หากรักของคนไกลมีหลายรัก
เพื่อนคงจักได้ไปไม่ถึงครึ่ง
แต่นี่รักเหนียวแน่นดุจแกนกลึง
เพื่อนรับความซาบซึ้งเต็มหนึ่งใจ
ถึงเกลียวคลื่นกลืนคอนเคยนอนซบ
มิอาจกลบทรายกองด้วยฟองใส
หวังคลื่นลูกสุดท้ายสลายไป
ทรายคงได้จูบฝั่งเหมือนดังเดิม
เปรียบเราเป็นเม็ดทรายหมายสร้างศิลป์
เสนอจินตนาการประสานเสริม
ประกายเกล็ดก่องหล้าฟ้าจุนเจิม
พูนรักเพิ่มแรงพร่ำเพรียกสัมพันธ์
จักมีเจ้าที่ไหนอยากไกลถิ่น
จักมีศิลปินไหนอยากไกลฝัน
จักมีคู่รักไหนอยากไกลกัน
จักมีจันทร์ดวงไหนอยากไกลฟ้า
แต่วันนี้เพื่อนพรากไกลจากเพื่อน
ใช่แกล้งเลือนหลบเร้นยากเห็นหน้า
จากเพื่อสร้างทางสวรรค์ส่องปัญญา
ก่อนกลับมาห่มหอมซบอ้อมทรวง
ห่วงคนคอยหงอยเหงาเฝ้าใจน้อย
น้อยใจเฝ้าเหงาหงอยคอยคนห่วง
หากวันรักเริ่มหวั่นรับวันลวง
จะเร่งทวงสัญญา..ถ้าเพื่อนลืม