เพียงพิศภาพพิมพ์พักตร์ประจักษ์จิต
ก็หมองหม่นรนด้วยฤทธิ์พิสมัย
เจ้างามเนตรเกศระยับจับหฤทัย
ทั้งเอวองค์ทรงละม้ายคล้ายเทวี
รักแรกพบกลบหัวใจไปเสียแล้ว
ดั่งดวงแก้วลอยเรียบมาเทียบที่
ตกในห้วงทรวงระทึกผนึกฤดี
แรงรตีปรี่ล้นกมลเรา
แม้นข้ามภพข้ามชาตินิราศร้าง
ถึงไกลห่างเพียงใดให้โศกเศร้า
จะตามติดชิดใกล้ไปเป็นเงา
เคียงคู่เจ้านงคราญทุกวารวัน
ขอเจ้าจงเชื่อในฤทัยรัก
ลงสลักปักไว้ให้จอมขวัญ
มีฟ้าดินเป็นพยานนานนิรันดร์
ครองรักมั่นคงแท้แด่นางเดียว
อยากตอบถ้อยร้อยรสพจนารถ
แต่ประหลาดขัดเขินเมินแลเหลียว
ด้วยเกรงกริ่งทิ้งขว้างร้างกลมเกลียว
เมื่อน้ำเชี่ยวจึงยากหยั่งดั่งหมายปอง
อันแรกรักปักอุราพี่ว่านี้
ควรหรือที่จะเชื่อได้ใจจึงข้อง
ไม่เนิ่นนานจะพาลหน่ายเมื่อได้ครอง
ฤทัยน้องคงต้องช้ำน้ำตาริน
ถึงสาบานขานขับกับดินฟ้า
ไม่แน่นหนักในวิญญาณ์ค่าก็สิ้น
เมื่อรักจางห่างหายคลายดวงจินต์
ก็โบยบินจากลาสัญญากลาย
ขอตอบถ้อยร้อยรสบทกลอนกล่าว
ให้นุชเจ้าวางใจไม่ห่างหาย
แม้เป็นรักแรกร้อน..มิผ่อนคลาย
ตราบชีพวายจะวางแอบแทบน้องนาง
ถ้าแม้นควักดวงใจให้เจ้าเห็น
จะมิเว้นเพื่อให้น้องหมดหมองหมาง
ทั้งดวงตาก็พร้อมพลีรีบรี่วาง
อยู่เคียงข้างดวงใจให้เจ้าครอง
หากมิเชื่อเบื่อในน้ำใจพี่
อีกชีวีก็พลีได้ให้หายข้อง
ขอเพียงสมในฤทัยที่หมายปอง
อยู่เคียงน้องทุกภพชาติไม่คลาดครา
ขอบคุณภาพจากเนต
เพลงลาวม่านแก้ว