+ + + + ร้าวดาว + + + +

เรื่องสั้น บทความ ต่างๆ

Re: + + + + ร้าวดาว + + + +

โพสต์โดย วิรัตต์ยา » ศุกร์ 11 ก.ย. 2009 4:14 pm

555555555 ขำฟ้าอ่ะ เดี๋ยวนัดให้เอาป่ะ 5555


กรี๊ดดดดด กรี๊ดดดดดด กลอนอาชมอ่ะ แหม มีทิ้งท้ายด้วย 555555
ภาพประจำตัวสมาชิก
วิรัตต์ยา
นักเขียน VIP
นักเขียน VIP
 
โพสต์: 43
ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ 12 ก.ค. 2008 1:06 am

Re: + + + + ร้าวดาว + + + +

โพสต์โดย วิรัตต์ยา » ศุกร์ 11 ก.ย. 2009 10:01 pm



ถ้าฉันรู้จักและเข้าใจจิตใจคนมากกว่านี้ ลึกซึ้งกว่านี้ ฉันคงไม่คิดอย่างนั้น และคงอยู่ใกล้ดาว เพื่อคอยดูแลมันให้ดีมากกว่านี้

ถ้าฉันรู้จัก “คน” มากกว่าที่เคยรู้จักมา บางทีฉันอาจจะไม่ยอมไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนๆ ที่ออฟฟิศ (จริงๆ มีโครงการจะไปตั้งแต่หลังงานมหกรรมหนังสือแล้ว แต่ก็เลื่อนมาเรื่อยๆ จนมาลงตัวในช่วงนั้น) แล้วอยู่กับดาวในช่วงเวลาที่มันอ่อนแอและสับสนถึงขีดสุด (ชวนมันไปด้วย แต่มันลางานไม่ได้)


ถ้าเพียงแต่ฉันรู้ว่าภายใต้ท่าทีเข้มแข็ง มีเหตุผลของดาวคือใจดวงหนึ่งที่เหมือนขี้ผึ้งก้อนอ่อนนุ่ม บางทีฉันคงรีบกลับจากต่างจังหวัดให้เร็วกว่านั้น แทนการขับรถเถลไถลแวะที่นั่นที่นี่มาตลอดทางที่กลับเข้ากรุงเทพฯ


กลับถึงห้องคืนนั้น ฉันพบพี่ตั้นนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวอยู่ในห้องนอนของฉันกับดาว!

ภาพเดียวที่อธิบายทุกอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง...ว่าที่ผ่านมาฉันคิดผิดหมด...

ฉันจำไม่ได้ว่า ไล่เขากลับห้องไปด้วยน้ำเสียงหรือถ้อยคำแบบไหนเสียด้วยซ้ำ ตอนนั้นได้ยินแต่เสียงร้องไห้ของดาว

“ฉันขอโทษ แอ๋ม ฮือๆๆ ฉันขอโทษ แต่ฉันรักเขามาก ฉันรักเขามาก่อนที่จะรู้ว่าเขามีเมียนะ”


“แกก็เลยต้องเป็นเมียเขาอีกคนงั้นเหรอ ดาว...ฉันรู้ว่าแกตัดใจยาก แต่ฉันไม่คิดว่าแกจะปล่อยตัวถลำลึกอย่างนี้” เสียงฉันสั่นเครือด้วยความผิดหวัง “ศีลธรรมแกอยู่ที่ไหนหมด ดาว เพื่อนคนนั้นของฉันอยู่ที่ไหน”

“ฮือๆๆๆๆ แอ๋ม ฉันขอโทษ ฉันเสียใจ แกอย่าบอกพ่อแม่ฉันนะ ฉันขอร้อง”

“แกคิดว่าฉันจะทำบาปกับคนแก่สองคนนั้นได้เหรอ ดาว แล้วขอโทษเถอะ ก่อนหน้านี้ทำไมไม่คิดถึงเขา ห๊ะ ทำแล้วจะคิดทำไม”
“ฮือๆๆๆๆ แอ๋ม...ฉันเสียใจเหมือนกันนะ แก...”

