.... เหนือเมฆเดินออกมาจากห้องนอนทั้งๆที่ยังแต่งตัวไม่เรียบร้อย เขาสวมกางเกงเลเพียงตัวเดียว
โดยไม่ใส่เสื้อ มองเห็นแผงอกล่ำสันชวนมองซึ่งมีร่องรอยคล้ำแดดลม แววตาอิดโรยของชายหนุ่ม
มองไปยังกระถางดอกไม้ที่แตกอยู่เกลื่อนกลาด
..... " ทำอะไรของแกน่ะกล้า "
.... เพชรกล้ามามองเพื่อนแล้วทำหน้าเจื่อนๆ
....." มันตกลงมาเองนะ ข้าไม่รู้เรื่อง "
.....เหนือเมฆยิ้มมุมปากอย่างรู้ทัน แล้วจึงส่ายหัว
....." แกนี่ยังไม่หายจากโรคเดิม เวลากังวลทีไร ใจลอยทุกที "