เรื่องสั้นผลงานนักเรียน ม.๔ สอนโดย ครูน้ำฝน ทะกลกิจ

เรื่องสั้น บทความ ต่างๆ

Re: เรื่องสั้นผลงานนักเรียน ม.๔ สอนโดย ครูน้ำฝน ทะกลกิจ

โพสต์โดย น้ำฟ้า » เสาร์ 04 มี.ค. 2017 4:15 pm

นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เขาได้ยินเสียงประตูอย่างไม่สบายใจนะ ลูอัสเป็นห่วงเขาเขารู้สึกได้ลูอัสไม่อยากให้เขาต้องลำบาก แต่เสียใจด้วยลูอัสเพื่อให้นายมีความสุขแม้ต้องลำบากฉันก็อดทนได้

“ เอาล่ะ “ ฟรีดต้องไปยังห้องๆหนึ่ง เขารู้ดีนี่คือความท้าทายแต่เพื่อลูอัส เขาเคาะประตู

“ ท่านพ่อ ผมฟรีดเองครับ “ ใช่ นี่คือห้องทำงานของท่านพ่อของเขา

“ มีอะไรหรือฟรีด เข้ามาสิ “ ท่านพ่อเอ่ยจบฟรีดเปิดประตูเข้าไปในห้องท่านพ่อของเขาตอนนี้นั่งอยู่โต๊ะที่มีกองเอกสารจำนวนมากอยู่เขาตรงไปยืนอยู่ข้างหน้า

“ ว่าไงฟรีดลูกมีอะไรจะคุย “ ท่าพ่อเอ่ยโดยที่ตายังมองที่เอกสารในมือ

“ ผมจะมาพูดถึงเรื่องลูอัสหน่ะครับ “ ฟรีดเอ่ยเรื่องสำคัญดีอ้อนถึงกับวางเอกสารในมือลงและจ้องไปมองที่ฟรีด

“ ผมอยากขอลูอัสจากท่านพ่อ “ ฟรีดเอ่ยจบดีอ้อนทำสีหน้าจริงจังและเข้มขรึม

“ ลูกจะมาขอลูอัส ลูกรู้รึเปล่าว่าลูกกำลังพูดอะไร “ ตอนนี้น้ำเสียงของดีอ้อนเริ่มน่ากลัวขึ้น

“ ก็อย่างที่พูดไปครับท่านพ่อ ผมจะขอลูอัส “ ฟรีดเอ่ยเน้นอีกรอบแก่ท่านพ่อของตน

“ ฟรีด แกทำให้พ่ออารมณ์ไม่ดีแล้วนะ “ ดีอ้อนถึงขีดสุดเข้าทุบโต๊ะเสียงดังสนั่น

“ ท่านพ่อพอเถอะทำแบบนี้ลูอัสไม่ความสุขหรอกนะครับ “ ฟรีดพูดกล่อมให้ท่านพ่อของตนใจเย็นลง

“ ไม่มีความสุขแก่หมายถึงอย่างไง? “ ดีอ้อนถึงกลับกระชากคอเสื้อของฟรีด

“ ท่านพ่อทั้งกักขังเขาไว้และยังเห็นเขาเป็นตัวแทนท่านโซเฟียอีก! “ ฟรีดเขาเองก็พูดสิ่งที่อยู่ในใจมาตลอด

“ ฟรีด! “ ดีอ้อนแทบอยากชกลูกชายตัวเอง

“ ท่านพ่อพอเถอะ “ ฟรีดยังคงพูดกล่อมพ่อของตนอีกครั้ง

“ หึ ได้ถ้าแกอยากโดนตัดหางปล่อยวัดขนาดนั้นแต่ขอบอกไว้ก่อนอย่างไงก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน “ ดีอ้อนปล่อนมือจากคอเสื้อของฟรีดและนั่งด้วยท่าสบาย ทำให้ฟรีดรู้สึกกังวลเช่นกัน