ฉันก็เลยเงียบ หมดแรงจะด่าจะว่าอะไรมันต่อ และได้แต่นั่งกลุ้มใจ เพราะไม่รู้จะทำยังไงดี อยากปรึกษาอยากคุยกับโหน่งแต่ก็อายเกินกว่าจะนำเรื่องเพื่อนไปพูดให้คนอื่นรับรู้ โดยที่ฉันลืมไปว่า ผู้ชายบางประเภทก็เป็นพวกกินที่ลับ ไขในที่แจ้ง จะด้วยคำพูดหรือการกระทำก็ตามที

วันนั้นมีหลายคนที่เห็นพี่ตั้นใส่ผ้าเช็ดตัวเดินออกจากห้องของเราไป

ฉันอายแทนดาวจนทำตัวไม่ถูก ฉันหลบหน้าทุกคนและโหน่งอีกครั้ง และพูดกับดาวน้อยลง ชั่วโมงนั้น ฉันมีแต่คำถามว่า ทำไม ทำไม และทำไม

ทำไมดาวไม่ยอมเลิก ทำไมถึงปล่อยตัวให้ตกเป็นของพี่ตั้นได้

ความรักหรือ???

ความรักคือการทำผิดศีลธรรม คือการเสียตัวให้สามีชาวบ้านอย่างนั้นหรือ

มันก็แค่อารมณ์ฝ่ายต่ำกับความเห็นแก่ตัวของชายหญิงคู่หนึ่งเท่านั้น


ฉันยอมรับตรงๆ ว่า ฉันไม่เข้าใจและไม่มีวันเข้าใจหรือทำใจยอมรับได้ แม้ว่า คนนั้นจะเป็นเพื่อนของฉันก็ตาม


ขณะที่ฉันจมอยู่กับความคิดของตัวเอง ดาวเองก็ขังตัวเองอยู่ในโลกส่วนตัวมากขึ้นเช่นกัน แต่เดิมมันก็ไม่ค่อยได้คุยกับเพื่อนที่ทำงานอยู่แล้ว นี่ยิ่งหนักกว่าเดิม ฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่ทำงานมันเป็นยังไงบ้าง แต่ที่หอ มันเอาแต่นั่งซึม ดวงตาของมันที่โหน่งหรือแม้แต่ฉันเองก็เคยชมว่า ไร้เดียงสาขัดกับหน้าแก่ๆ ของมันถูกความทุกข์ความหม่นหมองฉาบไว้เกือบทุกตารางนิ้ว ไอ้ตรงคำว่า เกือบ คือที่อยู่ของความละอายเวลาที่มันมองหน้าฉัน

ดาวเงียบลงเรื่อยๆ จนในที่สุดก็กลายเป็นคนถามคำตอบคำ

มาถึงวันนี้ เมื่อมองย้อนกลับไป ฉันก็พบว่าตัวเองก็งี่เง่ามากเหลือเกิน ที่พอเสียความรู้สึก เสียศรัทธากับดาวไปแล้ว ฉันก็ไม่ลังเลที่จะแสดงออกไปให้มันรับรู้ แทนที่ฉันจะอยู่เคียงข้างมัน ให้มันรู้สึกอุ่นใจว่ามันไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกนี้ ถึงแม้จะไม่เข้าใจการกระทำของมัน แต่ฉันก็ไม่ควรผลักไสมันให้ห่างฉันออกไปเรื่อยๆ อย่างนั้น...ดาวห่างฉันออกไปเรื่อยๆ จนฉันมองหาเพื่อนคนเดิมที่แสนหยิ่ง รักศักดิ์ศรีตัวเองคนนั้นไม่เจอ
ภาพประจำตัวสมาชิก
วิรัตต์ยา
นักเขียน VIP
นักเขียน VIP
 
โพสต์: 43
ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ 12 ก.ค. 2008 1:06 am

Re: + + + + ร้าวดาว + + + +

โพสต์โดย วิรัตต์ยา » ศุกร์ 11 ก.ย. 2009 10:04 pm

“แอ๋ม” คืนหนึ่ง จู่ๆ ดาวก็เรียกชื่อฉันในความมืดที่เราต่างเข้านอนแล้ว
“มีอะไร”

“แกเกลียดฉันมากมั้ย ที่ฉันเป็นแบบนี้”

“เออ”

“ฉันขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิด ฉันไม่เคยคิดเหมือนกันว่า ชีวิตตัวเองจะต้องตกอยู่ในสภาพนี้”

“แกตัดใจเลิกกับเขาตอนนี้ก็ยังทันนะ ดาว เสียไปแล้วก็ช่างมันเถอะ...”

