“เพชรกล้า โว้ย ตื่น ยัง เมื่อคืน มีลม มา ทำให้กระถางต้นไม้หน้าบ้านเองหล่นมาแตกไม่รู้เรื่องอะไรเลยเหรอ เห็น ออกบ้าน ข้าตั้งแต่เมื่อตอนเย็น เมามากเปล่าถึงไม่รู้เรื่องอะไ...” เพื่อน ของเพชรกล้า ยังไม่ทันได้พูดจบประโยคความ เพชรกล้า พรวด ออกมาทางประตูหน้าตาตื่นวิ่งมาระเบียงหน้าบ้าน เพื่อนของเพชรกล้าพูดต่อ แต่ เพชรกล้าคงไม่ได้ยินใจจดจ่อกับการโกยดินและเก็บต้นมะลิที่ตกลงมากระถางแตกเรี่ยราด ตัวเพชรเองก็ยังนุ่งผ้ากระโจม หลุดออกมากองกับพื้นแต่หาใช่จะสนใจ เขา สนใจเพียง ต้นมะลิ “ไม่ เป็นไปไม่ได้ “ เขา อุทาน ออกมาเสียงสั่นครืออ น้ำใสๆ ค่อยๆรินออกมา เขานึกถึงแสงระวีทันที แม้เขาเปรียบดั่งตอไม้ที่ตายมานานแล้วนั้นเป็นภาพนั้นเป็นการ แสดงออกโดยรวมแค่เพียงแต่ภายนอกแต่ภายในใจก็ยังสับสนยังคิดถึง เธอ แสงระวี หญิงผู้เป็นอันที่รักและเป็นรักแรก ของ เพชรกล้า *-------------------------------------------*
ผมเป็นมือใหม่แต่ใจรัก อยากจะแต่ง สัก เรื่องแต่ผมไม่รู้จะเริ่มฝึกยังไงเขียนยังไงให้ออกมาดูดี ผมลอง เสริม ต่อ หาก เป็นการใช้คำไม่สมควร แล้วหรือ แต่งผิดเพี้ยน ก็ ขอรบกวน ผู้ที่ พอจะแนะนำ แก้ ให้ ผม ที หรือ ติ มา ผมจะได้ เก็บไปแก้ไข
ควรไม่ควรแล้วแต่จะกรุณาพิจารณา มือใหม่อยากเขียนเป็น ^^