ภาษาสยามเว็บบอร์ด

ขุดลอกคลองห้วยคา บ้านหมาก อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง วันที่ ๘ สิงหาคม พ.ศ.๒๔๘๐


ใช้สองมือขุดคลอง คลองห้วยคาทางตะวันตก บ้านหมาก อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง วันที่ ๘ สิงหาคม พ.ศ.๒๔๘๐

ถนนผ่านโรงงานน้ำตาล อำเภอเกาะคา จังหวัดลำปาง วันที่ ๑๑ สิงหาคม พ.ศ.๒๔๘๐


หอประชุม โรงเรียนเคนเนต Kenneth Mckenzie School อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง วันที่ ๗ สิงหาคม พ.ศ.๒๔๘๐


เมืองลำปาง เดือนเมษายน พ.ศ.๒๔๙๕


ภาพ : Pendleton, Robert Larimore

ภาพมุมสูง จังหวัดลำปางในอดีต ไม่เกิน พ.ศ.๒๕๐๐


แคมป์คนงานสัมปทานไม้สัก อำเภอห้างฉัตร จังหวัดลำปาง วันที่ ๑๒ สิงหาคม พ.ศ.๒๔๘๐


วัดพระธาตุหริภุญชัย จังหวัดลำพูน วันที่ ๙ มกราคม พ.ศ.๒๔๗๙



ภาพ : Pendleton, Robert Larimore

หอธรรม (หอพระไตรปิฎก) วัดพระธาตุหริภุญชัย จังหวัดลำพูน วันที่ ๙ มกราคม พ.ศ.๒๔๗๙


พระวิหาร วัดพระธาตุหริภุญชัย จังหวัดลำพูน วันที่ ๙ มกราคม พ.ศ.๒๔๗๙


ด้านหน้าเป็น กังสดาลใหญ่ ด้านหลังคือหอพระแก้วขาว วัดพระธาตุหริภุญชัย จังหวัดลำพูน วันที่ ๙ มกราคม พ.ศ.๒๔๗๙

ตำนานมูลีขี้โย


การสูบบุหรี่ดูเป็นเรื่องปกติของคนล้านนายุคก่อน เพราะในสมัยก่อนไม่มีบุหรี่สำเร็จรูป เป็นซองขายแบบสมัยนี้ คนล้านนาทั้งหญิงและชายจะสูบบุหรี่ที่มวนด้วยใบตองกล้วย มวนหนึ่งขนาดเท่านิ้วมือ และยาวเกือบคืบ ชาวบ้านเรียกบุหรี่ชนิดนี้ว่า “ขี้โย” หรือ “บุหรี่ขี้โย” ที่นิยมสูบกันมากอาจเนื่องมาจากอากาศหนาวเย็น การสูบบุหรี่คงทำให้ร่างกายอบอุ่นขึ้น

ใบที่ใช้มวนคนสมัยก่อนจะใช้ใบตองแห้งรีดให้เรียบห่อกับยาสูบโรยด้วยขี้โยม้วนเป็นแท่งๆ แบบบุหรี่สมัยนี้แต่ขนาดใหญ่และยาวกว่า ทาใบตองให้ติดเป็นแท่งด้วยยางบะปิน (ยางมะตูม) ขนาดต้องเอายางมะตูมใส่กระปุกไว้ทาอย่างเป็นเรื่องเป็นราวทีเดียว บางครั้งก็เรียกว่าบุหรี่ขี้โย ใบตองคนเหนือออกเสียงว่า ใบต๋อง บุหรี่ออกเสียงว่าบูรี หรือมูลี

ส่วนขี้โยทำมาจากเปลือกมะขามบดหยาบ เพื่อความสะดวกมักจะใส่ถุงเก็บไว้ ปัจจุบันมีขายตามร้านขายของชำทั่วไปถุงละบาท ถ้าพ้นรุ่นเก่าไปแล้วคาดว่าเจ้าสิ่งนี้คงหายไปตามกาลเวลา เพราะคนรุ่นใหม่สูบบุหรี่สำเร็จรูปกันหมด แต่บุหรี่ปัจจุบันแพงจะหันมาสูบบุหรี่ขี้โยก็ได้ ในสมัยก่อนใช้เตารีดโบราณใส่ถ่านไฟแดงๆ เข้าไปข้างในรีดบนใบตองสดให้เรียบและแห้ง แล้วม้วนเพื่อเก็บไว้ใช้ได้นานๆ ปัจจุบันไม่ทราบทำกันอย่างไร แต่ว่าก็ยังมีขายอยู่ตามร้านขายของชำตามชนบทเชียงใหม่