คราวนี้ดาวนิ่งไปนาน จนฉันต้องทำลายความเงียบขึ้นว่า

“แกรักพี่ตั้นมากหรือดาว”

“มาก...แกก็รู้ ฉันไม่เคยรักใครมาก่อน เขาเป็นคนแรกที่ฉันรู้สึกพิเศษด้วยจริงๆ”

“แต่เขามีเมียแล้ว ดาว และเมียเขาก็กำลังจะมาอยู่ที่นี่กับเขา”

“พี่ตั้นบอกว่า ไม่มาแล้วละ”

“แกเชื่อเขาเหรอ เขาเคยหลอกแกมาแล้วนะ”

“ฉันตัดใจจากเขาไม่ได้จริงๆ นะ แอ๋ม หลายวันมานี้ ฉันพยายามหลบหน้าเขา ไม่พบ ไม่รับโทรศัพท์ แต่แกรู้มั้ยว่าฉันทรมานมาก เหมือนใจจะขาดเลย”

“โธ่เอ๊ย ดาว...” ฉันเขยิบเข้าไปใกล้และสวมกอดมันไว้หลวมๆ


“แกด่าฉันได้ เกลียดฉันได้ตามสบาย แอ๋ม ฉันไม่ขอให้แกเข้าใจฉันหรอก แต่วันหนึ่งที่แกรักใครสักคน แกคงเข้าใจความรู้สึกฉันได้มากขึ้น...”

“แกพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง แกพูดเหมือนกับว่า แกเลือกที่จะมีเขาต่อไปอย่างนั้นแหละ”

“....”

“นี่แกจะเป็นเมียน้อยเขาหรือดาว!”

“....”


“ดาว คิดใหม่ดีๆ นะ” ฉันละล่ำละลักพูด ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนถูกเสยปลายคางลงไปนอนมึนอยู่กับพื้น ขยับตัวทำอะไรไม่ได้ นอกจากพยายามพูดทั้งที่เหมือนจะอ้าปากไม่ขึ้น

“แกคิดถึงพ่อกับแม่ให้มากเข้าไว้ แกจำได้มั้ยว่า เค้าสองคนเคยภูมิใจในความเป็นแกมากแค่ไหน ถ้าเขารู้ว่าแกเป็นแบบนี้ เขาจะเสียใจมากแค่ไหน ความลับมันไม่มีในโลกหรอกนะ ดาว แกจำได้มั้ยว่า แกเคยบอกฉันไว้ว่าไง แกบอกว่า แม้แต่เรื่องเสียตัวให้พี่ตั้นแกก็จะไม่ทำ...แต่พอแกทำ ตอนนั้นถึงฉันจะโกรธแกมากแค่ไหน แต่ฉันก็ให้อภัยแกได้ แต่อย่าให้มันเลวร้ายไปกว่านี้เลยนะ ดาว ฉันขอร้อง”

“ฉันขอโทษ แอ๋ม ฉันขอโทษ”

ไม่เพียงแต่ฉันหรอกที่ผลักดาวออกจากชีวิตฉัน ดาวเองก็ผลักฉันออกจากชีวิตมันเหมือนกัน!
[/size]
ภาพประจำตัวสมาชิก
วิรัตต์ยา
นักเขียน VIP
นักเขียน VIP
 
โพสต์: 43
ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ 12 ก.ค. 2008 1:06 am

Re: + + + + ร้าวดาว + + + +

โพสต์โดย วิรัตต์ยา » ศุกร์ 11 ก.ย. 2009 10:13 pm

http://www.imeem.com/yumiyumy/music/Cur0pB_3/panadda/

เอาเพลงสำหรับดาวมาแปะประกอบการอ่าน 55555555
ภาพประจำตัวสมาชิก
วิรัตต์ยา
นักเขียน VIP
นักเขียน VIP
 
โพสต์: 43
ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ 12 ก.ค. 2008 1:06 am

Re: + + + + ร้าวดาว + + + +

โพสต์โดย ภาษาสยาม » ศุกร์ 11 ก.ย. 2009 10:14 pm

โธ่ดาว..อย่าไปคิดว่าเสียตัวไปแล้วต้องเป็นของเขาสิ

ดาวต้องนึกว่าเราก็ได้มันเหมือนกัน แล้วไม่ต้องไปเสียใจนะ

เฮ้อ...คืนนี้เราเข้าห้องแช็ทไม่ได้นะแอ๋ม เซ็งจริงๆ เน็ตไม่ดี
บาดแผลเป็นสัญลักษณ์ของนักสู้
ภาพประจำตัวสมาชิก
ภาษาสยาม
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 1145
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:43 pm

Re: + + + + ร้าวดาว + + + +

โพสต์โดย วิรัตต์ยา » ศุกร์ 11 ก.ย. 2009 10:21 pm

[ตาชม] 10:18 pm: บอกฟ้าว่า เน็ตไม่ดี ก็หัดอบรมสั่งสอนซะมั่ง เผื่อจะดีขึ้น


555555555555
ภาพประจำตัวสมาชิก
วิรัตต์ยา
นักเขียน VIP
นักเขียน VIP
 
โพสต์: 43
ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ 12 ก.ค. 2008 1:06 am

