นำเสนอผลงาน "กลอนรัก" จากปรมาจารย์หลายๆ ท่าน เพื่อเป็นอนุสรณ์วันแห่งความรัก
ภาษารัก
ยิ่งคิดถึงเธอมากยิ่งอยากหนี
เกรงเธอมีมลทินสิ้นศักดิ์สาว
พบครั้งใดใจจึงยั้งทุกครั้งคราว
ร้อนทนหนาวหนาวทนร้อนแทรกซอนทรวง
เพราะเพียงคิดผิดก็ผุดในอนุสัย
ถ้าเกินคิดผิดฤทัยคงใหญ่หลวง
ครั้นห้ามคิดจิตหวามกลับตามทวง
จึงขอล่วงบ่วงกรรมแค่คำนึง
แม้อยากกอดยอดรักหนุนตักนุ่ม
อยากเกาะกุมจุมพิตสมคิดถึง
จะห้ามรักหักอารมณ์ข่มใจพึง
รอวันหนึ่งในหวังเหนือตั่งทอง
อ้อมกอดพี่จะสงวนไม่ด่วนเสนอ
อ้อมตักเธอจงถนอมก่อนยอมสนอง
ถึงวันชื่นคืนฉ่ำถูกทำนอง
จะตระกองกอดกกแนบอกนอน
จะกล่อมเธอก่อนนิทราจูบหน้าผาก
ถ้าหลับยากจะให้แขนหนุนแทนหมอน
หลับแล้วเธอละเมอหาผวาวอน
พี่จะช้อนเชยชิดทั้งนิทรา
ถ้าใกล้รุ่งลมหนาวแผ่ผ่าวอก
พี่จะกกจนตรู่ต่างภูษา
ประพิมพ์ปากปลุกเกลือกตรงเปลือกตา
กระซิบว่า "เช้าแล้วจ้ะแก้วใจ"
ภาษารักครึ่งแดมีแค่นี้
หมดฤดีตีแผ่จะแค่ไหน
ยิ่งคิดถึงเธอมากยิ่งอยากไกล
แต่กลับไปไม่รอดห่วงยอดรัก
สวัสดิ์ ธงศรีเจริญ