“ แกรู้จักพวกผิวเหลืองแถบตะวันออกไหม? “ ดีอ้อนนั่งจ้องเอกสารในมือ

“ ท่านพ่อ หรือว่า.. “ ฟรีดตอนนี้กำลังเคร่งเครียด

“ ฉันอยากให้แกไปติดต่อการค้ากับพวกนั้น “ ดีอ้อนเอ่ยข้อแลกเปลี่ยนที่ทำให้ฟรีดถึงกับเครียดจัด

“ ได้ครับ ถ้านั้นคือสิ่งที่ทำให้ลูอัสมีความสุข “ ฟรีดเอ่ยรับคับแม้ว่ามันยากเย็นแสนเข็ญแค่ไหนก็ตาม
“ และมีอีกอย่างหนึ่งที่แกต้องทำ “

.
.
. .
.
“ ท่านพี่จะไปจริงๆเหรอคะ? “ ชาร็อตเต้ถามผู้เป็นพี่ชายด้วยเป็นห่วง

“ อืม พี่ตัดสินใจไว้แล้ว “ ฟรีดเอ่ยยืนยัน

“ งั้นดูแลตัวเองด้วยนะครับ “ คาทันเรียลเอ่ยแสดงความเป็นห่วง

“ พี่จะดูแลตัวเอง พี่สัญญา “ ฟรีดกอดลาน้องทั้งสองแล้วมองไปยังเอริซาเบ็ธและลูคัสแม้ว่าสองคนนั้นจะได้เอ่ยกล่าวอะไรแต่เขารู้ดีว่าสองคนนั้นเป็นห่วงเช่นกัน

“ งั้นพี่ไปแล้วนะ “ ฟรีดเดินตรงไปยังรถที่เขาต้องใช้เดินทางไปยังท่าเรือแต่ก็ยังเหลือบมองไปยังห้องของผู้เป็นพ่อและห้องสีขาวที่เขามักจะไป แม้จะไม่ได้กลับมาที่นี้อีกนานแต่เขาก็ไม่ได้กล่าวลากับลูอัสเลย ฟรีดเข้าไปนั่งในรถเขาพร้อมแล้วสำหรับการเดินทาง

“ นายนี่มันบ้าจริงๆเลยฟรีด “ และการเดินทางครั้งนี้เขาไม่ได้ไปเพียงคนเดียว

“ ก็ฉันเป็นอย่างงี้แต่ไหนแต่ไรแล้ว ‘ โลกิ ’ “ ฟรีดเอ่ยตอบแก่โลกิ

โลกิเป็นเพื่อนสนิทของเขาอายุรุ่นราวคร่าวเดียวกัน โลกิเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นทำให้มีผิวที่ขาว ผมสีเทาหม่นยาวถึงกลางหลังแต่รวบผมครึ่งหนึ่ง ตาสีฟ้าสดใส รูปร่างเรียกว่าดีกว่าเขาเยอะเพราะเจ้าตัวชอบเล่นกีฬา เขาตัดสินใจขอให้โลกิช่วยเขาเรื่องนี้เพราะโลกิเติบโตในครอบครับพ่อค้าทำให้เขาเชี่ยวชาญด้านนี้มากกว่าเขาและโลกิก็เต็มใจที่จะช่วยเหลือเขา ที่จริงคนส่วนใหญ่ที่มาเป็นเพื่อนเขามักจะหวังผลประโยชน์กันทั้งนั้นมีแต่โลกิที่บ้าๆบอๆนี่แหละที่เขาคิดว่าเจ้าตัวเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด อีกอย่างที่หมอนี้ไปด้วยก็คงไปเหล่สาวๆตามเคย