Re: + + + + ร้าวดาว + + + +

โพสต์โดย ภาษาสยาม » เสาร์ 12 ก.ย. 2009 7:36 am

เวรกรรม ดูคารมกวี 5555+

สอนมนตลอดคะอา แต่ไม่เคยฟัง สงสัยต้องทุบ
บาดแผลเป็นสัญลักษณ์ของนักสู้
ภาพประจำตัวสมาชิก
ภาษาสยาม
Administrator
Administrator
 
โพสต์: 1145
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 06 ก.ค. 2008 9:43 pm

Re: + + + + ร้าวดาว + + + +

โพสต์โดย chomporn » เสาร์ 12 ก.ย. 2009 2:27 pm

"ดาวเอ๋ย......อย่าหา ว่าพี่ ทิ้งเจ้า
วันใด เจ้าปวด รวดร้าว......ตัวพี่ จะเฝ้า แหงนคอ รอยคอย
เฝ้ารอรับ...น้ำตา ดาวที่ หลั่งย้อย
หากแม้ ดาวลอย...ใช่ลอย จากฟ้า ลับไป....."

ส่วนหนึ่งจากเพลง "ดาวจรัสแสง"
มอบให้นังดาว! จากตาชม!
555555 เอ้า ดื่มมมมมมม
chomporn
นักเขียน VIP
นักเขียน VIP
 
โพสต์: 49
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ 20 ส.ค. 2008 1:56 pm

Re: + + + + ร้าวดาว + + + +

โพสต์โดย วิรัตต์ยา » จันทร์ 14 ก.ย. 2009 2:54 am

chomporn เขียน:"ดาวเอ๋ย......อย่าหา ว่าพี่ ทิ้งเจ้า
วันใด เจ้าปวด รวดร้าว......ตัวพี่ จะเฝ้า แหงนคอ รอยคอย
เฝ้ารอรับ...น้ำตา ดาวที่ หลั่งย้อย
หากแม้ ดาวลอย...ใช่ลอย จากฟ้า ลับไป....."

ส่วนหนึ่งจากเพลง "ดาวจรัสแสง"
มอบให้นังดาว! จากตาชม!
555555 เอ้า ดื่มมมมมมม



แอร๊ยยยยยย ดาวคงดีใจที่มีคนคอย 555555555
ว่าแต่ดื่มเนี่ย ดื่มนมชิมิคะ จะได้โตโตโต อิอิ
:lol: :P
ภาพประจำตัวสมาชิก
วิรัตต์ยา
นักเขียน VIP
นักเขียน VIP
 
โพสต์: 43
ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ 12 ก.ค. 2008 1:06 am

Re: + + + + ร้าวดาว + + + +

โพสต์โดย วิรัตต์ยา » จันทร์ 14 ก.ย. 2009 2:56 am

ภาษาสยาม เขียน:โธ่ดาว..อย่าไปคิดว่าเสียตัวไปแล้วต้องเป็นของเขาสิ

ดาวต้องนึกว่าเราก็ได้มันเหมือนกัน แล้วไม่ต้องไปเสียใจนะ

เฮ้อ...คืนนี้เราเข้าห้องแช็ทไม่ได้นะแอ๋ม เซ็งจริงๆ เน็ตไม่ดี



555555555555555 จริงอย่างฟ้าว่าแฮะ เผลอๆ เรานี่ละ ได้อย่างเดียวเลย ไม่มีเสีย 555555555 :roll:
ภาพประจำตัวสมาชิก
วิรัตต์ยา
นักเขียน VIP
นักเขียน VIP
 
โพสต์: 43
ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ 12 ก.ค. 2008 1:06 am

Re: + + + + ร้าวดาว + + + +

โพสต์โดย วิรัตต์ยา » จันทร์ 14 ก.ย. 2009 2:58 am



ยังไงก็ตาม ฉันได้พยายามทำหน้าที่เพื่อนให้ดีที่สุดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนย้ายออกจากที่นั่น ด้วยการไปคุยกับพี่ตั้นแบบเปิดอกเป็นครั้งแรก และคำพูดของเขาก็ทำให้ฉันถึงกับจุก เข่าอ่อนไปด้วยความขยะแขยง

