เห็นมีกระแสเรื่องลอกพล็อต..ก็นึกถึงนิยายเรื่องแรก
- p-1405_resize.jpg (77.59 KiB) เปิดดู 74436 ครั้ง
ตอนที่นิยายวางแผงใหม่ๆก็มีน้องคนนึงบอกว่า "เรื่องนี้พี่เอามาจากทวิภพใช่ไหม คุณป้าข้างบ้านได้อ่านและบอกมาแบบนี้" ด้วยความที่เป็นนิยายเรื่องแรก ตกใจเหมือนกันนะ ก็ปรึกษาเพื่อนๆนักเขียนว่าโดนข้อหานี้ เอาไงดี พวกนางย้อนถามว่า "เขาอ่านแล้วจริงหรือ หรือแค่ชื่อมีคำว่าภพ แล้วเป็นเรื่องภพชาติเหมือนกัน เขาจึงคิดว่าลอก" คนย้อนถามนั้นนางเคยอ่านแล้ว และนางบอกว่า นางเชื่อว่าคนอื่นๆที่ได้อ่านจริงจะไม่ทักหรอก เพราะพล็อตแนวนี้มันก็จะมีพล็อตหลักเหมือนๆกันคือ ทะลุมิติ ...ใช่ หลังจากนั้นก็ไม่เคยมีหาว่าลอกอีกเลย ในรีวิวก็ไม่มีการติงเรื่องนี้ ...นานมากแล้วจึงอยากเล่าถึง ๒ ประเด็นที่มีปัญหา
๑. เรื่องชื่อ สัตยาภพ หมายถึง โลกของความความสัตย์ ตามเนื้อเรื่อง เพราะในเรื่องได้มีบุคคลผู้หนึ่งที่มีวาจาศักดิ์สิทธิ์ สาปตัวร้ายให้สิงสถิตอยู่ในต้นโพวัดช้างค้ำ เวียงกุมกาม จนกว่าเจ้ากรรมนายเวรจะอโหสิกรรม หลังจากฟ้าผ่านางตายที่ใต้ต้นโพต้นนั้น ในเรื่องไม่ได้บอกว่าเจ้าของเสียงคือใคร เขียนให้ตีความกันเอง บอก ณ ที่นี้เลยละกันว่า เสียงนั้น คือ "พระญามังราย" ปฐมกษัตริย์ล้านนาผู้สวรรคตเพราะถูกฟ้าผ่า (จนมีตำนานคำสาบานอันลือลั่น)
ประเด็นที่ ๒ เนื้อเรื่อง ระมิงค์รู้ว่าเจ้าบ่าวทรยศในวันแต่งงาน เธอจึงเสียใจ และเดินทางไปพักใจที่จังหวัดเชียงใหม่อันเป็นบ้านของสุรีรัศมิ์ เพื่อนรัก เธอไปถึงในช่วงลอยกระทงจึงได้ร่วมงานที่วัดช้างค้ำ เวียงกุมกาม และถูกนางร้ายในเรื่อง คือผีที่สิงสถิตอยู่ในต้นโพวัดช้างค้ำพาตัวย้อนอดีตไปพบกับเจ้าจันทร์แว่นฟ้า ย้อนไปเพื่ออะไร ย้อนไปรับรู้อดีตและให้ระมิงค์เป็นตัวเชื่อมให้ตนเองพ้นจากคำสาป เหตุการณ์นี้ทำให้ระมิงค์ได้รับรู้โศกนาฏกรรมรักสามเส้าของกษัตริย์เวียงกุมกาม และได้พบกับแสนเสมา..ผู้ชายที่เธอรัก และเขาตายในอ้อมกอดของเธอ...เรื่องนี้ตัวละครได้กลับมาในภพชาติปัจจุบันของตนเองค่ะ...จบแฮปปี้เอนดิ้ง ...
ได้แรงบันดาลใจมาจากไหน ...เรื่องแรงบันดาลใจนี่ไม่ค่อยรู้ตัวหรอก ได้อ่านนิยายทะลุมิติมาหลายเรื่อง แต่มาเขียนเรื่องนี้เพราะตั้งใจไว้ว่า "นิยายเรื่องแรกของน้ำฟ้าจะต้องมีความเป็นล้านนา และคงขนบประเพณีล้านนาเอาไว้ เพื่อให้ลูกหลานได้ซึมซับ" ดังนั้นถ้าเขียนถึงยุคปัจจุบันคงไม่ได้ ต้องเขียนย้อนอดีต ตอนเริ่มต้นเขียนเนื้อเรื่องจะเป็นแบบเรื่องบุพนิวาส แต่เขียนได้นิดเดียวดันไปอ่านสารคดีเวียงกุมกาม ก็คิดในใจว่า เอาล่ะวะ เขียนถึงเวียงกุมกามดีกว่า "นครใต้พิภพ" น่าสนใจดี (คำว่าภพก็มาจากนครใต้พิภพเนี่ยแหละ) จึงโละพล็อตใหม่ทั้งหมด เป็นสัตยาภพที่ท่านได้เห็นกัน ถามว่าตอนเขียนมีเรื่องลี้ลับไหม...ไม่มีหรอก...แค่มีความรู้สึกอุ่นๆใจตอนเขียน "บุพนิวาส" เคยฝันว่า พระราชชายาดารารัศมีตรัสถามว่า "เป๋นจะใดพ่อง" ตอนนั้นเราเองก็ไม่ได้ผูกพันกับท่านสักเท่าใด แค่ทราบพระประวัติ แต่หลังจากวันนั้นเวลาไปเชียงใหม่ก็ไปไหว้กู่เจ้านายที่วัดสวนดอกเสมอ
ป.ล. ในสัตยาภพ มีดอกไม้ชื่อ แกลดิโอลัส ซึ่งชื่อไทยว่า "คำมั่นสัญญา" เป็นสื่อถึงคำมั่นสัญญาของเจ้าจันทร์แว่นฟ้าและพระสวามีซึ่งเป็นตัวเดินเรื่องสำคัญ อิฉันจึงปลูกแกลดิโอลัสไว้ในสวนที่เชียงใหม่เป็นที่ระลึกถึงนิยายเรื่องแรก ไว้ออกดอกแล้วจะถ่ายมาอวดนะคะ
ป.ล. ๒ ชื่อตัวละคร สุรีรัศมิ์ มีที่มา อิฉันนำชื่อของป้าอี๊ด ผู้ใหญ่ที่เคารพ ท่านเป็นภรรยาของคุณลุงป๊อก นายทหารชั้นพลอากาศเอกท่านหนึ่ง ท่านเมตตาอิฉันมาก หลังจากสัตยาภพวางแผงก็ได้นำนิยายไปมอบให้ท่านหนึ่งเล่ม ทุกวันนี้ยังถูกแซวๆอยู่ว่า นิยายที่มีชื่อป้าอี๊ด
นิยายทุกเรื่องเป็นความรู้สึกดีๆของผู้เขียน เราทุกคนผูกพันกับมัน คงไม่ทำลายมันด้วยมือของเราเองหรอก