“ นายคิดได้ไงไปเจรจาพวกผิวเหลืองแถบตะวันออก ถึงพวกนั้นจะเก่งเรื่องการค้าเป็นผลดีของเราที่จะขยายส่งเสริมการค้าเช่นกัน แต่พวกนี้คงหยิ่งแถมพูดยากต่างหาก ถ้าไม่เห็นว่าทำเพื่อนลูอัสฉันจะไม่ช่วยนายเลย “ ฟรีดต้องนั่งฟังบ่นในรถจนถึงท่าเรือที่ต้องใช้เดินทางไปแถบตะวันออก เรือนี้เป็นเรือสำเภาขนาดใหญ่ที่เอาไว้ค้าขายและเจรจา ฟรีดยืนรับลมพลางนึกถึงลูอัส

“ คิดถึงจังเลย “ ฟรีดเอ่ยด้วยความคิดถึง

“ แล้วทำไมไม่ลาเจ้าตัวก่อนมาล่ะ นายก็รู้อีกอีกกี่ปีกว่าเราจะเจรจาได้ “ โลกิยังคงบ่นฟรีดไม่หยุด

“ ห้ามแกเจอกับลูอัสจนกว่าแกจะทำภารกิจนี่เสร็จ “

คำประกาศกร้าวของท่านพ่อทำให้เขาต้องทำแม้ไม่อยากทำก็ตาม มันรู้สึกเจ็บป่วยแต่ก็ต้องทน

“ รอฉันก่อนนะลูอัส... “
ผู้หญิงธรรมดา..แต่ใจมันด้านชาผู้ชาย
ภาพประจำตัวสมาชิก
น้ำฟ้า
นักเขียนแห่งปี
นักเขียนแห่งปี
 
โพสต์: 886
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ 11 ก.ค. 2008 10:19 am

Re: เรื่องสั้นผลงานนักเรียน ม.๔ สอนโดย ครูน้ำฝน ทะกลกิจ

โพสต์โดย น้ำฟ้า » เสาร์ 04 มี.ค. 2017 4:17 pm

ณ ห้องสีขาว

ตั้งแต่วันนั้นเขาก็ไม่เจอฟรีดอีกเลยเขาได้ข่าวว่าฟรีดออกเดินทางไปที่อื่นซึ่งอีกหลายปีกว่าจะกลับมา ฟรีดคงเกลียดเขาแล้วสินะถึงไม่ได้เอ่ยกล่าวลาแม้สักนิดตอนนี้ลูอัสได้แต่น้อยใจ หนังสือที่ฟรีดให้เขาเองก็ไม่กล้าที่จะเปิดอ่านเขากลัวคิดถึงฟรีดทั้งๆที่เขาเป็นคนไล่ฟรีดมาโดยตลอดแต่ตอนนี้เขารู้สึกเหงา

แอ้ด..

เสียงเปิดประตูลูอัสคิดว่าคงเป็นท่านพ่อของตนอย่างทุกทีแต่คราวนี้กลับไม่ใช่คนที่เดินเข้ามาเป็นคนที่เขาคิดว่าไม่น่าเจอกันได้ผมสีดำยาวเป็นลอนและดวงตาสีแดงที่เขายังคงจำได้ดีแม้ไม่ได้พบกันนาน

“ เอริซาเบ็ธ “ ลูอัสเอ่ย

“ ไม่ได้พบกันนานเลย “ เอริซาเบ็ธเอ่ยพร้อมเดินไปที่ตู้หนังสือ

“ หนังสือเยอะจังเลยนะ “ เธอลูบตามสันหนังสือที่จัดเรียงไว้บนตู้

“ อืม “ ลูอัสเอ่ยตอบแต่ยังก้มหน้าอยู่

“ คิดถึงท่านพี่เหรอ? “ เอริซาเบ็ธเอ่ยถาม

“ เออ.. ก็ประมาณนั้น “ ลูอัสกอดเข่า

“ ท่านพี่ไม่ได้เกลียดเธอหรอกนะ “ เอริซาเบ็ธเอ่ยเธอพอเดาได้ว่าลูอัสกำลังคิดอะไร

“ เอ้? “ ลูอัสเอ่ยด้วยความสงสัย

เอริซาเบ็ธตัดสินใจเล่าเรื่องของฟรีดว่าเจ้าตัวกำลังพยายามทำเพื่อลูอัสพร้อมกับเล่าเรื่องที่ตนเองสนิทกับแม่ของลูอัสเธอชอบอ่านหนังสือมากๆและเธอตัดสินที่จะลองแต่งนิยายดูแต่คนอื่นๆกลับมองว่าไร้สาระมีแต่ท่านโซเฟียที่คิดแตกต่างและค่อยให้คำแนะนำแก่เขา ตอนนี้ลูอัสไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ได้ฟรีดทำเพื่อเขา