“พี่ไม่เคยจีบดาวนะ แอ๋ม ดาวมาชอบพี่เอง แอ๋มก็น่าจะรู้ว่าคนที่พี่ชอบคือใคร” เขาส่งตาหวานมาให้อีกครั้ง ทำเอาฉันขนลุก แต่แล้วเขาก็รีบพูดต่อว่า “แต่พี่ก็ให้ดาวเป็นคนเลือกนะว่าจะเอายังไงจะอยู่หรือจะไป ถ้าเขาอยากไปพี่ก็ไม่ห้าม”

“แล้วทำไมพี่ไม่ไปจากมันเสียเองล่ะ พี่ไม่ต้องยุ่งกับมันได้มั้ยล่ะ”

พี่ตั้นมองหน้าฉันเหมือนเห็นสิ่งประหลาดที่เพิ่งค้นพบใหม่ สายตาเขาบอกว่า คำพูดของฉันเป็นคำพูดที่โง่เง่าที่สุดเท่าที่เคยได้ยินมา (และฉันก็แปลออกมาได้ว่า ในเมื่อมีขนมมาป้อนถึงห้อง ใครไม่กินก็บ้าแล้ว!!!)

“งั้นแอ๋มถามใหม่ พี่รักดาวมันบ้างมั้ย”

คราวนี้เขาเงียบและมองหน้าฉันด้วยสายตาแบบเมื่อสักครู่อีกครั้ง

“พี่ไม่ได้รักมัน แต่พี่เห็นแก่ตัว พี่เอาเปรียบมัน”

“แอ๋มอย่าลืมว่า ดาวเป็นคนตัดสินใจเองนะ พี่ไม่ได้ขอร้องหรือบังคับอะไรเลย”

ดาวมันจะรู้หรือไม่นะ ว่าผู้ชายที่มันยอมเสียศักดิ์ศรีและก้าวข้ามเส้นศีลธรรมมาหานั้น ดูถูกและหยามเกียรติมันมากแค่ไหน


พอฉันก้าวออกจากห้องพี่ตั้น โหน่งก็มายืนอยู่ตรงกรอบประตูห้องเขาพอดี คงเห็นสายตาและท่าทางของฉันกระมัง เขาก็เลยก้าวมาหาและดึงมือเข้าไปในห้องของเขา

“ได้ยินว่าแอ๋มจะย้ายออก”

“แอ๋มอยู่ไม่ได้หรอก โหน่ง”

“แต่ถ้าแอ๋มไป ดาวก็ยิ่งเหมือนตัวคนเดียวนะ...”

“ดาวเลือกเองนี่”

“ถ้าเป็นผมนะ ผมจะไม่ทิ้งเพื่อนไปไหนหรอก ผมจะอยู่เคียงข้างเขาเสมอ ไม่ว่าเขาจะเป็นยังไงก็ตาม ผมจะนึกถึงแต่สิ่งดีๆ ที่เขามีอยู่และเคยมีร่วมกันมา”

“แล้วดาวมันคิดถึงข้อนี้บ้างหรือเปล่า”

“การเสียตัวให้คนที่เรารักนี่มันเป็นเรื่องร้ายแรงขนาดที่แอ๋มจะให้อภัยเพื่อนไม่ได้เชียวหรือ”

“โหน่ง!” ฉันเรียกชื่อเขาด้วยความไม่เข้าใจและไม่พอใจ “โหน่งถามออกมาอย่างนี้ได้ยังไง เราไม่ใช่คนหัวโบราณที่ตะบี้ตะบันต่อต้านเรื่องการเสียตัวก่อนแต่งโดยไม่ดูอะไรนะ แต่คนที่ดาวเสียให้คือคนที่มีเมียแล้ว”

“ผมไม่ลืมความจริงข้อนั้นหรอก แอ๋ม...แต่...แอ๋มจะไม่อยู่คอยดึงดาวกลับมาหาเราหรือ แอ๋มไม่เสียดายเวลาที่ผ่านมาของแอ๋มกับดาวหรือ”

“เพราะเสียดายไง เราถึงต้องไป ขืนเราอยู่เห็นภาพที่ดาวมันยอมไปเป็นเมียน้อยเขาแบบเต็มตา ความรู้สึกเราคงแย่กว่านี้และเราก็จะไม่เหลือความรู้สึกที่ดีให้มันเลย”

“แอ๋มใจร้าย”

“เอ๊ะ โหน่ง...” คราวนี้ฉันโกรธเขาขึ้นมาจริงๆ จังๆ “นี่มันเรื่องของเรากับดาวนะ ไม่เกี่ยวกับเธอหรือใครๆ ไม่ต้องมายุ่งหรือมาแสดงความคิดเห็นอะไรทั้งนั้น”

“แอ๋ม...”

