นถ้าหาความซื่อสัตย์จากใครไม่ได้..มันก็ต้องตายกันไปข้าง

[ภาษาสยาม]

เบอร์นี้ไม่มีคนของเธอ(ตอนจบ) ปาน..ธนพร


ไม่จำเป็นต้องรับบทนางเอกก็ได้ หากบทนางร้ายมันว่าง