“ เพราะฉะนั้นลูอัสเธอต้องเชื่อใจท่านพี่ ฉันเชื่อว่าสักวันเขาต้องกลับมาและฉันจะอยู่ดูแลเธอแทนเอง “ เอริซาเบ็ธกอดลูอัสพร้อมให้กำลังใจ

“ ขอบคุณนะเอริซาเบ็ธ “ ลูอัสได้แต่ร้องไห้และกอดตอบ

จนเอริซาเบ็ธออกไปจนถึงกลางคืน ตลอดทั้งคือนเขาไม่สามารถข่มใจให้หลับได้เขาได้แต่คิดถึงแต่เรื่องของฟรีด จนในที่สุดเขาตัดสินใจอ่านหนังสือเล่มสีแดงที่ฟรีดให้มา

หนังสือเล่มนี้กล่าวถึงเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในบ้านเล็กๆที่มีเพียงหน้าตาเท่านั้นเด็กหนุ่มได้แต่มองออกไปยังหน้าต่างเขาเห็นแต่เพียงพระอาทิตย์ขึ้นแต่เคยไม่เคยที่จะเห็นมันตกดิน เขาเคยเห็นผู้ชายสูงวัยคนหนึ่งเดินทางไปทำงานทุกวันแต่ไม่เคยเห็นเขากลับมา มันเช่นนี้ทุกวันๆความสงสัยของเขาก็ยังคงเก็บเอาไว้จนได้พบกับเด็กผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเขาคิดว่าคงรุ่นราวคราวเดียวกัน

“ นี่นาย “

“ มีอะไรเหรอ ”

“ รู้ไหมทำไมพระอาทิตย์ไม่เคยตกดิน “

“ ทำไมจะไมรู้เพราะมันตกฝั่งนั้น “ เด็กหนุ่มชี้ฝั่งตรงข้ามของหน้าต่าง

“ และรู้ไหมทำไมผู้ชายคนนั้นถึงไปทำงานทุกวันแต่ทำไมถึงไม่เห็นเขากลับมา “ เขาชี้ไปยังผู้ชายสูงวัย

“ เพราะผู้ชายคนนั้นเดินกลับฝั่งนั้น “ เด็กหนุ่มชี้ฝั่งตรงข้ามของหน้าต่างเช่นเดิม

เขารู้สึกอัศจรรย์กับความรอบรู้ของเด็กหนุ่มคนนี้มาก จึงเมื่อเด็กหนุ่มคนนี้ผ่านมาเมื่อไรเขาก็จะถามคำถามอยู่เสมอจนเด็กหนุ่มทนไม่ไหว

“ จะไม่ตอบคำถามของนายอีกแล้ว “ และเด็กหนุ่มก็เดินจากไป

ทำให้เขาเสียใจทั้งคืนได้แต่รองไห้จนหลับไป พอถึงรุ่งเช้าเหมือนทุกทีเขาไม่เห็นแสงสว่างอย่างที่เป็นทุกวันหน้าต่างหายไป แต่เขาเห็นเพียงประตูบานหนึ่งเขาตัดสินใจเปิดประตูและก้าวเดินออกไป เขาเห็นสิ่งที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนเขาเห็นพื้นที่กว้างๆเขาได้สัมผัสกับดินและหญ้านี่คือโลกใหม่ที่เขาไม่เคยพบเห็น