“หึ โหน่งจะบอกว่า เราไม่รักเพื่อนอย่างนั้นหรือ ถ้าเราไม่รักดาว ดาวมันก็ไม่รักเราเหมือนกันแหละ…เอาอย่างนี้แล้วกัน โหน่งก็ดูแลและคอยช่วยดาวไปแล้วกัน วันหนึ่งความดีของเธออาจทำให้มันรักเธอและยอมเลิกกับพี่ตั้นก็ได้มั้ง เราไปละ”

“แอ๋ม เดี๋ยวก่อน...จำได้มั้ย ที่ผมเคยบอกแอ๋มว่า มีอีกเรื่องที่แอ๋มต้องทำความเข้าใจน่ะ ผมอยากคุยกับแอ๋มเสียที”

“ทำไม จะให้แอ๋มเข้าใจความรักในแบบที่ดาวเป็นกับพี่ตั้นเนี่ยเหรอ แอ๋มไม่เข้าใจและไม่มีวันเข้าใจได้ด้วย อย่าพยายามเลย โหน่ง มันไม่มีประโยชน์หรอก”


ฉันอาศัยเวลาที่ดาวไม่อยู่ห้อง ค่อยๆ ทยอยเก็บข้าวของซึ่งก็ไม่มากมายอะไรนักหรอก ฉันทิ้งข้าวของบางอย่างรวมทั้งอุปกรณ์ครัวที่ฉันออกเงินซื้อไว้ให้ดาว เพราะคิดว่ามันน่าจะได้ใช้มากกว่าฉัน

และในวันที่ฉันย้ายออก มันก็ไม่ได้อยู่ช่วย เพราะพี่ตั้นชวนมันออกไปข้างนอก นัยว่าไปทำธุระอะไรสักอย่างนี่แหละ และฉันก็ไม่ได้ยินคำคัดค้านจากมันแม้แต่คำเดียว มันหันมามองฉันแว่บหนึ่งก็เดินตามพี่ตั้นไป

ฉันรีบไล่โหน่งและเพื่อนๆ ที่จะมาช่วยย้ายให้ออกไปจากห้องก่อน แล้วก็ปิดประตูเพื่อร้องไห้
เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่ฉันร้องไห้ออกมานับแต่เกิดเรื่อง ดาวคนนั้นของฉันตายไปแล้วจริงๆ



โหน่งเป็นคนนั่งแท็กซี่มาส่งฉันที่หอใหม่ ช่วยย้ายและช่วยจัดจนเรียบร้อย ฉันเลือกหอและห้องที่มีเฟอร์นิเจอร์พร้อม ทุกอย่างถูกจัดวางเรียบร้อยแล้ว เราจึงไม่เหนื่อยกันมากนัก เหนื่อยก็แต่ตอนย้ายนั่นแหละ ให้ตายสิ ถ้าไม่จำเป็นนะ ฉันจะไม่ย้ายหอเด็ดขาด

โหน่งไม่พูดถึงเรื่องที่เรามีปากเสียงกันเมื่อวันนั้นอีกเลย ฉันเองก็ไม่รื้อฟื้นอะไร เราช่วยกันจัดห้องเงียบๆ ดูเหมือนต่างคนต่างหมกมุ่นอยู่ในความคิดของตนเองเสียมากกว่า จะคุยกันก็ต่อเมื่อหันไปถามความเห็นเรื่องการจัดวางของ

“ชั้นวางของนี่ไว้ตรงไหนดี แอ๋ม หัวเตียงนี่ดีมั้ย”

“ค่ะ หัวเตียงนั่นละ น่าจะเหมาะสุดแล้ว”

“แล้วหนังสือในลังนี่ละ แอ๋มจะเอายังไง ไปซื้อชั้นเลยหรือเปล่า เดี๋ยวผมไปช่วยเลือก”

“ไม่ต้องหรอก วางบนพื้นเลย ซ้อนๆ กันน่ะค่ะ ห้องแอ๋มกว้างขนาดนี้ ที่วางหนังสือเยอะแยะ”

“ปูเตียงเลยมั้ย แอ๋ม เดี๋ยวผมช่วย”

“ขอบคุณค่ะ”

และตอนช่วยกันปูเตียง เราถือผ้าคนละมุมและไม่ได้พูดอะไรกัน แต่เมื่อไรก็ตามที่ฉันมองไป เป็นต้องเห็นเขามองอยู่และกำลังยิ้มน้อยๆ เสมอ

“แอ๋มชอบผู้ชายแบบไหนเหรอ” จู่ๆ เขาก็ถามขึ้นไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