ยาสูบนั้น บางคนที่ปลูกยาขายเตาบ่มก็จะเก็บใบยามาซอยเป็นฝอยๆด้วยเขียงซอยยา ซึ่งถ้าจะหาดูได้ในสมัยนี้คงจะพอมีอยู่แถวบ้านสบคำ หลังซอยเสร็จก็จะเอามาผึ่งแดดบนแตะยาให้แห้ง ม้วนเก็บใช้ตอกมัด เอาไว้สูบเองหรื่อไม่ก็ขาย แบ่งเป็นยาขื่น (ฉุน) ได้จากใบยาที่เก็บจากใบที่เก็บจากโคนต้น ยากลาง คือยาที่เก็บจากใบยากลางๆต้น และยาจาง คือยาที่เก็บจากใบยาส่วนปลายต้น แรกๆใช้ใบตองอ่อน ขยันหน่อยก็เก็บใบตองอ่อนมาใช้ความรัอนจากเตารีดโบราณ(ใช้ถ่าน) รีดให้แห้งมีกลิ่นหอม ฉีกเป็นแผ่นๆกะพอประมาณให้ใช้พันยาเส้นให้เป็นมวนๆได้ บ้างคนก็ใส่ขี้โยด้วย สมัยนั้นทั้งยาเส้นและขี้โยจะมีขายในตลาด เวลามีงานหรือแขกไปใครมาหาที่บ้าน อันดับแรกที่จะนำมาต้อนรับ คือ จานใส่เหมี้ยง บุหรี่ ขี้โยและหมาก

แป้หม่าเก่า Ancient Phrae #อนุรักษ์ สืบสาน ตำนาน ประวัติศาสตร์ ศิลปะ วัฒนธรรม วิถีชีวิต เมืองแพร่ https://web.facebook.com/Ancient.Phrae

เด็กน้อยที่เมืองน่าน ฝรั่งเชื่อว่าเด็กๆมีพลังบางอย่างที่ทำให้ควายซึ่งเป็นสัตว์ใหญ่เชื่อฟังได้
ภาพจากเนชั่นแนลจีโอกราฟฟิก คาดว่าน่าจะถ่ายภาพครั้งที่ไปถ่ายภาพยนตร์เรื่องช้าง

พระธาตุกู่เต้า เมืองเชียงแสน จังหวัดเชียงราย

พระธาตุกู่เต้านี้ตั้งอยู่นอกกำแพงเมืองเชียงแสนมาทางทิศตะวันตก ติดริมแม่นํ้าคําก่อนที่จะไหลลงสู่แม่นํ้าโขง ลักษณะเป็นเจดีย์ที่มีเรือนธาตุกลม ตั้งอยู่บนฐานสี่เหลี่ยม มีปูนปั้นรูปเทพพนมประดับคล้ายเจดีย์วัดตะโปธาราม วัดพวงหงษ์ และวัดเชียงโฉมในจังหวัดเชียงใหม่ และอาจจะได้รับอิทธิพลจากเจดีย์กู่กุด จังหวัดลำพูนด้วยไม่ปรากฏหลักฐานในการก่อสร้างที่แน่ชัด สันนิษฐานว่าน่าจะสร้างในราวพุทธศตวรรษที่๒๑ และภาพเก่านี้ถ่ายเอาไว้เมื่อครั้งยอดพระธาตุยังมีอยู่ ปัจจุบันพังทะลายลงมาเหลือเพียงครึ่งองค์ และเป็นวัดร้าง
ภาพ : วารสารล้อล้านนา