“ นี่คือสิ่งที่นายไม่เคยสัมผัสถ้านายเอาแต่อยู่ที่บ้านเล็กๆที่มีแต่เพียงหน้าต่างนั้น นายก็จะไม่มีวันเห็นกับสถานที่ที่ไม่เคยเห็นอย่างไงล่ะ ลูอัส “

“ ลูอัส? “ ลูอัสสงสัยกับชื่อตัวละครที่เหมือนเขาทั้งที่หนังสือนั้นชื่อแฮรี่ จู่ตัวอักษรที่สลักว่าแฮรี่ก็รั่วลงมาชื่อจริงๆของหนังสือนี้คือ ‘ลูอัส’ เขาเข้าใจแล้วว่าฟรีดต้องการสื่ออะไรถึงเขา เขาได้แต่เพียงกอดหนังสือและเอ่ยถึงชื่อฟรีดซ้ำไปซ้ำมา...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ ผ่านมานานแค่ไหนแล้วนะ “ ลูอัสเอ่ยคำนี้แทบทุกวัน ตอนนี้จากเด็กหนุ่มร่างบางตัวเล็กได้เติบโตขึ้นผมที่ยาวถึงก้นตอนนี้สั้นถึงกลางหลังโดยฝีมือเอริซาเบ็ธพี่สาวของเขาที่ตอนนี้เป็นนักเขียนเต็มตัว ส่วนคนอื่นๆก็มีอาชีพและฐานะมั่นคงเช่นกัน มาร์คัสดูแลงานต่อจากท่านพ่อซึ่งป่วยหนัก ชาร็อตเต้พึ่งแต่งงานกับเจ้าชายโดมินิก ส่วนทาคัสเรียลก็เข้ารับราชการทหารอยู่ในพระราชวังส่วนเขาก็กำลังนักเขียนเช่นเดียวกับเอริซาเบ็ธซึ่งเธอก็สนับสนุน ตอนนี้อะไรก็เปลี่ยนไปหมดตลอด 7 ปีที่ผ่านมา ซึ่งเขาไม่ได้รับข่าวคราวจากฟรีดเลย

“ คิดถึง “ เขาวางมือจากปากกาขนนกและมองไปยังหน้าต่างข้างนอก

“ จะเป็นอย่างไงบ้างนะ ฉันอยากออกไปข้างนอกแล้วรู้ไหม “ ลูคัสเอ่ยอย่างแผ่วเบาหวังว่าคนที่เขาส่งไปจะได้ยิน


ตึง!

“ เอ้? “

พลั่ก!!

หน้าลูกกรงของลูอัสจู่ๆก็หลุดไปต่อหน้าต่อตาของเขาโดยแรงดึงจากบางอย่างทำให้เขาตกใจมาก

“ อะไรกัน! “ ลูอัสตกใจพาตัวเองหนีไปหลังห้อง

“ ไง! “

เสียงนี้ ใช่ เป็นเสียงที่เขาคุ้นเคยดี เป็นเสียงที่เขาไม่มีวันลืม

“ มารับแล้วนะลูอัส “

รอยยิ้มที่แสนคิดถึงนั้น มือคู่นั้นที่แสนอบอุ่น

“ นายช้า ฟรีด! “

เขาจะไม่มีวันปล่อยมือคู่นี้ไปอีก.....


ลูอัสดีจังน้า....

ได้ออกไปข้างนอกตามที่ตัวเองหวัง...

แต่ถ้าเป็นพวกเธอ...

ถ้าต้องเจอแบบลูอัส...


‘ จะทำเช่นไรเหรอ? ‘


Ending
ผู้หญิงธรรมดา..แต่ใจมันด้านชาผู้ชาย
ภาพประจำตัวสมาชิก
น้ำฟ้า
นักเขียนแห่งปี
นักเขียนแห่งปี
 
โพสต์: 886
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ 11 ก.ค. 2008 10:19 am

ย้อนกลับ

ย้อนกลับไปยัง เรื่องสั้น

ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 18 ท่าน

cron