“มันเกี่ยวกับเรื่องปูเตียงนี่หรือเปล่า โหน่ง”

“เกี่ยวสิ เกี่ยวมากด้วย” เขาพูดกลั้วหัวเราะและมองฉันอย่างมีนัย ฉันส่งค้อนไปให้เมื่อรับมุกของเขาได้ จากนั้นก็ก้มลงสอดชายผ้าปูเข้ากับมุมฟูกโดยไม่ตอบอะไร

“อ้าว ว่าไงครับ ไม่ตอบผมเลย”

“ตอนนี้เอาที่ตรงกันข้ามพี่ตั้นก็พอ โสด จริงใจ เป็นคนดี ให้เกียรติผู้หญิง”

โหน่งหัวเราะเบาๆ

“ท่าทางจะเกลียดพี่ตั้นมาก ระวังเหอะ เกลียดยังไงได้อย่างนั้นนะ” เขาทำหน้าขู่ฉัน

“อาจจะเจอและอาจจะเผลอรักเข้าก็ได้ ข้อนี้ไม่เถียงว่า ไม่มีทางเป็นไปได้ แต่ถ้ารู้ความจริงว่าเขาไม่โสดแล้ว ก็จะเลิก ไม่ทนเป็นเมียน้อยหรอก ทุเรศ”

“อย่าเพิ่งพูดไปนะ ไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอก ความรักนี่มันมีพลังมหาศาลนะ แอ๋ม สั่งให้เราทำอะไรได้มากมายที่เมื่อก่อนทำไม่ได้หรือไม่แม้แต่คิดจะทำ”

“เหมือนดาวเนี่ยเหรอ ที่ความรักสั่งให้มันเป็นเมียน้อย นี่ใช่มั้ย พลังของความรัก” ฉันอดประชดเข้าให้ไม่ได้ โหน่งหัวเราะอีกครั้งพลางส่ายหน้า

“แขวะได้นิดๆ หน่อยๆ ก็เอานะ คนเรา...ผมไม่ได้ปรามาสหรือดูถูกแอ๋มนะ แต่ผมจะรอดูว่า วันที่มีความรัก คนแข็งๆ อย่างแอ๋มจะเป็นยังไง”

“แอ๋มก็ยังเป็นของแอ๋มอย่างที่โหน่งเห็นนี่แหละ...เออ เราหิวแล้ว ไปกินข้าวกันนะ โหน่งอยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า เดี๋ยวเราเลี้ยง”

“จะปิดปากผมไม่ให้พูดมากใช่มั้ย รู้ทันหรอกน่า”

พอเราหัวเราะให้กันนั่นละ บรรยากาศระหว่างเราจึงกลับมาดีเหมือนเดิม
ภาพประจำตัวสมาชิก
วิรัตต์ยา
นักเขียน VIP
นักเขียน VIP
 
โพสต์: 43
ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ 12 ก.ค. 2008 1:06 am

Re: + + + + ร้าวดาว + + + +

โพสต์โดย วิรัตต์ยา » จันทร์ 14 ก.ย. 2009 3:02 am



แรกๆ ที่ต้องนอนคนเดียวจริงๆ ฉันคิดถึงดาวมากและเหงามากด้วย แต่ก็ใจแข็งไม่โทรฯไปหามัน มันเองก็ไม่เคยโทรฯ หาฉันเลย มีแต่โหน่งที่โทรฯ มาอยู่เป็นเพื่อน แต่หลังๆ ฉันก็เริ่มชินและเริ่มชอบการอยู่คนเดียว เอามากๆ

บวกกับงานที่ดีขึ้นเรื่อยๆ หนักขึ้นเรื่อยๆ ก็ทำให้ฉันลืมเรื่องดาวไปได้บ้าง คือ ไม่ได้ติดอยู่ในความคิดตลอดเวลาเหมือนที่ผ่านมาแล้ว


สิ่งที่ยังติดอยู่ในใจฉันกลับเป็นความโกรธและความขยะแขยงในการตัดสินใจของมัน และรอดูวันที่มันพบว่าสิ่งที่มันทำนั้น เป็นสิ่งที่ผิด และไม่นานมันคงได้รู้ว่า ตัวเองไร้ค่าสำหรับผู้ชายคนนั้นมากแค่ไหน ซึ่งก็ได้แต่หวังว่า เมื่อวันนั้นมาถึง ดาวจะคิดถึงฉันเป็นคนแรก
แต่ฉันคิดผิด ดาวกลับเลือกไปหาคนอื่นและอย่างอื่น