วัดภูมินทร์ จังหวัดน่าน ภาพจากเนชั่นแนลจีโอกราฟิก ถ่ายราว พ.ศ.๒๔๖๘

อัลเฟรด โจเซฟ สมิท กับชาวเขาเผ่าปะด่องที่พม่าใกล้ชายแดนไทย
ถ่ายภาพโดย จอห์น ลีรอย คริสเตียน บันทึกเรื่องไว้ในเนชั่นจีโอกราฟฟิกเดือนตุลาคม ๑๙๔๓ (พ.ศ.๒๔๘๖)
ภาพนี้คงมีชื่อเสียงไปทั่วโลก เมื่อครั้งมีญาติชาวสวีเดนมาเที่ยวเมืองไทย สิ่งที่เค้าต้องการเห็นกับตาคือ สะพานข้ามแม่น้ำแคว และกะเหรี่ยงคอยาว


โรงพยาบาลโอเวอร์บรุ๊ค จังหวัดเจียงฮาย ก่อตั้งเมื่อ พ.ศ.๒๔๔๖ โดยวิลเลี่ยม เอ บริ๊กส์

ในหลวงรัชกาลที่ ๙ เสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมเยือนราษฎร อำเภอบ้านโฮ่ง จังหวัดลำพูน พ.ศ.๒๕๐๑


กุฏิครูบาเจ้าศรีวิชัยซึ่งตั้งอยู่ในบริเวณวัดศรีโคมคํา(หรือวัดพระเจ้าตนหลวงเมืองพะเยา)และกุฏิหลังนี้สร้างเมื่อครั้งครูบาเจ้าศรีวิชัยมาบูรณปฏิสังขรณ์วัดพระเจ้าตนหลวง เมืองพะเยา เมื่อ พ.ศ.๒๔๖๕ ในภาพยังระบุว่าปัจจุบันนี้กุฏิหลังนี้ได้ถูกรื้อทิ้งไปแล้ว และภาพกุฏิหลังนี้ได้ถ่ายเอาไว้เมื่อ พ.ศ.๒๕๑๒

ถนนสายลำปาง - เชียงราย พ.ศ.๒๔๖๓
#ภาพเก่าเล่าอดีต


ประตูวัดพระธาตุหริภุญชัย จังหวัดลำพูน พ.ศ.๒๔๘๙
#ภาพเก่าเล่าเรื่อง

ดอยนางนอน (ดอยตายสะ หรือดอยสามเส้า)
ภาพจากหนังสือ’ชินกาลมาลีปกรณ์’


สถานีตำรวจภูธรอำเภอพะเยา จังหวัดเชียงราย (ขณะนั้น) พ.ศ.๒๕๑๒
#ภาพเก่าเล่าอดีต



สถานีตำรวจภูธรจังหวัดลำพูน เมื่อพ.ศ.๒๔๖๕

แม่หลวงอวน และพ่อหลวงอิ่น พี่สาวและพี่เขยของครูบาเจ้าศรีวิชัย


กว๊านพะเยา จังหวัดพะเยาในอดีต

มีล้อวัวบรรทุกถังน้ำขนาด ๒๐๐ ลิตรรวมสองถังมีก๊อกน้ำทำเองอยู่ด้านล่างถัง มีปีบน้ำมันก๊าดอยู่ด้านท้ายล้ออีก ๔ ใบสำหรับขนน้ำไปขายให้ชาวบ้านที่ต้องการซื้อ แล้วไปตักน้ำจากกว๊านพะเยาแหล่งที่สะอาดจนเต็มถัง ก่อนนำไปเร่ขายในหมู่บ้านช่วงบ่ายๆแก่พวกชาวบ้านที่ต้องการในราคาปีบละสลึงและขยับมาปีบละห้าสิบสตางค์ในภายหลัง รายได้ดีไม่เสียค่าน้ำมันมีแต่ค่าฟางหญ้าสำหรับวัว ถ้าตัดเองก้อไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย

โรงหนังในอำเภอรอบนอก ฉายเรื่อง "แสงกระสือ"


กาดงัว ไม่ทราบว่าที่ใด


ร้านขายของชำ ภาพน่าจะก่อน พ.ศ.๒๕๓๐