การแต่งกาพย์ยานี๑๑ |
![]() |
![]() |
![]() |
เขียนโดย ภาษาสยาม |
วันอังคารที่ 16 กันยายน 2008 เวลา 16:40 น. |
กาพย์ยานี ๑๑ คณะและพยางค์ บทหนึ่งมี ๒ บาท ๔ วรรค บาทที่ ๑ เรียกว่า บาทเอก บาทที่ ๒ เรียกว่า บาทโท วรรคที่ ๑ และ ๓ มี ๕ คำ ส่วนวรรคที่ ๒ และ ๔ มี ๖ คำ ๑ บทมี ๒๒ คำ ( ๑ บาท มี ๑๑ คำ ) สัมผัส กาพย์ยานี ๑๑ มีสัมผัสในบท ๒ แห่ง คือ ๑. คำสุดท้ายของวรรคที่ ๑ สัมผัสกับคำที่ ๑ หรือ คำที่ ๒ , ๓ ของวรรคที่ ๒ ของบาทเอก ส่วนในบาทโทนั้น ปัจจุบันมีผู้นิยมแต่งให้สัมผัสเช่นเดียวกับบาทเอก แต่มิได้ถือเป็นสัมผัสบังคับ ๒. คำสุดท้ายของวรรคที่ ๒ สัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคที่ ๓ สัมผัสระหว่างบท คือ คำสุดท้ายของบท สัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคที่ ๒ ในบทต่อไป
แผนผัง
ตัวอย่าง พระเสด็จโดยแดนชล ทรงเรือต้นงามเฉิดฉาย กิ่งแก้วแพร้วพรรณราย พายอ่อนหยับจับงามงอน นาวาแน่นเป็นขนัด ล้วนรูปสัตว์แสนยากร เรือริ้วทิวธงสลอน สาครลั่นครั่นครื้นฟอง ( กาพย์เห่เรือเจ้าฟ้าธรรมธิเบศร ) ที่มา หนังสือการแต่งคำประพันธ์ ประยอม ซองทอง |
แก้ไขล่าสุด ใน วันเสาร์ที่ 09 พฤษภาคม 2009 เวลา 16:36 น. |