...วันนั้น ฉันมีคิวต้องปิดเล่มพ็อกเก็ตบุ๊คส์เล่มหนึ่ง จึงออกไปซื้อของกินมาเตรียมไว้ตอนเย็นและตอนดึก และไม่ได้เอามือถือออกไป ฉันมาพบว่า โหน่งเรียกสายเข้ามาหาเป็นสิบรอบก็ตอนที่ทานข้าวเย็นอย่างอ้อยอิ่งกับเพื่อนๆ เรียบร้อยแล้วนั่นละ

สภาพของดาวในโรงพยาบาลวันนั้น ทำให้ฉันน้ำตาไหลออกมาเป็นครั้งที่สอง ดาวผอมจนตาลึกโหล แห้งแล้งและค่อนข้างเลื่อนลอย แก้มตอบ ผิวคล้ำลงไปจากเดิมนิดหน่อย ไม่เหลือเค้าเพื่อนเจ้าเสน่ห์คนนั้นของฉันอีกเลย

“ดาว...” ฉันเรียกเบาๆ และเอื้อมมือไปหา ดาวบีบมือฉันตอบและยิ้ม ดวงตาฉายแววดีใจออกมาชัดเจน และแน่นอนมันยังมีความละอายแก่ใจอยู่ด้วย

“แอ๋ม แกจริงๆ ด้วย” เสียงนั้นสั่นเครือ

“แกเป็นยังไงบ้าง หือ”

“ฉันปวดท้องนิดหน่อยเอง แต่โหน่งนั่นแหละ ทำให้เป็นเรื่องใหญ่” ดาวมองไปที่โหน่งยิ้มๆ และแววตานั้นก็ทำให้ฉันเอะใจ...

ช่วงหลังโหน่งพูดถึงดาวบ่อย จนฉันเกิดความรู้สึกเบื่อหน่ายปนรำคาญว่า ที่เขาโทรฯ มาเพราะต้องการให้ฉันกลับไปอยู่กับดาวและคอยดูแลมัน สองอาทิตย์หลังนี้ ฉันจึงไม่รับสายเขาเอาดื้อๆ โหน่งเองก็คงหมดความอดทน เขาไม่โทรฯ มาอีกเลยจนกระทั่งวันนี้...และตอนนี้ แววตาของดาวกำลังบอกอะไรบางอย่างกับฉันหรือเปล่า

“จะตายอยู่แล้ว ยังจะบอกว่าไม่เป็นไร” โหน่งบ่นเสียงไม่จริงจังนัก ก่อนจะขอตัวเพื่อเปิดโอกาสให้เราได้คุยกันตามลำพัง แต่เนื่องจากเป็นห้องรวม เราจึงคุยกันเบาๆ

“ทำไมปล่อยตัวอย่างนี้วะ ดาว”

“ฉันจะสวยไปทำไมล่ะ แก มีผัวแล้วนี่หว่า”

“คิดอย่างนี้ได้ยังไงวะ มีแล้วก็ต้องสวยอยู่ดี ขืนทำตัวโทรมๆ เดี๋ยวเขาก็แอบไปหาพวกสวยๆ อวบๆ ขาวๆ หรอก”

มาถึงตอนนี้ ดาวหัวเราะเสียงขื่น มีความเจ็บปวดเคลือบดวงตาค่อนข้างขุ่นคู่นั้น

“ต่อให้สวยเป็นนางฟ้า ถ้าเขาจะไป เขาก็ไปได้...”

“เออ จริงสิ แล้วพี่ตั้นไปไหนล่ะ ไม่มาเยี่ยมแกเหรอ”

ดาวเงียบไปครู่หนึ่งก็เอ่ยเสียงแผ่วลงไปอีกว่า

“เขาย้ายไปอยู่กับเมียเขาที่ต่างจังหวัดแล้วละ”

คราวนี้คนเงียบคือฉัน ฉันพูดอะไรไม่ออกจริงๆ ก็พอดีกับที่พยาบาลเดินเข้ามาบอกว่าหมดเวลาเยี่ยมแล้ว ฉันจึงจำต้องกลับและบอกดาวว่า พรุ่งนี้ฉันจะมาเยี่ยมใหม่ ดาวน้ำตาซึมขณะบีบมือฉันเบาๆ
ภาพประจำตัวสมาชิก
วิรัตต์ยา
นักเขียน VIP
นักเขียน VIP
 
โพสต์: 43
ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ 12 ก.ค. 2008 1:06 am

ย้อนกลับต่อไป

ย้อนกลับไปยัง เรื่องสั้น

ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: Google [Bot] และ บุคคลทั่วไป 22 ท่าน

cron